Συνέχεια μιας τραγωδίας…

Πριν δυο χρόνια ακριβώς είχα δημοσιεύσει στα ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΑ ΝΕΑ, στα πλαίσια ενός δωδεκαμερούς αφιερώματος – οδοιπορικού στα Ματωμένα χώματα της Μικράς Ασίας, ένα κείμενο για το Λιβίσι, ένα εγκαταλειμένο ελληνικό χωριό στα Μικρασιατικά παράλια (δες ΕΔΩ). Έγραφα τότε:

Προχωρώντας προς τα νότια της Τουρκίας στο ύψος περίπου της Ρόδου φθάνουμε σε μια έρημη πόλη σ’ ένα Κρανίου Τόπο το Λιβίσι. Η παρουσία Ελλήνων εδώ, που πολλοί από αυτούς ήταν από τη Ρόδο και το Καστελόριζο, χρονολογείται από τη βυζαντινή εποχή και από το 14ο αιώνα. Κάποτε το χωριό είχε δικό του νοσοκομείο με πέντε γιατρούς, τρία φαρμακεία, δημοτικό σχολείο και βιβλιοθήκη. Πριν αρχίσουν οι διωγμοί, οι Έλληνες ήταν 6.500 και μόνο 500 οι Τούρκοι. Οι κάτοικοι ήταν κυρίως βιοτέχνες, παπουτσήδες, μαραγκοί, χτίστες, χασάπηδες. Τα κτήματα τα καλλιεργούσαν Τούρκοι από τα γειτονικά χωριά.

Από μακριά αντικρίζεις ένα ερειπωμένο τόπο που μέχρι τέλους κατοικούνταν σχεδόν αποκλειστικά από Έλληνες. Μια απόδειξη αυτού είναι ότι πουθενά δεν βλέπεις να προβάλλει η κορυφή από κάποιο τζαμί. Βρίσκεσαι μπροστά σ’ ένα απέραντο μνημείο μνήμης της τραγικής εξαφάνισης του Μικρασιάτικου Ελληνισμού. Εδώ δε μπορεί να μη ριγήσει και η πιο ψυχρή καρδιά. Το Λιβίσι, η αρχαία Καρμυλησσός, έσβησε το 1923 όταν όλοι οι κάτοικοί του αναγκάστηκαν βίαια να ξεριζωθούν από τα σπίτια τους. Μέσα σε μια νύχτα ξεκίνησαν το βασανιστικό ταξίδι για τη Νέα Μάκρη του Μαραθώνα και το χωριό Φαράκλα στη βόρεια Εύβοια.

Σήμερα διαβάζω με πόνο στο «ΒΗΜΑ» (δες ΕΔΩ) ότι η Τουρκία βγάζει στο «σφυρί» για εκμετάλλευση το ελληνικό χωριό-φάντασμα.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ βγαίνει στο σφυρί στις 23 Οκτωβρίου κι ο νικητής της πλειοδοσίας θα αναλάβει την ενοικίαση της πόλης για 49 χρόνια με αντάλλαγμα την αποκατάστασή και τουριστική εκμετάλλευσή της. Θα πρέπει να συντηρήσει μεγάλο μέρος του χωριού και να φτιάξει εγκαταστάσεις (ενοικιαζόμενα δωμάτια, καταστήματα, κοινόχρηστα κτίρια) στο ένα τρίτο επί του συνόλου του οικισμού. Επίσης καλείται να χρηματοδοτήσει τη μερική αποκατάσταση και λειτουργία παρακείμενου αρχαιολογικού χώρου, με ευρήματα που χρονολογούνται από το 3.000 π.Χ.

Τούρκοι επικριτές του σχεδίου εκφράζουν αντιρρήσεις. Οπως γράφει η εφημερίδα Χουριέτ, καταγγέλλουν ότι «ο ερειπωμένος οικισμός θα χάσει την αυθεντικότητα και την πρωτοτυπία του αν πέσει στα χέρια επενδυτών που επιθυμούν αποκλειστικά και μόνο να βγάλουν μεγάλα κέρδη». Παράλληλα επισημαίνουν ότι δεν έχει εκπονηθεί σχέδιο για την προστασία των πολιτιστικών μνημείων της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.

Στη διάρκεια παλαιότερης δημοπρασίας, που απέβη άκαρπη, μία ομάδα πολιτών δημιούργησε μια σελίδα στο Facebook με τίτλο «Σώστε το Λεβίσι», προτρέποντας οι τυχόν αποκαταστάσεις στο χωριό να γίνουν μελλοντικά σε συντονισμό με αρμόδιους φορείς από την Ελλάδα.

Αιθεροβάμων