Παρέμβαση του Μάκη Μελά για το ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στην πόλη της Λευκάδας

ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΠΟΦΑΝΘΗΚΕ ΠΡΙΝ 139 ΧΡΟΝΙΑ….

Αφορμή για την παρέμβασή μου, είναι το από 15 Oκτ 2014 δελτίο τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως, η από 28 Οκτ 2014 ανακοίνωση του σωματείου «Αγιομαυρίτες», και η από 29 Οκτ 2014 επιστολή – απάντηση στο δελτίο τύπου του πρώην Δημάρχου Λευκαδίων κ Β. Φέτση.

Οι συντάκτες της ανακοίνωσης του σωματείου «ΑΓΙΟΜΑΥΡΙΤΕΣ» διακατέχονται κατά την δήλωση τους από ανάμικτα συναισθήματα έκπληξης, θυμού και οργής για το Δελτίο Τύπου της Μητρόπολης.

Είναι επίσης φανερό ότι οι συντάκτες της ανακοίνωσης διακατέχονται από την υποχρέωση να μοιράσουν εύσημα και εύφημες μνείες σε όσους υπέγραψαν την πρόσθετη παρέμβαση αλλά πρώτα και κύρια στον πρώην δήμαρχο κ. Β. Φέτση για το «ξεκίνημα του αγώνα» για τον Αγ. Σπυρίδωνα τον Σεπτέμβριο του 2007.

Ισχυρίζονται ότι πρώτος αυτός μετά από 300 τόσα χρόνια από την ανέγερση του ναού έφερε το θέμα του Αγίου Σπυρίδωνα στο Δημοτικό Συμβούλιο σχετικά με το καθεστώς λειτουργίας του.

Δεν είναι όμως έτσι τα «πράγματα».

Είναι φανερό ότι αγνοούν την ιστορία του Αγίου Σπυρίδωνα που είναι ταυτισμένη με την ιστορία του τόπου από το 1685 μέχρι σήμερα.

Ιδού ποια είναι η αληθινή ιστορία:

Το 1870, έξι μόλις χρόνια μετά την Ένωση και την εκλογή ως δημάρχου Λευκαδίων του Δημ. Μπόγδάνου (έμπορου εκ Παξών και ανθρώπου των Βαλαωριτών), του οποίου η εκλογή ακυρώθηκε στη συνέχεια για παρανομίες που είχαν σχέση με την διανομή χρημάτων, αγαθών και υλικών που προορίζονταν για τους σεισμοπαθείς Λευκαδίους μετά τον σεισμό του 1869 και τον διαδέχθηκε το 1872 με εκλογή ο Γεώργιος Καλκάνης ξεκίνησε η πρώτη δικαστική διαμάχη για τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα.

Επειδή οι ενοριακοί ναοί ανήκαν στους Δήμους, σύμφωνα με τον ισχύοντα τότε κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, το δημοτικό συμβούλιο αποφάσιζε για τους διαχειριστές επιτρόπους και όριζε τα εκκλησιαστικά συμβούλια.

Ο τότε δήμαρχος αποφάσισε, σε συνεννόηση με τον τότε Μητροπολίτη Γρηγόριο Αραβανή, για τον τρόπο εκλογής του οποίου έχω ξεχωριστή εργασία, δηλαδή πως υπερίσχυσε του ιεροκήρυκα Κων. Στρατούλη και του πρωτοσύγγελου Νεκταρίου Παπανελόπουλου, να ορίσει εκκλησιαστικό συμβούλιο και στον Άγιο Σπυρίδωνα. Οι ιδιοκτήτες του Αγ. Σπυρίδωνα (οικογένειες Μαρίνου, Ψωμά και Τσαρλαμπά) αντέδρασαν προς το Δημοτικό συμβούλιο λέγοντας ότι ο ναός είναι ιδιωτικός και όχι ενοριακός και δεν εδικαιούτο ο Δήμος να ορίσει εκκλησιαστικό συμβούλιο.

Οι θέσεις τους με τα στοιχεία που παρουσίασαν δεν έγιναν δεκτές και το δημοτικό συμβούλιο προχώρησε στον διορισμό εκκλησιαστικού συμβουλίου.

Οι ιδιοκτήτες θεωρώντας ότι καταπατούνται τα δικαιώματά τους, τα οποία προέκυπταν από δημόσια έγγραφα (διάταγμα Μοροζίνι κλπ), έκαναν ένσταση στη Νομαρχία Κέρκυρας καθώς η Λευκάδα αποτελούσε επαρχία του Νομού Κέρκυρας. Η Νομαρχία ακύρωσε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Μετά δύο έτη, το 1872 κατόπιν παρασκηνιακών ενεργειών, ο απομακρυνθείς δήμαρχος Δημ. Μπογδάνος – (από τον Μάιο του 1872 δήμαρχος Λευκαδίων είχε αναλάβει ο Γεώργιος Καλκάνης) – και ο μητροπολίτης Γρηγόριος πέτυχαν την έκδοση απόφασης του Υπουργού των Εκκλησιαστικών με την οποία διέτασσε τον Έπαρχο Λευκάδας να ζητήσει το κλειδί του ναού από τους ιδιοκτήτες, ειδάλλως να ανοίξει βιαίως τον ναό και να εγκαταστήσει εφημέριο της αρεσκείας του μητροπολίτη.

Οι ιδιοκτήτες (Μαρίνοι, Ψωμάς και Τσαρλαμπαίοι) αρνήθηκαν να παραδώσουν το κλειδί του ναού και στη συνέχεια παρουσία ενόπλου δυνάμεως χωροφυλακής παρεβιάσθη η θύρα του ναού και εγκατεστάθη εφημέριος που όρισε ο μητροπολίτης Γρηγόριος, ο ιεροδιάκονος Στέφανος Νίνας.

Η συνέχεια δόθηκε στα πολιτικά δικαστήρια όπου οι ιδιοκτήτες στράφηκαν κατά του Υπουργού Οικονομικών ως εκπροσώπου του Ελληνικού Δημοσίου και του Υπουργού των Εκκλησιαστικών.

Δεν παραθέτω τα στοιχεία της διεξαχθείσας δίκης στο Πρωτοδικείο Λευκάδας μετά την από 6 Ιουνίου 1873 αγωγή των ιδιοκτητών κατά του Υπουργού των Οικονομικών και κατά του Υπουργού των Εκκλησιαστικών και την εν συνεχεία έφεση του Ελληνικού Δημοσίου κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου Λευκάδος για οικονομία χώρου. Είναι στην διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου.

Η έφεση του Ελληνικού Δημοσίου και η αντέφεση των ιδιοκτητών συνεκδικάστηκαν στο Εφετείο Πατρών.

Με την από 31 Μαρτίου 1875 απόφαση του το Εφετείο Πατρών, διέταξε την αποβολή του εφημέριου από το ναό και την απόδοση του ναού στους ιδιοκτήτες. Η απόφαση εκτελέστηκε από τον Δημόσιο Ταμία Λευκάδας (αντίστοιχος του σημερινού Προϊσταμένου ΔΟΥ) στις 25 Ιουνίου 1875 και ο ναός αποδόθηκε στις οικογένειες Μαρίνου, Ψωμά, Τσαρλαμπά και συντάχθηκε επίσημο πρωτόκολλο παράδοσης.

Για κάθε ενδιαφερόμενο η απόφαση του Εφετείου Πατρών είναι εδώ.

Το πρωτόκολλο παράδοσης του ναού είναι εδώ.

Αυτά για την πραγματική ενημέρωση των αναγνωστών του ιστότοπού σας και του λαού της Λευκάδας.

Ο δήμαρχος Λευκαδίων Δημ. Μπογδάνος θα μπορούσε να διεκδικήσει την «δόξα» του πρώτου διεκδικητή του ναού του Αγίου Σπυρίδωνα ανεξάρτητα από το δικαστικό αποτέλεσμα, ο σύλλογος «Αγιομαυρίτες» τώρα γνωρίζει την ιστορική και νομική αλήθεια, και ο πρώην δήμαρχος Λευκαδίων κ. Β. Φέτσης μετά από 139 χρόνια έρχεται δεύτερος.

Γιατί ας μην ξεχνάμε, η ιστορία επαναλαμβάνεται άλλοτε σαν φάρσα και άλλοτε σαν τραγωδία.

Δράγανο 14 Νοε 2014

________________________
Σχετικά:
Απάντηση Βασίλη Φέτση στο Δελτίο Τύπου της Ι.Μ. Λευκάδος και Ιθάκης
Το Σωματείο «ΑΓΙΟΜΑΥΡΙΤΕΣ» για τον ΙΝ Αγίου Σπυρίδωνα Λευκάδας
Στη Μητρόπολη ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνος Λευκάδος (Δελτίο Τύπου της Μητρόπολης Λευκάδας)