Περιδιαβαίνοντας την πόλη μας…
Πριν δυο-τρεις μέρες οι περισσότερες φωτογραφίες. Από τις μέρες εκείνες που χαίρεται κανείς να περπατά. Που από εκεί που λες «πάει τώρα θα βουλιάξουμε», έρχεται ξαφνικά η νηνεμία, λες και εξιλεώθηκαν μονομιάς θεοί και δαίμονες. Μια εναλλαγή που ίσως μόνο στον τόπο μας δεν ξαφνιάζει πια και που κάνει τα πάντα να λάμπουν.
[Gallery not found]Μια βόλτα στις φτωχογειτονιές, άλλοτε, της πόλης μας. Από του «Πουλιού» στα δυτικά μέχρι την «Αγία Κάρα» στα ανατολικά. «Καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία…». Χρώματα … και λεπτομέρειες από μια άλλη εποχή. Κάμποσα είναι τα σπίτια που έχουν ανακαινιστεί και λάμπουν σε όλα τα χρώματα της Ίριδας. Τα χρώματα της πόλης μας!
[Gallery not found]| «Απ΄ τη νύχτα μου βγαίνω κι είμαι η ωραία του τενάγους και τα πόδια μου γυμνά στις θωπείες των κυμάτων, λαχταρώ τον αέρα για ν΄ ανασαίνει ο νους μου, να βγαίνει στο σεργιάνι στις μικρές γειτονιές μου με τον πόνο να παίζει δρασκελώντας τη θλίψη ν΄ ανεβαίνει πρίμα στον καιρό σε χειμώνες αδίσταχτους…» |
| «Και τα σπίτια μου άρμενα σε κρυφά πελάγη δίχως τη σκότα να δαγκώνει το ιστίο ιχνηλάτες του ονείρου οι νωθροί μου κωπηλάτες χαρτογραφούν των ανέμων τις πορείες…» |
| «… Λεηλατώντας το όνειρο ήλθαν και μέτρησαν τις στέγες μου λειψές στην πολλή βροχή ανοιχτές για το καλοκαίρι για να μπαίνει η θάλασσα και να κολυμπάω, να μπαίνει ο φίλος και να ζεσταίνεται η ψυχή του, να μπαίνει η αγαπητικιά και να λάμπει στην ώχρα με τα μάτια μετρώντας τις ρωγμές των ελπίδων…» |
| «… Εγώ, η πολιτεία των νερών του λιμανιού η αφέντρα, η υπήνεμη, στα σοκάκια μου ο αγύρτης των ανθών της αγάπης ο επαίτης και ο σαρκοβόρος…»* |
Φανταστείτε, λέει, να δινόταν η δυνατότητα, μέσα από κάποια παρέμβαση, της ανάπλασης των προσόψεων των κτισμάτων ή ακόμη και ολόκληρων γειτονιών. Φανταστείτε, λέει, και μόνο την κεντρική αρτηρία της πόλης μας, το παζάρι, πως θα άλλαζε όψη μετά από μια τέτοια προσεγμένη παρέμβαση.
[Gallery not found]*Κ.Θ. Φωτεινός, «Η πολιτεία των νερών», Από την ποιητική συλλογή «Της μικρής μας πόλης», Εκδόσεις Ροδάκιο, 2011
