Παλιά (ως επί το πλείστον) παράθυρα σπιτιών στην πόλη της Λευκάδας
| Ο. Ελύτης: Δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα |
| «Είμαι ένας απλός, καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος. Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα. Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά. Για ν’ αποκαλύπτουν ορίζοντες. Για να υπόσχονται το «παραπέρα». Για να λούζουν στο αληθινό φώς τ’ άδεια δωμάτια. Για να φτιάχνουν σκιές με χρώμα πάνω στους λευκούς τοίχους…» |
|
| Γκαλερί 1 |
[Gallery not found]
| Κ. Π. Καβάφης: Tα παράθυρα |
| «Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ για νάβρω τα παράθυρα.— Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.— Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω. Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία. Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.» |
|
| Γκαλερί 2 |
[Gallery not found]
| Ναπολέων Λαπαθιώτης: Κλείσε τα παράθυρα |
| «…Κλείσε τα παράθυρα μη βλέπουν οι γειτόνοι, και την πόρτα σφάλισε και σβήσε το κερί. Η αγκαλιά μου πύρωσε σαν το κερί και λιώνει, για σφιχταγκαλιάσματα κι όλο καρτερεί…» |
|
| Γκαλερί 3 |
[Gallery not found]
| Γιάννης Ρίτσος: Το παράθυρο» (τρία αποσπάσματα) |
| «Κάθομαι εδώ στο παράθυρο, κοιτάω τους διαβάτες και κοιτάζομαι μές στα μάτια τους. Θαρρώ πως είμαι μια σιωπηλή φωτογραφία, μες στην παλαιά κορνίζα της, κρεμασμέμη έξω απ’ το το σπίτι, στο δυτικό τοίχο, εγώ και το παράθυρό μου…» |
|
| Γκαλερί 4 |
[Gallery not found]
| Τόλης Νικηφόρου: Φωτεινά παράθυρα |
| «Σαν κρεμασμένα από τον ουρανό στην παγωμένη ερημιά του δρόμου προβάλλουν κάπου εκεί ψηλά τα σκόρπια φωτεινά παράθυρα και μες στη νύχτα εκπέμπουν ένα χάδι απρόσιτο… » |
|
| Γκαλερί 5 |
[Gallery not found]
| Μάρκογλου Πρόδρομος: Απροσδόκητο παράθυρο |
| «… Στο στόμιο που χάσκει ανοιξιάτικες μαργαρίτες διαμοιράζουν τα ιμάτιά τους. Πλησίασε Ιωάννα τα κουρασμένα από τη περιπλάνηση βήματά σου, φώναξε, στη μαύρη πληγή, τ’ όνομά μου να κιθαρίσει στους αρχαίους σταλακτίτες τής προσμονής. Λίγο ακόμη. Λίγο ακόμη και θα δεις τον έναστρο ουρανό, στο απροσδόκητο μαύρο παράθυρο, με τους γαλαξίες των παιδικών σου ελπίδων.» |
|
| Γκαλερί 6 |
[Gallery not found]
| Βύρων Λεοντάρης: Η Μαρία στο παράθυρο (απόσπασμα) |
| «… Από μια μοναξιά σ’ άλλη περνάμε – αυτό είναι όλο, αφήνουμε τα χέρια που κρατούσαμε ως τώρα (χωρίς να μάθουμε ποτέ μας πως μας είχαν χρόνια πριν εγκαταλείψει) ζητώντας άλλα χέρια που κι αυτά θα μας εγκαταλείψουν – μα τι χέρια να ‘ναι αυτά; Τουλάχιστον αυτή τη μοναξιά την είχες συνηθίσει, ήξερες πια τους τοίχους, τις γωνιές, να μη σκοντάφτεις στο σκοτάδι, ήξερες να μην πέφτεις πάνω στις πληγές των άλλων γνώριζες τα βήματα του «κανείς…» και το συρτό αλύχτημα της επιθυμίας στα σωθικά σου. Τουλάχιστον αυτή τη μοναξιά την ήξερες, γιατί γυρεύεις άλλη; …» |
|
| Γκαλερί 7 |
[Gallery not found]
| Μαρίνα Τσβετάγιεβα: Το παράθυρο |
| «Να και πάλι ένα παράθυρο, πού και πάλι δεν κοιμούνται. Ίσως – πίνουνε κρασί, ίσως – έτσι κάθονται. Ή απλώς – τα χέρια τους δεν μπορούν οι δυο να χωρίσουν. Σε κάθε σπίτι, φίλε, υπάρχει ένα τέτοιο παράθυρο. Είσαι η κραυγή των αποχωρισμών και των συναντήσεων – Προσευχήσου, φιλαράκο, για το άυπνο το σπίτι, |
|
| Γκαλερί 8 |
| Μίλτος Σαχτούρης |
| «…Άνοιξαν τα παράθυρα μπήκε ένα χέρι έπειτα μπήκε το φεγγάρι αγκάλιασε τη γυναίκα και κοιμήθηκαν μαζί Όλο το βράδυ ακουγόταν μιά φωνή: Οι μέρες περνούν |
|
| Γκαλερί 9 |
[Gallery not found]
(Τα ποιήματα τα πήραμε από το itzikas.wordpress.com)
