Σχετικά με τις περιβόητες προσλήψεις στην Υγεία

Με την τραγική έλλειψη προσωπικού, δεν υπάρχει κλάδος εργαζομένων στην υγεία που να μην πιάνεται κυριολεκτικά από τα μαλλιά του προκειμένου να ανακουφιστεί έστω και για λίγο. Έτσι σιγά-σιγά δεχτήκαμε τους επικουρικούς εργαζόμενους, τα διάφορα ΕΣΠΑ, τους «ωφελούμενους», τους ενοικιαζόμενους, τα ιδιωτικά «δουλεμπορικά» συνεργεία, παλιότερα τα stage κλπ. Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο, η πρώτη μας σκέψη όταν κινδύνευε να κλείσει ένα τμήμα να είναι: «Έστω ένας επικουρικός!»

Η ανάγκη ίσως να εξηγεί, αλλά δεν δικαιολογεί   το γεγονός να αποδεχόμαστε εργαζόμενοι που κάνουν την ίδια δουλειά με μας, να πληρώνονται με ψίχουλα, να είναι «προσωρινοί» και αναλώσιμοι, να ανακυκλώνονται από στρατιές ανέργων που περιμένουν τη σειρά τους και πάει λέγοντας. Η αποδοχή αυτή που βασίζεται στη μόνη δυνατότητα που έχει δήθεν η πολιτεία, σε ένα «ρεαλισμό» (που δεν είναι δικός μας ….απλά εμείς τον κουβαλάμε στην πλάτη), οδηγεί γρήγορα  σε αποτελέσματα που στρέφονται εναντίον όλων μας.

Η παρουσία στην ίδια θέση εργασίας εργαζομένων με διαφορετικό μισθό, συνθήκες και δικαιώματα, δεν είναι μόνο άδικη και απάνθρωπη αλλά οδηγεί όλους στην εξομοίωση προς τα κάτω!  Σε συνδυασμό με τη χειραγώγηση και υποχώρηση του συνδικαλιστικού κινήματος, οδήγησε σε μείωση μισθών, σε κατάργηση -ουσιαστικά- των προσλήψεων, στο κόψιμο ειδικών αδειών κλπ. Οδήγησε επίσης στα σχέδια για την κατάργηση της μονιμότητας, στο φόβο των εργαζομένων απέναντι στις διοικήσεις, αλλά και σε μια μικρή κάστα «στελεχών» -εργοδοτικών συνδικαλιστών- που κάνουν τη βρώμικη δουλειά ενάντια στους συναδέλφους τους έχοντας εξασφαλίσει οι ίδιοι λίγο καλύτερους όρους εκβιασμού.

Γι΄ αυτό μας κακοφαίνεται το ότι και η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, αλλά και η κυβερνητική πολιτική συνολικότερα, οδηγείται σε μετακινήσεις προσωπικού, σε επικουρικούς, και κάθε λογής προσωρινούς εργαζόμενους. Μόνη πραγματική λύση είναι η πρόσληψη επαρκούς και μόνιμου προσωπικού, η μονιμοποίηση όσων ήδη εργάζονται καλύπτοντας  πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ανεξάρτητα από τη σημερινή σχέση εργασίας. Όλα τα άλλα είναι μπαλώματα και πολύ φοβόμαστε, στάχτη στα μάτια.

Οι 4500 προσλήψεις που ανακοινώθηκαν και είναι σταγόνα στον ωκεανό των τραγικών ελλείψεων στα νοσοκομεία, παραπέμπτονται στο μέλλον…. και στην έντιμη διαπραγμάτευση -για ποιους άραγε- την ίδια ώρα που τα νοσηλευτικά ιδρύματα καταρρέουν και ανάγεται σε πατριωτικό καθήκον από τη μεριά της συγκυβέρνησης η ΠΝΠ, όπου μεταφέρονται τα αποθεματικά των ήδη λεηλατημένων νοσοκομείων, δήμων και άλλων οργανισμών στην τράπεζα της Ελλάδας και από κει στους τοκογλύφους.

Πατριωτικό καθήκον για το λαό μας είναι, η συνέχιση και η οργάνωση του αγώνα για μια καλύτερη ζωή που θα εκπληρωθεί μόνο όταν πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και σταματήσουμε να εναποθέτουμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας σε «σωτήρες»… Γι΄ αυτό και ο αυριανός εορτασμός της εργατικής πρωτομαγιάς πρέπει να μας βρει όλους στους δρόμους των διεκδικήσεων και του ταξικού αγώνα για να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην αστική τάξη και στο κράτος τους που επιδιώκουν να μας μετατρέψουν σε δούλους του 21 αιώνα.

Στο κάτω – κάτω, τους αγώνες των εργαζομένων τους φοβούνται μόνο όσοι είναι ενάντιά τους. Όσοι είναι πραγματικά με τους εργαζόμενους, συμπορεύονται μαζί τους στην πράξη και όχι στα λόγια. Κατά τα λοιπά οι «συναντήσεις κορυφής» μάλλον συνιστούν  πολιτικαντισμό και μόνο…

ΛΕΥΚΑΔΑ 30/4/15

Βεργίνης Χρήστος
Πρόεδρος συλλόγου εργαζομένων Νοσοκομείου Λευκάδας