Λευκαδίτικη Φύση: Μελιός (Fraxinus ornus)

Μελιός λέγεται το δέντρο αυτό στα μέρη μας. Έχει δώσει μάλιστα το όνομά του σε ολόκληρη περιοχή των Σκάρων που βρίσκεται λίγο πιο πέρα από το Μπλοκοκιό. Όσοι βρέθηκαν με την ευκαιρία της Πρωτομαγιάς στην Κόκκινη εκκλησιά ή τους Σκάρους δύσκολα θα τους διέφυγε της προσοχής αφού βρίσκεται την εποχή αυτή σε πλήρη ανθοφορία.

Ανήκει στην οικογένεια των Ιπποκαστανεωδών ή των Μελιωδών Η λατινική ονομασία του φυτού είναι Fraxinus ornus. Στην αρχαιότητα αναφέρεται με το όνομα μελία ή μελίη. Ο Όμηρος κατ’ επανάληψη αναφέρει τον μελιό και ότι απ΄ αυτόν κατασκευαζόταν τα δόρατα (Ιλιάδα: Ν, 178. Π, 767. Χ, 225). Ο Ησίοδος αναφέρει, ότι ο Ζευς έπλασε την τρίτη γενιά των ανθρώπων ισχυρή όπως το ξύλο της μελιάς.

Το όνομα του φυτού πιθανόν να προήλθε από την Νηρηίδα νύμφη Μελία, κόρη του Ωκεανού και σύζυγο του αδελφού της Ινάχου, μητέρα του Φορωνέα και του Αιγιαλέα. Μελία επίσης, ονομαζόταν και μία εκ των ερωμένων του Απόλλωνα, της οποίας τέκνα ήταν ο Ισμίνιος και ο Ταίναρος.

Είναι μεγάλο δασικό δένδρο πού το συναντούμε συχνά στην Ελλάδα. Αλλού το λένε μελιά, μέλιγο, φράξο, φλαμούρι. Πρόκειται για μικρό φυλλοβόλο δέντρο, ύψους έως 15 μ. Τα λευκά του άνθη είναι εύοσμα και οργανώνονται σε μεγάλες ταξιανθίες. Είναι ιθαγενές των μεσογειακών περιοχών, ωστόσο φυτεύεται ευρέως σε διάφορα μέρη του κόσμου ως διακοσμητικό φυτό, ενώ στη Σικελία καλλιεργείται για την παραγωγή μάννα.

Το μάννα εξάγεται από τον φλοιό του, με πλάγιες τομές που πραγματοποιούνται τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, αφού το δέντρο σταματήσει να βγάζει φύλλα· έχει φαρμακευτική χρήση, λόγω των καθαρτικών του ιδιοτήτων.

__________________________
Πηγές:
attikimelisokomia.gr
neoellhn.blogspot.com