«Ταξίδια στο Ιόνιο με πλοηγό την Ιστορία»

Η Ιστορία, που συνέβη, και η μυθοπλασία ως Ιστορία, που θα μπορούσε να είχε συμβεί, πρωταγωνιστούν στον τόμο αυτό. Δεκαοκτώ προορισμοί – δεκαοκτώ πραγματικές ιστορίες ή μυθοπλασίες για τα λιμάνια του Ιονίου, που στη σύγχρονη εποχή συνιστούν τους χώρους υποδοχής των ταξιδιωτών, τις ανοικτές πύλες εισόδου στις φυσικές ομορφιές, στα προϊόντα, στον πολιτισμό, στην ιστορία του τόπου.

Το εγχείρημα ξεκίνησε αναζητώντας την ιστορία όχι ως διαδοχική αφήγηση γεγονότων και εποχών, αλλά ως αστραπιαίο φωτισμό σημαντικών ή και άσημων στιγμών από την ιστορική διαδρομή συγκεκριμένων τόπων. Από τους συγγραφείς ζητήθηκε να επιλέξουν ένα θέμα αγκιστρωμένο σε έναν τόπο-λιμάνι και να αφηγηθούν μία ιστορία· να αναπλάσουν δηλαδή ένα περιστατικό της «μεγάλης» ή της «μικρής» ιστορίας, όπως εκείνοι θα το θεωρούσαν πιο ελκυστικό και πρόσφορο -χρησιμοποιώντας δηλαδή την παραδοσιακή ιστοριογραφική αφήγηση ή τη μυθοπλασία- με τη δέσμευση όμως της επιστημονικής εγκυρότητας και τεκμηρίωσης. Στόχος της απόπειρας αυτής δεν ήταν τόσο να πλουτίσει ο αναγνώστης τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις, όσο να οσμιστεί «ζωντανές» στιγμές του παρελθόντος, να πάρει κάτι από την αύρα μιας εποχής, ιδιαίτερα μάλιστα αν τυχόν ο τόμος τον συνοδεύει κατά τη διάρκεια μιας περιήγησής του στο Ιόνιο. Για τον λόγο αυτό το χρονικό ανάπτυγμα των κειμένων που φιλοξενούνται, επιδιώχθηκε να καλύπτει τη μακρά διάρκεια, από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι τα πιο πρόσφατα και η ανάπτυξη στον χώρο να ακολουθεί τα λιμάνια, τόπους επίσκεψης των σημερινών ταξιδιωτών.

Στον τόμο συνεργάστηκαν 19 συγγραφείς με κείμενά για τα ακόλουθα λιμάνια: Πάτρα (Μαρία Χριστίνα Χατζηιωάννου), Κατάκολο (Κατερίνα Δέδε), Πύλος (Δημήτρης Αθανασούλης), Μεθώνη (Χαράλαμπος Γάσπαρης), Καλαμάτα (Ευγενία Δρακοπούλου), Μεσσήνη (Μύρινα Καλαϊτζή), Κύθηρα (Σοφία Ματθαίου), Ναύπακτος (Ιωάννης Χουλιαράς), Μεσολόγγι (Ουρανία Πολυκανδριώτη), Πάργα (Δημήτρης Δημητρόπουλος), Ηγουμενίτσα (Γιώργος Ρήγινος, Θοεδώρα Λάζου), Νικόπολη (Ευγενία Χαλκιά), Κέρκυρα (Μαρία Καμονάχου), Παξοί (Σταμάτιος Θ. Χονδρογιάννης, Χάρης Ν. Δρυμούσης), Λευκάδα (Αγγελική Σταυροπούλου*), Ιθάκη (Μάχη Παΐζη Αποστολοπούλου), Κεφαλονιά (Γιώργος Τόλιας), Ζάκυνθος (Ευγενία Δρακοπούλου).

* Η Αγγελική Σταυροπούλου είναι Eπίκουρη Kαθηγήτρια Bυζαντινής Aρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Iωαννίνων (1970) και έκαμε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, Paris I (D.E.A. 1981, και Doctorat 3eme Cycle 1985 στη Bυζαντινή Aρχαιολογία). Eργάζεται στο Πανεπιστήμιο Iωαννίνων από το 1971 και από το 1990 κατέχει θέση επίκουρης Kαθηγήτριας στον Tομέα Aρχαιολογίας. Tα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται κυρίως στη μεταβυζαντινή ζωγραφική καθώς και σε θέματα βυζαντινής εικονογραφίας. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή Συμπόσια και Συνέδρια στην Eλλάδα και το εξωτερικό και μελέτες και άρθρα της δημοσιεύτηκαν σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και Πρακτικά Συνεδρίων.