Πικνίκ στο δάσος των Σκάρων…
Καλός ο καιρός, ο ορίζοντας μονάχα λιγάκι μουντός περιόριζε τη θέα, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Πικνίκ, λοιπόν, στους Σκάρους.
Καταπράσινα λιβαδάκια και χρυσοκόκκινα κεντίδια στις πλαγιές από τις απορδαλιές. Τα αιωνόβια ρουπάκια ετοιμάζονται κι αυτά ν΄ αλλάξουν το φύλλωμά τους, αφού πρώτα έσπειραν ολόγυρα τον καρπό τους. Περπατάς και τρίζει η γη!
Πέρα από τη χρήση τους ως ζωοτροφή το καπάκι του καρπού χρησίμευε παλιότερα στη βυρσοδεψία, για την κατεργασία και τη βαφή των δερμάτων. Μια τάση που λόγω των οικολογικών προβλημάτων φαίνεται να επανέρχεται σήμερα.
|
|
Απόλαυση οι ακτίνες του ήλιου την εποχή αυτή, αλλά δεν είμαστε και οι μοναδικοί που τις απολάμβαναν. Ένας μέρος του είδαμε.
Τώρα, ακούσαμε θόρυβο από κάποιο βενζινοπρίονο προς τη μεριά του Βρωμοπήγαδου, χωρίς όμως να δούμε περισσότερα, αφού ο προορισμός μας ήταν άλλος. Επίσης ακούσαμε ότι το Δασαρχείο δίνει άδειες για το κόψιμο πεσμένων ρουπακιών. Καλό είναι να υπάρξει μια σχετική ενημέρωση. Όπως καλό θα είναι επίσης, επειδή ο χειμώνας αναμένεται να είναι από κάθε άποψη «βαρύς», να ενταθούν οι έλεγχοι για φαινόμενα παράνομης υλοτομίας, που έχουμε και στο παρελθόν επισημάνει. (Δες εδώ).
|
|
Και τέλος ακούσαμε να γίνεται λόγος για αδέσποτα σκυλιά που κυνηγούν και κόβουν γιδοπρόβατα. Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις δεν γνωρίζουμε.
[Gallery not found].
[Gallery not found].
Δεν αφήνετε στην ησυχία του δάσος λέω εγώ; Είναι το μόνο μέρος που δε συναντάς σκουπίδια. Θα πρέπει να γίνει κι αυτό ευρέως γωωστό σε Αιτωλοακαρνάνες και Βαλκάνιους τουρίστες;
Έλεος πια με την «τουριστική ανάπτυξη»!
Γράφτε και ξαναγράφτε για τη λαθροϋλοτομία…
Η Φύση με τον τρόπο της «εκδικείται». Εγκρεμνοί και εγκρεμνοί και παρκινγκ και ομπρέλες και καντίνα-μονοπώλιο με ταμπέλα “μη μας ενοχλείτε με ερωτήσεις’και το Αθάνι σιγά σιγά να μετατρέπετε σε ορεινό Νυδρί.
Το καλοκαίρι που πέρασε στο καλαμίτσι,στην άκρη του πουθενά
πλανόδιος πωλητής να φωνάζει καφές-νερό και διάφορα και να σε ξυπνάει και να μη δίνει λογαριασμό για (σε) κανέναν
Με διαφορά το πιο βρώμικο νησί και το πιο “κάνω ότι θέλω”.
Στο Μεγανήσι, στον Αθερινό, η καντίνα-beach cafe bar απέκτησε τσιμεντένιες βάσεις, ενώ για τις “ομορφιές” στον Αι Γιάννη όποιος είχε δει το μέρος πριν δέκα-δεκαπέντε χρόνια βλέπει και μια μικρογραφία της αυθαιρεσίας στη χώρα. Όσο για τα (το) τουριστικά σκάφη που άρχισαν και βραδυνές εκδρομές-πάρτυ από το Νυδρί με μουσική στη διαπασών, τι να πει κανείς; Ακούγεται πολύ δυνατά παντού, λόγω έντασης και αντίλαλου φαντάζομαι, σε όλη την ανατολική ακτογραμμή. Τί στα αλήθεια προσφέρουν αυτές οι εκδρομές στον τουρισμό;