Το μαγαζί με τις άμαξες … στο Νυδρί Λευκάδας
Το «μαγαζί με τις άμαξες» λέγεται στην πραγματικότητα «Mamma Mia Greek Taverna». Θα το βρείτε στην παραλία του Νυδριού, λίγο πιο κάτω και στα δεξιά από το σημείο που αράζει το φερυμπότ. Το εστιατόριο με όμορφη θέα στην παραλία προσφέρει από κρέας έως ψάρια, με μια μεγάλη ποικιλία ορεκτικών και επιλεγμένων κρασιών.
Από τον Μάιο έως τις αρχές Οκτώβρη είναι ανοιχτό καθημερινά από το μεσημέρι έως αργά το βράδυ, ενώ τους χειμερινούς μήνες λειτουργεί μόνο τα Σαββατοκύριακα. Ο χώρος προσφέρεται επίσης για τη διοργάνωση διάφορων εκδηλώσεων.
Ο ιδιοκτήτης του Σπύρος Αραβανής είναι εκτός από εστιάτορας και συλλέκτης παλιών τροχήλατων αμαξών. Τρεις απ΄ αυτές χρησιμοποιούνται ως ντεκόρ στο εστιατόριο. Η μια βρίσκεται στην παραλία μπροστά από το μαγαζί και έχει αρχίσει μάλιστα να γίνεται το απόλυτο «must» για τη φωτογράφηση πολλών νεόνυμφων ζευγαριών. Η δεύτερη βρίσκεται στην αυλή και η τρίτη στην είσοδο του μαγαζιού.
Κάποιες από τις άμαξες φέρουν χειροποίητες απλοϊκές ζωγραφιές στα πλαϊνά τους.
Ντεκόρ του μαγαζιού αποτελούν επίσης και μια σειρά άλλα πράγματα που έχει συλλέξει και αναπαλαιώσει ο ιδιοκτήτης του, που είναι επίσης μουσικός και συλλέγει κάθε τι το παλιό που θα βρει, όπως σιφονιέρες, πιάνο, ρολόγια τοίχου, καπάσες, βαρέλια, μπαούλα κ.ά.
Για τις άμαξες γράφει η Ζωή Ε. Ρωπαΐτου στο βιβλίο της «Από την άμαξα στο ΤΑΞΙ – Με αφηγήσεις από τη ζωή των οδηγών τους» (Εκδόσεις Φιλιππότη, 2009):
«Είναι άπειρες οι μορφές των αμαξών που μας είναι γνωστές από την πιο αρχαία εποχή μέχρι σήμερα. Από τις πιο πρωτόγονες δίτροχες με γεμάτες ρόδες, δίχως ακτίνες (άμαξες των Σουμερίων) που τις έσερναν βόδι, μέχρι τα δρεπανηφόρα άρματα των Περσών, από τα αρχαία δίτροχα τέθριππα άρματα των ιππικών αγώνων, μέχρι τα θωρακισμένα άρματα της φαντασίας των καλλιτεχνών της Αναγεννήσεως, τους προδρόμους των σημερινών αρμάτων, από τα δίτροχα ιστιοφόρα αμάξια της Σινικής ερήμου, μέχρι τις πρωτόγονες λυόμενες βοδάμαξες της δικής μας Πρέσπας, από τις τετράτροχες ταχυδρομικές άμαξες του μεσαίωνα, που τις έσερναν πολλά ζευγάρια αλόγων μέχρι τις άμαξες των καραβανιών της αμερικάνικης δύσεως. Από τα εξελιγμένα δίτροχα μόνιππα περιπάτου των αρχών του περασμένου αιώνα, μέχρι τις πολύπλοκες μορφές των τετράτροχων αμαξιών από τις ξύλινες τετράτροχες βαριές καρότσες, τους αραμπάδες του κάμπου, μέχρι τα διάφορα τετράτροχα και δίτροχα αμάξια αναψυχής του 19ου αιώνα, που και σήμερα ακόμα σώζονται αρκετά σε πολλά μέρη της πατρίδας μας.
Τις πιο εξελιγμένες και πολυτελείς μορφές έλαβαν τα τετράτροχα αμάξια από τον 17ο αιώνα και μετά. Ανάμεσα σ’ αυτά μια ξεχωριστή θέση κατέχουν οι άμαξες των βασιλιάδων και των αρχόντων της Ευρώπης, που και σήμερα κάποια κατάλοιπα τους ανασύρονται από τον κόσμο του παρελθόντος και παίρνουν μέρος σε ιδιαίτερα επίσημες τελετές, όπου καταβάλλεται προσπάθεια να διατηρηθεί η παράδοση.
Το πιο σπουδαίο στοιχείο των αμαξών, που φανερώνει όλη τη σοφία και τη γνώση των κατασκευαστών τους, είναι τα σχέδια. Απ’ αυτά μαντεύουμε την τελειότητα και την ποιότητα που μπόρεσαν να δώσουν στις διάφορες λεπτομέρειες οι τεχνίτες, υπερβαίνοντας κάποτε τη λειτουργική σκοπιμότητα, φθάνοντας σ’ ένα όνειρο ξυλογλυπτικής. Ιδιαίτερα την εποχή του μεγάλου πάθους του μπαρόκ, ώστε κάποτε δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν έβλεπες μπροστά σου μια άμαξα ή ένα κινούμενο τέμπλο.
Εκτός όμως από τα αμάξια αναψυχής και περιπάτου που είναι έργα μεγάλης πολυτέλειας και ανέσεως (τουλάχιστον αυτά που έγιναν τον 19ο και τον 20ο αιώνα), παράλληλα πάντοτε βάδιζε το αμάξι του καθημερινού μόχθου, το αμάξι που βοηθούσε τους ανθρώπους στις γεωργικές τους εργασίες, δίτροχο ή τετράτροχο, που το έσερναν άλογα, μουλάρια ή βόδια. Τέτοιες καρότσες αποτελούν κάποτε αντιπροσωπευτικά αριστουργήματα της τέχνης των μαστόρων κάθε τόπου. Οι πιο όμορφες απ’ αυτές επιδεικνύονται στα διάφορα λαϊκά πανηγύρια, στις χώρες της Βαλτικής, στη Βαυαρία, στα Βαλκάνια, την Ιταλία, μέχρι την Ισπανία, την Πορτογαλία και τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου κάποτε επάνω τους έχουν ιστορηθεί ολόκληρες σκηνές καθημερινής ζωής.»
[Gallery not found].
[Gallery not found].
