Το «ράδιο-αρβύλα» έβγαλε και το νούμερο: Μας έρχονται 1.700 ακριβώς πρόσφυγες!

Έχει καιρό τώρα που το «ράδιο αρβύλα» οργιάζει στο νησί μας. Έρχονται… Έρχονται οι πρόσφυγες! Τ΄ ακούς παντού: στα λεωφορεία, στα καφενεία, στα πιο εξελιγμένα αυτού του είδους, τα Cafe-Bar, ακόμη, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, μέχρι και στο Άλατρο τ΄ ακούσαμε, πριν λίγο μόλις καιρό, στο ύψωμα τ΄ Αη Γιάννη, που ψάχνεις με το φανάρι τις περισσότερες φορές να βρεις άνθρωπο.

«Ναι σας λέω, κάλεσε ο Δήμαρχος σε σύσκεψη τους παρέδρους να βοηθήσουν να διαμορφωθεί ο χώρος στις πρώην Αμερικάνικες βάσεις στην Εγκλουβή». «Μα πήγα, απαντώ εγώ, ερημιά και καταχνιά, δεν γίνεται τίποτε!»

Και πράγματι επειδή είχαμε ακούσει πριν λίγες μέρες από το συμβάν την ίδια ακριβώς συζήτηση ανεβήκαμε μέχρι την Εγκλουβή, με αφορμή όμως περισσότερο τον καλό καιρό και για μια βόλτα στην ορεινή Λευκάδα και λιγότερο από το γεγονός αυτό καθαυτό, έχοντας όμως κατά νου και το: βρε μπας και γίνεται κάτι και δεν το πήραμε χαμπάρι! Τζίφος βέβαια ως προς το δεύτερο η υπόθεση. Κάτι κορνάκλες ανταμώσαμε μόνο στο ύψωμα που βρίσκονται οι εγκαταστάσεις των ραντάρ, κάτω στο χώρο του στρατοπέδου ερημιά, αν και οι εγκαταστάσεις με τις προδιαγραφές που έχουν φτιαχτεί (χίλια χρόνια θα αντέξουν!) θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ανθρώπους αν δεν είχε γίνει όλα αυτά τα χρόνια το πλιάτσικο.

Μας θύμισαν όμως και τα κρωξίματα τα άλλα, μιας μειοψηφίας ευτυχώς και στον μικρό μας τόπο, που αν τους περνούσε από το χέρι θα κρέμαγαν και μια κουδούνα στο λαιμό κάθε κακομοίρη που φτάνει στα μέρη μας διασχίζοντας βουνά, λαγκάδια και θάλασσες για να γλυτώσει αυτός και την οικογένειά του από τη φωτιά και το σίδηρο του πολέμου στη χώρα του τις περισσότερες φορές ή από την φτώχεια και την ανέχεια ακόμη, όπως έκαναν στο μεσαίωνα στους λεπρούς για να ειδοποιούν από μακρυά τους περαστικούς για την παρουσία τους.

Κι όλα αυτά σε μια χώρα που έζησε στο πετσί της τόσο την προσφυγιά όσο και τη μετανάστευση. Με την ευκαιρία αυτή να παραπέμψουμε και πάλι, γιατί αξίζει τον κόπο, σε μια φωτογραφία όπου είχαμε ανεβάσει παλιότερα και απεικονίζει Έλληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι της Συρίας το 1923: Δες εδώ. Δεν ξέρω αν επαναλαμβάνεται και πως επαναλαμβάνεται κάθε φορά η ιστορία, η φωτογραφία όμως αποτελεί ένα ιστορικό τεκμήριο και ως εκ τούτου μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα.

Κι όλα αυτά σε μια χώρα που ο άλλος μισός της πληθυσμός είναι διασκορπισμένος στα πέρατα του κόσμου και πολλοί απ΄ αυτούς, ρωτήστε τους πως βρέθηκαν!, «λαθρομετανάστες» πήγανε – άλλο πράγμα και τούτο, λες και υπάρχουν «λάθροι» άνθρωποι. «Σκεφθείτε ότι 7.000.000 Έλληνες ζούμε μετανάστες σε ξένες πατρίδες, οι περισσότεροι πήγαν παράνομα», σχολίασε πρόσφατα με αφορμή σχετικό άρθρο μας ένας απόδημος συντοπίτης μας (Δες εδώ). Κι αυτό ενέχει μια μεγάλη δόση αλήθειας!

Τώρα βέβαια ως προς το χώρο παίζουν εναλλακτικά στο «ράδιο-αρβύλα» και οι πρώην κατασκηνώσεις στου Πασά. Αλλά επειδή ο χώρος εκεί είναι μικρός περισσότερο φαίνεται να ταιριάζουν στο όλο σκηνικό οι πρώην Αμερικάνικες βάσεις. Ίσως λόγω της απόστασης και του γεγονότος ότι είναι κάπως απομακρυσμένα, τους κάθεται δηλαδή καλύτερα λόγω του τουρισμού!

Αξίζει λιγάκι να σταθούμε και σε μια δήλωση του δημοτικού συμβούλου της συμπολίτευσης Στ. Βλάχου σε ένα από τα προηγούμενα δημοτικά συμβούλια -το είχαμε παρακολουθήσει, όπως και τα περισσότερα εξάλλου- που τόλμησε ο άνθρωπος να πει, με αφορμή τους πρόσφυγες-μετανάστες, τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή ο Δήμος Λευκάδας θα πρέπει να σταθεί αλληλέγγυος απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους και να φιλοξενήσει, αν παραστεί ανάγκη, ένας μέρος τους. Εκεί ήταν που ξιφούλκησαν οι κάθε λογής «δημοσιογραφικές» πένες και πενάκια, που αυταρέσκονται για τους δικούς τους λόγους ο καθένας -για τα κλικ ρε γαμώτο!- με μεγαλοστομίες και κορόνες στην επιλεκτική «δημοσιογραφία».

Ευτυχώς όμως ο λαός της Λευκάδας -και όχι μόνο- έδειξε ξεκάθαρα και έμπρακτα την αλληλεγγύη του απέναντι στους ξεριζωμένους από τα σπίτια τους εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και του πολέμου. Βάζοντας στην άκρη τα κρωξίματα, το δηλητήριο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Συγκινητική ήταν πράγματι η ανταπόκριση του κόσμου στη συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης που έγινε και βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη τόσο με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου και των σωματείων του όσο και από άλλους φορείς, κοινωνικούς και πολιτικούς. Και θα το κάνει, πιστεύουμε ακράδαντα, και στο μέλλον αν παραστεί ανάγκη.

Να κλείσουμε με ένα τελευταίο που ακούσαμε μόλις σήμερα, δίνοντάς μας εκ νέου αφορμή γι΄ αυτή την ανάρτηση, όσον αφορά και το νούμερο αυτών που θα μας έλθουν: 1.700 πρόσφυγες (τώρα γιατί όχι 1.500 δεν καταλάβαμε, αλλά δώσαμε τόπο στην οργή) … και αφού παίρνουν άτομα (εννοούσε με το πρόγραμμα απασχόλησης για ανέργους που θα στελεχώσουν Hot spots, Κέντρα Φιλοξενίας και οποιαδήποτε άλλη δομή δημιουργηθεί μελλοντικά και που έχει ήδη αναγγελθεί από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης [δες εδώ]) θα τους φέρουν κι εδώ…

(Προσθέτουμε και το φωτορεπορτάζ από τις πρώην αμερικανικές βάσεις… όπου απεικονίζεται η σημερινή τους κατάσταση)