Κάποιο Σαββατόβραδο στην Καισαριανή
Να σημειώσουμε ότι ανάμεσα στους 200 εκτελεσμένους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την 1η Μάη του 1944 ήταν και δυο συντοπίτες μας Λευκαδίτες, ο Κώστας Γιαμαλάκης και ο Βασίλης Φίλιππας (Τάμπανος). Μια ιστορία άγνωστη σε πολλούς, ιδίως στη νέα γενιά. Μια ιστορία που δε διδάσκεται στα σχολεία, που οφείλει όμως και πρέπει να αναδειχτεί. (Δες εδώ)
Απαγγελία από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Ερμηνεία από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου.
Στο ποίημα «Σκοπευτήριο Καισαριανής» του Γ. Ρίτσου, η μουσική είναι του Μίκη Θεοδωράκη. Χαρακτικά του Τάσσου.
*Οι λογοκριτές αφαίρεσαν από το τραγούδι με τον Γρ. Μπιθικώτση τη δεύτερη στροφή από τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Στις 22 Ιουλίου του 1936 , οι πολιτικοί αρχηγοί Τζών Θεοτόκης απ το Λα’ι’κό τότε κόμμα και Θεμιστοκλής Σοφούλης από τους φιλελεύθερους , ήρθαν σε συμφωνία για σχηματισμό κυβέρνησης. Και αυτή την συμφωνία την ανακοίνωσαν στον άνακτα Γεώργιο Β” ( είχε επιστρέψει με το δημοψήφισμα μούφα- μα’ι’μού της 03/11/1935 που ψήφισαν τα πλατανόφυλα όλης της χώρας).
Ο άνακτας Γεώργιος Β” της μούφας και της διαρκούς καψούρας στην προσωπική του ζωή, ειδοποίησε τον Μεταξά Ιωάννη ( αυτόν που είχε πλέγματα με το ύψος του- είμαι και κοντός γράφει ο ίδιος στο ημερολογιό του- και οι δύο μαζί άνακτας Γεώργιος Β ο μούφα , καψούρα και ο Ιωάννης Μεταξάς ο κοντός πλεγματικός, κηρύξανε την δικτατορία της 04/08/1936 ώρα 20:00 το βράδυ , 14 μέρες μετά την 22 Ιουλίου του 1936 ημέρα συμφωνίας των παραπάνω πολιτικών αρχηγών ( Θεοτόκη- Σοφούλη) τότε για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Οι δύο αυτοί τύποι ( άνακτας Γεώργιος Β” ο μούφας καψούρας και ο κοντός πλεγματικός Ιωάννης Μεταξάς, αφού γεμίσανε ως τον Σεπτέμβρη του 1936 – δηλαδή σε 40 μέρες-όλες της φυλακές και τις εξορίες και της χώρας με αντιφρονούντες πολιτικούς και αριστερούς ( με κύριο πλήθος τους τότε οπαδούς του κκε), απαγορεύσανε σε όλους αυτούς τους κρατούμενους να λάβουν μέρος στον πόλεμο εναντίον των Ιταλών το 1940, μια και οι ως τότε φυλακισμένοι, ζήτησαν να συμετάσχουν ως στρατιώτες στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου εναντίον των Ιταλών.
Και σαν μην επαρκούσε η παραπάνω άρνηση,
Ο άνακτας μούφα μα’ι’μού καψούρα Γεώργιος Β” προτίμησε τον Απρίλιο του 1941 να παραδώσει τους εξόριστους και φυλακισμένους αντιφρονούντες πολίτες στους Γερμανούς κατακτητές, για να τροφοδοτήσουν τα μετέπειτα εκτελεστικά αποσπάσματα ακόμα και την πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή. Και αυτή η παράδοση των φυλακισμένων έγινς μια μέρα πρίν ο μούδα μα’ι’μού άνακτας το σκάσει μέσω Κρήτης για το Κά’ι’ρο και από κεί στο Λονδίνο- ο τότε διάδοχος με την οικογενειά του πήγαν στην Νότιο Αφρική.
Και στο Λονδίνο ο μούφα Μα’ι’μού άνακτας συνάντησε ή βρήκε την μπεβερέτα του ( αγαπητικιά του τότε) για να σβήσει την καψούρα του από κει και πέρα ως την 01/04/1947 που πέθανε στο Τατό’ι”.
Ο κοντός πλεγματικός Ιωάννης Μεταξάς είχε πεθάνει το τέλος του Ιανουρίου του 1941, αφού πρώτα ως δικτάτωρ αό το 1936 είχε προφτάσει να υπερβεί τα πλέγματα του κοντού και να έμβει μαζί με την οικογένειά του στα σαλόνια ( είμαι κοντός κι δεν με θέλουν τα σαλόνια έγραφε στο ημερολογιό του).
Η καψούρα του άνακτα μούφα μα’ι’μού ανάγεται στις περιπέτειες με τον πολιτικά επιβεβλημένο αποτυχόντα τελικά γάμο του με την πριγκήπισα Ελισσάβετ της Ρουμανίας από ΄την Δεκαετία του 1920.
Δηλαδή η καψούρα και τα πλέγματα και κάθε λογής λυμφατικότητες συνειδήσεων ουσιαστικά αποτέλεσαν τον
προσδιοριστικό παράγοντα της Έθνικής- πολιτικής- κοινωνικής-οικονομικής- καθημερινότητας τότε και οι απόρροιες των πήγαν και σε μετέπειτα χρόνια.
Είχε πλήρη επίγνωση το 1941 ο πληρεξούσιος των Γερμανών κατακτητών στην Ελλάδα Άλτενμπούργκ ότανέγραφε στην Γερμανική καγκελαρία, ότι: » Επειδή δεν΄πρόκειται να αποκτήσωμεν ως κατακτητές φιλολα’ι’κό έρεισμα στον Ελληνικό λαό, για τούτο πρέπει να συνεργαστόύμε μόνο με πρόσωπα που πιστεύουν σε μας και να τοποθετήσωμεν αυτά τα πρόσωπα στις κατάλληλες θέσεις».
Η πολιτική- κοινωνική- οικονομική διαχείρηση, αρχίζει με την επιμέλεια του εγώ.