Κύριοι της Τροχαίας: Στάση του ΚΤΕΛ στο κέντρο της Νικιάνας…
Στάση του ΚΤΕΛ, στο κέντρο της Νικιάνας, χθες το απόγευμα. Δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Η ίδια κατάσταση και σήμερα το πρωί. Η ίδια κατάσταση όλο το καλοκαίρι. Μόλις και μετά βίας μπορεί να διακρίνει κανείς κάθε φορά το λεωφορείο, πόσο περισσότερο μάλλον να σταθεί στη στάση. Η λύση είναι να ξεμυτίσεις στο δρόμο, έναν δρόμο με πολύ κίνηση, αφού πρόκειται για τον ανατολικό οδικό άξονα που διασχίζει το νησί της Λευκάδας.
Για τις διαβάσεις πεζών κατά μήκος της ευθείας την Νικιάνας, και αλλού φυσικά, καλύτερα να μην γράψουμε. Άντε κάνας ξένος να σταματήσει καμιά φορά. Ισχύει κι εδώ, μάλλον, σε κάποια από τις εκφάνσεις της η θεωρία των «σπασμένων παραθύρων» («Broken Windows»). Συμπεριφέρονται κι αυτοί όπως βρουν, κι όχι όπως έχουν μάθει. Σε κάποιες από τις χώρες τους θα κοκάλωναν, με το που μόλις και θα έβλεπαν κάποια κίνηση στη διάβαση πεζών… Ούτε για τα καβαλημένα από τα αυτοκίνητα πεζοδρόμια, τη στάθμευση πάνω στην τομή των οικοδομικών γραμμών, με αποτέλεσμα να διακινδυνεύει ο καθένας που εισέρχεται από τους κάθετους δρόμους στον κεντρικό επαρχιακό. Εδώ βέβαια φέρει ευθύνη και η δημοτική Αρχή που δεν έχει δημιουργήσει τους απαραίτητους χώρους στάθμευσης ή δεν έχει ενοικιάσει ιδιωτικούς χώρους για το σκοπό αυτό, όπως γινόταν παλιότερα και συνεχίζει ακόμη να γίνεται σε διάφορους άλλους οικισμούς που έχουν τα ίδια προβλήματα.
Για τις στάσεις ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ) δεν αφήνει καμία παρανόηση. Στο άρθρο 34 παράγραφο 2 αναφέρει: «Απαγορεύεται στάση ή στάθμευση οχήματος σε απόσταση μικρότερη από δώδεκα (12) μέτρα από στάσεις αστικών, υπεραστικών, ηλεκτροκίνητων λεωφορείων και τροχιοδρομικών οχημάτων». Στην προκειμένη περίπτωση ούτε 12 εκατοστά δεν είναι…
Ερώτημα προς την Τροχαία Λευκάδας: Δεν βλέπετε άραγε την κατάσταση αυτή; Δεν έχει υποπέσει αλήθεια ποτέ στην αντίληψη των υπαλλήλων της υπηρεσίας σας; Μήπως θα έπρεπε αντί να την στήνεται κάθε τόσο και λιγάκι στα γνωστά σημεία μέχρι να βγει η «νόρμα» των κλήσεων να δείτε και λιγάκι παραπέρα, όταν μάλιστα πρόκειται για περιπτώσεις που διακυβεύεται κυριολεκτικά η ασφάλεια των πολιτών; Και σε περίπτωση που πράγματι δεν το γνωρίζετε σας το καθιστούμε τώρα γνωστό, παραθέτοντας για του λόγου το αληθές και το σχετικό φωτογραφικό υλικό, και σας καλούμε φυσικά να αναλάβετε τις ευθύνες σας και να προβείτε «στη λήψη των αναγκαίων μέτρων τόσο σε προληπτικό, όσο και σε κατασταλτικό επίπεδο για την ασφαλή κίνηση όλων των τροχοφόρων, καθώς και των πεζών». Και λέγοντας πεζούς εννοούμε φυσικά και τους επιβάτες που περιμένουν εν αναμονή της άφιξης του λεωφορείου σε κάποια στάση.
Προκαταλαμβάνοντας επίσης ενδεχόμενες αντιδράσεις να πούμε ότι είμαστε γνώστες του γεγονότος ότι ένα ολόκληρη νησί προσπαθεί να τα βγάλει πέρα και να καλύψει τα έξοδα μιας ολόκληρης χρονιάς από την τουριστική «μονοκαλλιέργεια». Αυτό όμως δεν αναιρεί τα όσα γράψαμε. Γιατί, δυστυχώς, έτσι που πάμε δεν ξέρουμε τι άλλες «εκπτώσεις» θα χρειαστεί ακόμη να κάνουμε στο όνομα του τουρισμού στο μέλλον. Έχουν δει πολλά τα μάτια μας…
Να σημειώσουμε τέλος, μιας και μόλις πριν λίγη ώρα και στο δρόμο προς το πρατήριο άρτου της γειτονιάς υπέπεσε στην αντίληψή μας, ότι υπάρχουν διάφορες υπηρεσίες που παρεμβαίνουν άμεσα, ύστερα από καταγγελίες κατοίκων. Αυτό συνέβη πρόσφατα -χθες το πρωί για την ακρίβεια- από την Υγειονομική Υπηρεσία της ΠΕ Λευκάδας, η οποία ύστερα από καταγγελία, τα απαραίτητα σκαψίματα και τη σήμανση με χρωστική ουσία βρήκε ότι ολόκληρο κτίσμα με περισσότερα του ενός διαμερίσματα διοχέτευε τα κάθε λογής απόνερα με πλαστικό σωλήνα μεγάλου σχετικά διαμετρήματος σε παρακείμενη σούδα. Το πράσινο λοιπόν χρώμα δεν είναι από υδρόβια φυτά… Δεν συμβαίνει πρώτη φορά και θα ήταν άκρως αποκαλυπτικό το πελατολόγιο ιδιοκτήτη βυτιοφόρου λυμάτων. Άντε ένα 5 έως 10 τοις εκατό να αδειάζει βόθρους σε έναν κατεξοχήν τουριστικό προορισμό που πολλαπλασιάζει κάθε καλοκαίρι τους κατοίκους του. Οι «ευωδίες» εξάλλου που γεμίζουν την ατμόσφαιρα την εποχή αυτή είναι σύνηθες φαινόμενο. Για τις υποδομές όμως που έχουν κατά πολύ ξεπεράσει τις αντοχές τους έχουμε γράψει και άλλες φορές…
