Ο δημοκρατικός δρόμος του σοσιαλισμού έφτασε στη Βέροια

Ο βαθμός ανιστόρησης , των όσων διακονούν και όποιων εκάστοτε αποφασίζουν να διακονίσουν κυβερνητικά την αριστερά, καλά είναι να μην εμφαίνεται τόσο προκλητικά. Ας υπάρχει ( ανθρώπινο αυτό) αλλά όχι και σε αυτό το σημείο η παραστατική του μορφή.
Η πικρία χρόνων συλλογική και ατομική, σε προηγούμενες γεννεές ( της Εαμογενούς και αντιστασιακής διάστασης) για τον κοινωνικό αποκλεισμό των απ την λειψή για χρόνια μονομερή συσσωμάτωση, δεν λέει τίποτα ως στοιχείο εφηρμοσμένο πλέον πρέπει να λαμβάνεται υπ όψιν στην κρατική κοινοβουλευτική διαχείρηση.????
Το αριστερό επεξεργαστικό και χρόνια επεξεργασμένο ιδεολογικό παρελθοντικό τοπίο ως ανθρώπινη κατάσταση και τα όποια αποτελέσματά του ( για τις αρετές και τις ευθυνες ή τα λάθη διαγνωστικά) που αποτελούν τον ίδιο τον πυρήνα της αριστερής άποψης, δεν πρέπει να διατρέχει ως στοιχείο αποφυγής την σημερινή διαχειριστική σε κρατικό επίπεδο της αριστεράς μανιέρας.????
Το δρών υποκείμενο , το αριστερό δηλαδή αντιστάθμισμα στην συντηρητικότερη άποψη της φυσικής κίνησης της ιστορίας ερήμην των παρεμβάσεων του υποκειμένου, δεν έπρεπε νάναι τουλάχιστον ισοδύναμο ως κοινωνική δομή που επηρεάζει και διαμορφώνει έστω στο έλάχιστο τις κυβερνητικές αποφάσεις ????. Και που κάθε φορά η ίδια η κυβερνητική άποψη, θα μπορούσε να το υποκινήσει δημιουργικά στο πλαίσιο συνενόησης αμφιμονοσημάντως κράτους και πολιτών.
Και η μεταπολιτευτική κατεργασία με το πολιτικό συμμετοχικό φάσμα, μιας γεννεάς , στην βάση της αριστεράς ιδέας, δεν είναι στοιχείο χρήζοντα σεβασμό από όποια εξουσιαστική εκάστοτε κυβερνητική δομή, προς όφελος της ίδιας κυβερνητικής δομής και της χώρας.????
Τι καμωμα είναι αύξων βαθμός αποσυσσωμάτωσης των πολιτών ( άρνηση συμμετοχικότητας στο πολιτικό στοιχείο ) που παρουσιάζεται τα δύο τελευταία κοντά χρόνια της ελπιδοφόρου την αρχή του 2015 αριστεράς κοινοβουλευτικής πρωτοκαθεδρίας.΄???
Ή αυτή η κοινοβουλευτική πρωτοκαθεδρία ( ελπιδοφόρα τότε για τους πολίτες) νομίζουν ότι δεν έστεργε ανθρώπινης ελπίδας καθημερινότητας, από όλων των αποχρώσεων ιδεολογικά τους πολίτες , ( τονίζω απ όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων πολίτες) που δόμησαν την τότε κοινοβουλευτική πρώτη φορά αριστερά καθέδρα.????
Το δρών υποκείμενο ως μορφοποιημένος κοινωνικός παίχτης ( κατά την αριστερά ανάλυση, αλλά απ ότι φαίνεται και απ την συντηρητική πλέον τελεσμένη εξελικτικά ωρίμανση) δεν υπάρχει ( εξαλείφθηκε!!!) ως προ’υ’πόθεση των συλλογισμών της ιδεολογικού αριστερά κυβερνητικού ντορού.???
Και πρόσθρτη πλέον απαισιοδοξία???
Και πρόσθετος πεσσιμισμός για τους πολίτες???
Αντέχεται αυτό πλέον????
Στο όνομα της λειψής συσσωμάτωσης χάθηκε μεταπολεμικά μια γεννιά- υστέρησε η χώρα από λάθη και παραλήψεις όλων- ως για την Εθνική προσπάθεια.
Και η σημερινή αριστερά κανονάρχηση της ίδιας της λειτουργίας της συσσωμάτωσης στην χώρα ( δηλαδή της ανάδειξης και της τιμής που πρέπει να περιποιεί στο δρών κοινωνικό υποκείμενο ως κοινωνικό παίχτη, πρέπει να μην το παραβλέπει αυτό.