Μια φθινοπωρινή βόλτα στα Κολυβάτα Λευκάδας
Η χθεσινή μέρα ήταν ό,τι πρέπει για περπάτημα. Αδράξαμε την ευκαιρία για μια βόλτα στο χωριό, τα Κολυβάτα Λευκάδας. Σε γνώριμα και παλιά μονοπάτια…
«ΚΟΛΥΒΑΤΑ. Μικρός και απρόσιτος συνοικισμός, εντός χαράδρας κείμενος, εις το βάθος της οποίας κατά τον χειμώνα ρέει αρκετά ορμητικός χείμαρρος. Πυκνός και πολυάριθμος συνοικισμός κατά τους αρχαιωτέρους χρόνους. Ερείπια του οποίου σώζονται και σήμερον. Ύπερθεν του συνοικισμού τούτου κείται η Μονή του Αγίου Γεωργίου και τα κράσπεδα του δάσους «Σκάροι». Κάτοικοι 217. Κυριαρχούντα επίθετα Δαμιανής και Βρεττός (Σ.σ. ξέχασε όπως φαίνεται ο συγγραφέας το επίθετο Κολυβάς απ΄ όπου πήρε και το όνομά του ο οικισμός). Εις το χωρίον τούτο σπουδαίως έδρασε κατά τους Ενετικούς και Αγγλικούς χρόνους η Πατριαρχική οικογένεια των Βρετταίων, εις τον οίκον των οποίων εφιλοξενούντο οι διερχόμενοι και αι τοπικαί αρχαί.» (Παναγιώτης Θ. Κουνιάκης, Η νήσος Λευκάς από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ΄ ημάς: Ήθη-Έθιμα-Εξέλιξις και Δράσις των πολιτικών αυτής ανδρών, 1928).
Η παλιά βρύση…
Είχαμε γράψει ξανά ότι η βρύση είχε καθαριστεί πρόχειρα από τα παιδιά του Συλλόγου Επαγγελματιών και Προστασίας Περιβάλλοντος Νικιάνας. Όπως επίσης ότι χρειάζεται ένας καλύτερος καθαρισμός. Τώρα που άρχισε να βγάζει νερό και ο επάνω αριστερά κρουνός παρασύρθηκαν οι λάσπες που είχαν απομείνει, αλλά το αυλάκι που μεταφέρει το νερό στο λαγκάδι που κατεβαίνει από τα Φρυνιά χρήζει καθαρισμού.
[Gallery not found]Αυτή τη φορά δοκιμάσαμε και το νερό. Κρύο, ελαφρύ και γάργαρο όπως παλιά…
Η Φύση…
Μέχρι τα Φρυνιά φτάσαμε, προς αναζήτηση της Spiranthes spiralis (Σπειρανθές το σπειροειδές), της μοναδικής άγριας ορχιδέα που ανθίζει το φθινόπωρο. Δεν την προλάβαμε φέτος, είχε αρχίσει να ρίχνει τα άνθη της.
Αντ΄ αυτής βρήκαμε μια σειρά άλλες ορχιδέες που μόλις τώρα αρχίζουν να βγάζουν τα πρώτα φύλλα. Τον τόνο συνεχίζουν βέβαια να δίνουν την εποχή αυτή οι κουμαριές.
[Gallery not found]Το λιβάδι…
Το καταπράσινο λιβάδι της περιοχής του Αλεξάνδρου (το μεγαλύτερο μέρος του ανήκει στο διπλανό οικισμό) αρχίζει σιγά-σιγά να γεμίζει νερό. Είναι η εποχή…
[Gallery not found]Τα πέτρινα σπίτια…
Τα παλιά πέτρινα σπίτια του οικισμού μέρα με τη μέρα παραπαίουν. Λιγοστά είναι αυτά που έχουν ανακαινιστεί. Άνθρωπο πάντως αυτή τη φορά δεν συναντήσαμε. Κάνα δυο μένουν τώρα στον οικισμό. Οι ξένοι έφυγαν, το ίδιο και ο μπάρμπα Λάκης που έχει κατέβει για ξεχειμώνιασμα στη Νικιάνα.
[Gallery not found]
[Gallery not found]
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΛΥΒΑΤΑ ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΦΙΛΙΠΠΟ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΟΛΤΑ ΝΟΕΡΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ ΑΠΟ ΣΥΔΝΕΥ.
Ζωή, να είστε όλοι καλά εκεί μακρυά στα ξένα και καλή επάνοδο στα πάτρια εδάφη.
Τα χωριά Κολυβάτα και Αλέξανδρος είναι πέτρινα μνημεία.
Συνέβαλε και σε αυτό η πρόωρη προοδευτική μετακίνηση των κατοίκων στην μεταπολεμική αναπόφευκτη – για τα Ελληνικά χωριά- για καλύτερη διαβίωση.
Το Ελληνικό χωριό ιστορικά είναι παραγωγική και κοινωνική μονάδα κατοίκησης που προέκυψε στον Ελλαδικό χώρο μετά την Βυζαντινή Κατάρρευση τα μέσα του 15ου αιώνα αρχές του 16ου. Η πληροφορία ανιχνεύεται σε διάφορους ιστορικούς και στην Ελληνική ιστορία του Τάσσου Βουρνά.
Οι ολότητες του τρόπου ζωής της οργάνωσης των κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων του Ελληνικού χωριού , με κύριο ιστορικό κοινό χαρακτηριστικό την παραγωγική και καταναλωτική αντιστοίχηση ( αυτάρκεια κοινωνική και παραγωγική σε ικανό βαθμό), έχει πλέον χαθεί οριστικά- δεν πρόκειται να ξανασυνταχθεί. Μαζί χάθηκαν και κώδικες ανθρώπινης επικοινωνίας, θέσφατα ανθρώπινης συμπεριφοράς, τεχνικές και μέσα παραγωγής και οικοδόμησης, τρόποι και μέθοδοι ιεράρχησης αναγκαιοτήτων, εργαλεία της οργάνωσης και διανομής.
Η τελευταία περιστασιακή και καταφανώς πρόσκαιρη αναλαμπή του Ελληνικού χωριού και της Ελληνικής επαρχίας γενικά, ήταν τα χρόνια της Γερμανικής κατοχής κατά τον Β” πόλεμο ( 1941-1945). Τότε κάτω απ την άμεση διατροφική αναγκαιότητα , υπήρξε μετακίνηση των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων αλλά και των επαρχιακών αστικοτήτων, προς τα χωριά.
Μετά την λήξη του Β΄” παγκοσμίου και κατά την διάρκεια του καταστροφικού εμφυλίου( όπου έλαβαν χώρα μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών ως οι λεγόμενοι πολεμόπληκτοι).. η αποδυνάμωση της ζωής των χωριών υπέρ της αστικοποίησης, ήταν ραγδαία .
Η οικονομική επιτροή του ΟΗΕ και της παγκόσμιας τράπεζας, δια της άποψης του εκπροσώπου της για την Ελλάδα, επεσήμανε εμφατικά την αντιπαραγωγική διάσταση στον Ελλαδικό χώρο για τα επόμενα χρόνια, του φαινομένου της εγκατάλειψης της Ελληνικής επαρχίας και του Ελληνικού χωριού.
Στα μικρότερα χωριά που άρχισαν να εγκαταλείπονται νωρίτερα και η μείωση έως μηδενισμός του πληθυσμού των , ήταν προ’ι’ο’υσα , στα μικρότερα αυτά χωριά γενικά έμειναν δείγματα χωροταξικής και οικιστικής και δομικής και παραγωγικής οργάνωσης των.