Περιδιαβαίνοντας την πόλη μας…

Μια εναερίτισσα στη Μαρίνα Λευκάδας…

Την βλέπαμε τις προάλλες από κάποια απόσταση να σκαρφαλώνει με επιδεξιότητα στο κατάρτι και τα ξάρτια του ιστιοπλοϊκού που ήταν αραγμένο στην Μαρίνα Λευκάδας και μας κοβόντανε η ανάσα.

Σταματούσε κατά διαστήματα, έλεγχε και έκανε κάποιες δουλειές. Σαν να γρασάριζε κάτι με ένα μπουκάλι σπρέι που κρατούσε στα χέρια της – δεν διακρίναμε από μακρυά.

Μέχρι που έφτασε στο πιο ψηλό σημείο για να ελέγξει και εκεί κάποια εξαρτήματα του σκάφους. Από κάτω στεκόταν ένας άνδρας και φαίνεται να επικοινωνούσαν μεταξύ τους με γουόκι-τόκι.

Κάποια στιγμή, όταν πήρε είδηση ότι την φωτογραφίζαμε, είχε μάλιστα το κουράγιο να μας γνέψει με το χέρι της.

Μπράβο κοπέλα μου! Ξένη πρέπει να ήταν. Κι ύστερα λένε για τις γυναίκες…

Ένα σκυλάκι (Αντίρρινο το μέγα – Antirrhinum majus) στον τοίχο της οικίας των Ζαμπελίων

Το παρακολουθούμε χρόνια τώρα. Ποτέ δεν μας γέλασε. Βγαίνει στην ίδια πάντα θέση. Ξεραίνεται όταν περάσει ο καιρός του αλλά την Άνοιξη είναι πάλι εκεί. Είναι να ζουρλαθείς με τα καμώματα της Φύσης. Σκυλάκι ή Αντίρρινο το μέγα (Antirrhinum majus) είναι το όνομά του … και Μέγα είναι.

Βγαίνει συνήθως εκεί που δεν το σπέρνεις…

Το έχουμε βρει κατά διαστήματα και σε άλλους τοίχους σπιτιών στην πόλη της Λευκάδας. Το συγκεκριμένο, σε δύο διαφορετικούς χρωματισμούς, βγαίνει στον πίσω τοίχο της οικίας των Ζαμπελίων. (Το μαρτυράμε γιατί είναι αρκετά ψηλά και δεν ελοχεύει ο κίνδυνος να το κόψει κάποιος).

Κι όπου να ΄ναι θα ανθίσει για τα καλά και η όμορφη κουτσουπιά στην παραδίπλα αυλή…

Πάει καιρός που είχαμε να δούμε τροχονόμο -με πλήρη εξάρτηση- σε κομβικά κυκλοφοριακά σημεία της πόλης της Λευκάδας. Ίσως να έχει να κάνει με τον ερχομό του νέου Αστυνομικού Διευθυντή. Ο οποίος Διευθυντής, όπως μας είπανε και το διασταυρώσαμε στην πορεία, κάλεσε, λέει, τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους του νησιού μας στο γραφείο του για να τους ενημερώσει – τρεις κι ο κούκος! Όπως το ακούτε τους διαπιστευμένους. Σε μια κουτσουλιά τόπο! Δεν μας πείραξε βέβαια το γεγονός -σε αντίθεση με κάποιους άλλους- γιατί δεν έχουμε διαπιστευθεί και πουθενά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που μας έχει όμως ζητηθεί, όπως καλή ώρα στην Βουλή των Ελλήνων. Αντίθετα λαμβάνουμε καθημερινά τα διαπιστευτήρια ουκ ολίγων, με αποτέλεσμα να γεμίζει κάθε τόσο και λιγάκι το ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο και να τρέχουμε μετά για επεκτάσεις.

Ήλθαν, είδαν, γέμισαν το νησί με κακόγουστα γράφιτι … και απήλθαν! Συνηθισμένα πράγματα. Μεγάλος όμως έρωτας με την «τσαμπίκα»! Τα συγκεκριμένα τα έχουμε δει σε τρία ως ώρας σημεία. Αυτό είναι στα σκαλιά της προσφάτως ανακαινισμένης πεζογέφυρας.

Πόσα χιλιόμετρα έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος και συνεχίζει καθημερινά να κάνει. Συζητάμε αρκετές φορές, όποτε τυχαίνει να τον συναντήσουμε. Ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον τις γειτονιές της πόλης μας. Τον είδαμε από μακρυά. Είχαν πέσει δυο καλτσάκια από την απλώστρα ψηλά. Τα σήκωσα και τα έβαλε στην πόρτα του σπιτιού… Αμφιβάλλουμε αν είναι πολλοί αυτοί που θα το έκαναν. Ίσως και να μην κοιτούσαν ποτέ ψηλά για να δουν την μπουγάδα.

Δεν θα ξαναπιάσουμε πια τον Μάη! Το πρωί τουλάχιστον, όπως συνηθίζαμε κάθε χρόνο λίγο πριν την Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην πλατεία του Αη Μηνά. Πάει κι αυτός κόπηκε. Κρίμα! Ένα πανέμορφο, ιδιαίτερα όταν ήταν ανθισμένο, δέντρο. Μας έχουν απομείνει μόνο κάποιες παλιές φωτογραφίες να τον θυμόμαστε… (Δες εδώ).