Με κάθε επισημότητα το φύτεμα μιας καρυδιάς στο Μνημείο για τη μάζωξη των οπλαρχηγών το 1807 στου «Μαγεμένου» Νικιάνας

Στο φύτεμα μιας καρυδιάς στην περιοχή «Μαγεμένου» της Νικιάνας, όπου βρίσκεται το Μνημείο που είναι αφιερωμένο στη μάζωξη των οπλαρχηγών τον Ιούλιο του 1807, υπό την οργάνωση και καθοδήγηση του Ιωάννη Καποδίστρια, προχώρησε με κάθε επισημότητα σήμερα το μεσημέρι της Κυριακής 26 Μάρτη 2017 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νικιάνας «οι Σκάροι», υλοποιώντας μια ιδέα του βουλευτή Λευκάδας κ. Θανάση Καββαδά, ο οποίος φαίνεται να προσδίδει τη δέουσα βαρύτητα στο ιστορικό αυτό γεγονός, που αποτέλεσε το σημείο αφετηρίας για να μεταμορφωθούν, σύμφωνα με τον εθνικό μας ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, τα διάσπαρτα μπουλούκια των Κλεφτών σε Κλεφτουριά.

Συγκεκριμένα γράφει για το γεγονός ο Βαλαωρίτης: «Το μεγαλύτερον, το θαυμαστότερον, το ελληνικότερον κατόρθωμα του αειμνήστου Καποδιστρίου υπήρξεν η εν Λευκάδι συγκέντρωσις όλων των ενδοξωτέρων καπετανάτων της Ρούμελης προς υπεράσπισιν της κινδυνευούσης Λευκάδος. Και ο αδελφικός σύνδεσμος όστις προέκυψεν εκ της συγκεντρώσεως ταύτης μεταξύ των σημαντικοτέρων οπλαρχηγών της δουλωμένης Ελλάδος. Οι κλέφται μετεμορφώθησαν εις κλεφτουριάν, δηλαδή απέβαλον την ιδέαν της ατομικής κεχωρισμένης κατά των εχθρών αντιδράσεως και συνησπίσθησαν και συνετάχθησαν υπό την αρχηγίαν του Κατσαντώνη εις στρατόν εθνικόν, με έν και μόνον σύνθημα, άσπονδον κατά των τυράννων της πατρίδος πόλεμον, με ένα και μόνον σκοπόν, την απελευθέρωσιν της βασανιζομένης μητρός των».

Αυτό φάνηκε και από τον σημερινό χαιρετισμό του κ. Καββαδά, ο οποίος είπε μεταξύ άλλων: «Φυτέψαμε σήμερα μια καρυδιά στη θέση της παλιάς που υπήρχε και όπου σύμφωνα με την ιστορία έγινε κάτω από τον ίσκιο της, τον Ιούλιο του 1807, η πρώτη, συντεταγμένη θα λέγαμε, συγκέντρωση υπό τον Καποδίστρια των οπλαρχηγών της ελληνικής επανάστασης. Είναι μια κίνηση μνήμης και τιμής για τους ανθρώπους αυτούς και για το νησί μας που φιλοξένησε αυτή τη μάζωξη των οπλαρχηγών της υποδουλωμένης τότε Ελλάδας και για πρώτη φορά έπεσε εδώ, στην πλαγιά του «Μαγεμένου» της Νικιάνας, ο σπόρος της επανάστασης του 1821 που ακολούθησε μετά από δεκατέσσερα χρόνια.

Κλείνοντας τον χαιρετισμό του, αφού απέδωσε τα συγχαρητήρια στις διαχρονικές προσπάθειες του Συλλόγου Νικιάνας «οι Σκάροι» για την ανάδειξη του ιστορικού αυτού γεγονότος, πρόσθεσε: «Είναι μια καλή αρχή που πιστεύω ότι θα βοηθήσει να επικοινωνήσουμε στον κόσμο την ιστορική αυτή αλήθεια που είναι σημαντική για την ιστορία του νησιού μας και της Ελλάδας εν γένει. Πρέπει να γίνει γνωστό σε όλο το Πανελλήνιο ότι από εδώ ξεκίνησε η επανάσταση. Εδώ φυτεύτηκε ο σπόρος της Επανάστασης και πρέπει να το γνωρίζουμε πρώτα εμείς οι Λευκαδίτες και μετά όλο το Πανελλήνιο. Είναι σημαντικό και τα σχολεία και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να κάνουν τις εκδρομές τους, να φέρνουν εδώ τα παιδιά να γνωρίσουν, να μάθουν, αλλά και τα σχολεία που έρχονται εκδρομές στο νησί μας να κάνουν εδώ μια στάση στον ιστορικό αυτό χώρο και να ενημερώνονται για την ιστορική αυτή στιγμή που έλαβε χώρα το 1807. Είναι πολύ σημαντικό και πρέπει να βοηθήσουμε όλοι προς αυτή την κατεύθυνση».

Στο σύντομο χαιρετισμό του ο Αντιδήμαρχος κ. Μάρκος Νικητάκης, εκπροσωπώντας τον Δήμο Λευκάδας, αφού συγχάρηκε κι αυτός με τη σειρά του το σύλλογο «οι Σκάροι» για την προσπάθεια που καταβάλει να γίνει γνωστό το ιστορικό αυτό γεγονός, επισήμανε: «Είναι εκπληκτικό με αυτή την ευκαιρία να διαβάζεις και να μαθαίνεις κάποια πράγματα. Εγώ δεν είμαι από δω αλλά έμαθα εκπληκτικά πράγματα που ντρέπομαι ειλικρινά που δεν τα ξέρουν οι μισοί Λευκαδίτες ή οι περισσότεροι. Τεκές, μοναστήρι του Τεκέ, έγινε Κάστρο από τον Αλή Πασά, Πλαγιά, ο Αϊ Γιώργης στο Κάστρο χτίστηκε τότε, η Τούρη (Torretta) ή Αλέξανδρος ήταν ένα Κάστρο που οχυρώθηκε εναντίον του Αλή Πασά, το Φορτίνο (Fortino) ή Κωνσταντίνος στο Καλλιγόνι είναι επίσης ένα κάστρο της εποχής εκείνης. Η προσπάθεια του Καποδίστρια και άλλων ήταν να χωρίσουν τη Λευκάδα, από τις Αλυκές μέχρι τα Βαρδάνια, με μία τάφρο η οποία θα άνοιγε στον Άγιο Μηνά. Είναι κάποια πράγματα λοιπόν εκπληκτικά. Όπως ένα εκπληκτικό πράγμα είναι επίσης ότι υπάρχει η Βλαχέραινα με τη Φιλική Εταιρεία. Αυτά τα πράγματα αν δεν γίνουν γνωστά και αν δεν συστρατευτούμε όλοι να τα κάνουμε γνωστά -έχει δίκιο ο βουλευτής σε αυτό-, αν χάσουμε την ιστορική μνήμη δεν έχουμε μέλλον. Η ιστορική μνήμη είναι πάνω από όλα και πρώτα απ΄ όλα. Άρα πρέπει να τη διατηρήσουμε και σε αυτό οφείλω να σας συγχαρώ».

Των χαιρετισμών προηγήθηκε δοξολογία και ομιλία από την φιλόλογο κ. Δέσποινα Καλέζου για το ιστορικό της μάζωξης των οπλαρχηγών τον Ιούλιο του 1807 και ακολούθησε από τον πρόεδρο του συλλόγου κ. Σπ. Μανωλίτση και το βουλευτή κ. Θαν. Καββαδά το φύτεμα της καρυδιάς δίπλα από το Μνημείο.

Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν εκτός των προαναφερόμενων οι κ.κ.: Γιώργος Φίλιππας, Αντιδήμαρχος, Κώστας Σέρβος, Αντιδήμαρχος, Σπ. Νίκας, πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Νικιάνας, Σπ. Αρβανίτης, Αντιπρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου Λευκάδας (ήταν κι αυτός που άνοιξε τη γούβα για το φύτεμα της καρυδιάς), Πραξιτέλης Σούνδιας, Περιφερειακός Σύμβουλος, Εύα Κατωπόδη, δημοτική σύμβουλος, Γιάννης Λιβιτσάνος, εκπρόσωπος του Επιμελητηρίου, Στέφανος Μανωλίτσης, πρόεδρος του Συλλόγου Επαγγελματιών κ.ά.

Και όσον αφορά το γιατί καρυδιά, που είχα αναρωτηθεί κι εγώ ο ίδιος όταν ανακοινώθηκε η εκδήλωση για το φύτεμά της, ανατρέχουμε σε ένα παλιό, από το 2009 ακόμη, άρθρο μας, που εξηγεί τους λόγους (είναι τόσες πολλές οι αναρτήσεις της σελίδας που και μεις οι ίδιοι καμιά φορά ξεχνάμε κάποια πράγματα):
[Gallery not found]
Γράφαμε τότε: «Ο ίδιος ο Καποδίστριας γράφει στην αναφορά του προς την Κυβέρνηση της Επτανήσου Πολιτείας για τη συγκέντρωση στου Μαγεμένου: «Ο σεβασμιώτατος Ιγνάντιος, μολονότι επισφαλούς υγείας, επήγε στην εξοχή στη θέση που λέγεται Μαγεμένο, και κατασκήνωσε κάτω από τα δένδρα των κήπων που είναι εκεί, ανάμεσα στους ανδρείους οπαδούς του, που ξεπερνούσαν τους 400. Η μέρα ήταν ωραιοτάτη. Καθισμένοι κάτω από την πλατειά σκιά μιας φουντωμένης καρυδιάς, ο σεβασμιώτατος Ιγνάντιος, ο στρατηγός Παπαδόπουλος κι εγώ, περιτριγυριστήκαμε από τους Έλληνες καπεταναίους, και μάλιστα το συνετό και ανδρείο Μπότσαρη, το φοβερό Κατσαντώνη και μερικούς άλλους, που δεν είναι εύκολο να συγκρατήση κανείς τα όχι συνηθισμένα ονόματά τους. Αυτό τον πρώτο κύκλο πλαισίωναν οι υπόλοιποι σε κύκλο επίσης καθισμένοι. Περιμέναμε το πρωί ακούοντας από τους πιο εύγλωττους τη διήγηση των κατορθωμάτων τους, που την ακολούθησε ένα γεύμα, που είχε όλα τα χαρακτηριστικά των ηρωικών συμποσίων που έψαλε ο Όμηρος, τέλος, μουσική, τραγούδι και χορός…»».
[Gallery not found]