Το «Εσταυρωμένο»! (Για το παλιό Δημοτικό Σχολείο Κατούνας)
Του Κώστα Σκλαβενίτη
Κατά καιρούς έχω σχολιάσει δημοσιεύματα σε sites της Λευκάδας που αναφέρονται σε σχολικά κτίρια και ιδιαίτερα το σχολειό της Κατούνας.
Από μέρες τώρα σκέφτομαι να γράψω δύο κουβέντες για την σημερινή άθλια κατάσταση και εικόνα του κτιρίου.
Είχα σκεφτεί να το έγραφα Μεγάλη Πέμπτη και να το ταιριάξω με τον τίτλο αλλά μια νεότερη σκέψη με οδήγησε στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας των Παθών διότι κάποιοι θα πούνε πως εκείνη την ημέρα προσβάλλω τα «Θεία».
Το σχολειό έχει σταματήσει να λειτουργεί από το 1980 διότι υπήρχαν κάποιες ζημιές και θεωρήθηκε επικίνδυνο για την ασφάλεια των μαθητών. Από τότε έχουν περάσει πάνω από τριανταπέντε χρόνια χωρίς ποτέ κάποιος να ενδιαφερθεί πραγματικά από τους διοικούντες όλα αυτά τα χρόνια το χωριό.
Περάσανε χρυσές εποχές με ευρωπαϊκά προγράμματα αλλά κανείς δεν έδωσε την σημασία που έπρεπε ώστε να εξοικονομηθούν πόροι που θα μπορούσαν να το συντηρήσουν.
Μια ζωή σ΄ αυτό το τόπο μας ενδιέφεραν περισσότερο τα πολιτικά κόμματα και τα συγγενολόγια να βολεύονται, χωρίς να κοιτάμε την προοπτική για το μέλλον και το σεβασμό στον Πολιτισμό και τις ρίζες μας.
Γνωρίζω πολύ καλά πως το χωριό μας μαστίζεται από μεγάλα και σοβαρά προβλήματα τα οποία δεν θα αναφέρω αυτή τη στιγμή για να μην επεκταθώ περισσότερο.
Χρόνια τώρα, τόσο οι εκλεγμένοι και συνάμα η αδιαφορία της Πολιτείας για την Πολιτιστική της κληρονομιά, μας χάρισαν στη κυριολεξία την άθλια εικόνα του σχολείου που βλέπετε.
Το μόνο που θυμίζει το σχολειό και τον περιβάλλοντα χώρο του…είναι οι ευκάλυπτοι και τα κρινάκια που ανθίζουν αυτή την εποχή.
Ακόμη και συγχωριανοί που έμαθαν τα πρώτα γράμματα εκεί τα οποία ήταν εφαλτήριο για την μελλοντική τους οικονομική ευημερία δεν έστρεψαν το μάτι τους άλλο πίσω. Κι αν κάποιος απ΄ αυτούς το έστρεψε κατόπιν «σφύριξε κλέφτικα»!
Σήμερα το σχολειό είναι για κατεδάφιση διότι δεν παίρνει θετική μελέτη στατικότητας. Η δε κατεδάφιση για να γίνει πρέπει να βρεθούν τα χρήματα αλλά και να περάσεις τις «συμπληγάδες» του Ελληνικού Δημοσίου που με τη γραφειοκρατία και το αλαλούμ που επικρατεί ούτε κι αυτό μπορούμε να κάνουμε.
Δυόμισι χρόνια τώρα που συμμετέχω στο Δημοτικό συμβούλιο της κοινότητάς μας, έχουμε φέρει το θέμα προς συζήτηση στο Δήμαρχο.
Υπάρχει προθυμία εκ μέρους του να βοηθήσει αλλά πιστεύω πως αυτό δεν αρκεί. Συζητάμε, συζητάμε αλλά αποτέλεσμα δεν βλέπω. Γνωρίζω πως οι ευθύνες σαφώς βαρύνουν τους προκατόχους του αλλά τον χρειαζόμαστε τώρα να σπάσει αυτά τα στεγανά και να λύσει το «Γόρδιο δεσμό»!
Πηγαίνοντας απ΄ τον «Άννα στο Καϊάφα» όπως κι ο Χριστός τη Μεγάλη Εβδομάδα που διανύουμε δεν θα βγάλουμε ποτέ άκρη.
Παρακαλώ τους Δημόσιους φορείς να μη μου απαντήσουν στο κείμενο, θέλω έργα και όχι νόμους και υποσχέσεις.
Θέλω μια μέρα να μας πουν..ότι πάρθηκε απόφαση το κτίριο να κατεδαφιστεί.
Εμείς σαν Δημοτική Κοινότητα χιλίων διακοσίων και πλέον ατόμων δεν έχουμε ούτε ένα ευρώ ταμείο. Όλα εξαρτώνται από τα οικονομικά του Δήμου.
Ωστόσο υπάρχει ένα ποσό 18.000 ευρώ από το σεισμό του 2003 που δεν μπορεί να εισπραχθεί. Διότι απ΄ τη μια οι διοικούντες το χωριό δεν κατάφεραν να εισπράξουν και από την άλλη η Πολιτεία στα δίνει τύποις σε ένα χαρτί αλλά ποτέ στη ουσία.
Είμαι μέλος του συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας και μαζί με το πενταμελές συμβούλιο έχουμε θέσει το θέμα επανειλημμένα και όλοι προσπαθούμε, ωστόσο οι απόψεις που εξέφρασα είναι καθαρά προσωπικές.
Δημοσιεύω μια φωτογραφία στο θέμα από το Δημοτικό σχολειό Αλεξάνδρου το οποίο διατηρείται σε καλή κατάσταση με τη φροντίδα πλέον του Συλλόγου Φίλων Αλεξάνδρου «Φηγός».
Είναι ένας χώρος που ενώνει κάθε χρόνο τους Αλεξανδρίτες και όχι μόνο.
Κάπως έτσι δε μπορώ να ονειρευτώ εγώ το παλιό όμορφο διθέσιο σχολειό μου στη ωραιότερη και πανοραμική περιοχή της Κατούνας τα «Αλώνια». Ελπίζω όμως κάποια μέρα μια απλή νεότερη κατασκευή και η περίφραξη του περιβάλλοντα χώρου που είναι σημερα «ξέφραγο αμπέλι» να μου θυμίζει τα ωραία παιδικά σχολικά μου χρόνια.
(Αναδημοσίευση από τη Δημόσια Ομάδα στο fb «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΤΟΥΝΑΣ»)
