Μοιρολόι για τον Γιώργη Κατσαρό (Καραγιάννη)

Εκτελέστηκε σαν σήμερα Μεγάλη Παρασκευή του 1944 από τους Γερμανούς στο Αγρίνιο

Σαν σήμερα Μεγάλη Παρασκευή του 1944 εκτελείται στο Αγρίνιο, μαζί με 118 άλλους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ο Κολυβιάτης (από τα Κολυβάτα Λευκάδας) Γιώργης Κατσαρός (Καραγιάννης) που είχε συλληφθεί στις 20 Φλεβάρη του 1944 (Κυριακή της Αποκριάς) σε μπλόκο των Γερμανών στο χωριό του.

Το παραπάνω μοιρολόι το έγραψε ο Χρήστος Βρεττός (Βερεστόντας) και το τραγουδά η κόρη του Ναυσικά Δαμιανή.

Γιώργης Κατσαρός (Καραγιάννης) που εκτελέσθηκε το 1944 στο Αγρίνιο

Ο Γιώργης Κατσαρός (Καραγιάννης) γεννήθηκε το 1900 στον οικισμό Κολυβάτα της πρώην κοινότητας και νυν δημοτικού διαμερίσματος Αλεξάνδρου. Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο και το Σχολαρχείο (παλιότερα τριετές προγυμνασιακό σχολείο της μέσης εκπαίδευσης). Παντρεύτηκε την Πανωραία ή Ωραία όπως τη φώναζαν και απέκτησαν τέσσερα παιδιά: το Χρήστο (παντρεμένος με τη Μαριώ, που έζησε για χρόνια μετανάστης στη Γερμανία ), τη Γιαννούλα (παντρεμένη με τον Αριστείδη Σούνδια), το Φώτη (παντρεύτηκε στα Πλατύστομα και πέθανε το 1981 από ανίατη αρρώστια) και τη Στρατούλα (παντρεμένη με το Μήτσο Βλάχο ή Γέροντα).

Ήταν στρατιωτικός υπεύθυνος του εφεδρικού ΕΛΑΣ στην περιοχή Αλεξάνδρου και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Το Φλεβάρη του 1944 πιάστηκε, ενώ κοιμόνταν στο σπίτι του -βρίσκεται στην είσοδο του χωριού, στην τοποθεσία Αχούρια, κοντά στα Κολυβιάτικα Αλώνια- έχοντας δίπλα το όπλο του, από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους που έκαναν μπλόκο στο χωριό. (Δες εδώ για το μπλόκο).

Λιγοστά τα μέτρα ασφαλείας που έπαιρνε τότε το εφεδρικό ΕΛΑΣ, οι περισσότεροι από τους αγωνιστές που το απάρτιζαν συνήθιζαν να κάνουν κανονική ζωή και να κοιμούνται τα βράδια στα σπίτια τους, αν δεν υπήρχαν πληροφορίες για κινήσεις γερμανικών στρατευμάτων ή συνεργατών τους. Για καλή τύχη σώθηκαν την ίδια μέρα κάποιοι άλλοι συγχωριανοί μας εφεδροελασίτες -ίσως και όλο το χωριό από ενδεχόμενα αντίποινα των Γερμανών- που κοιμόνταν μέσα στο χωριό στο σπίτι του Φούρου (Νάνου) και οι οποίοι ακούγοντας τη φασαρία από τη σύλληψη του Καραγιάννη, ξύπνησαν κατέβηκαν από τον καταρράχτη του σπιτιού και διέφυγαν από το κατώι. Στη σαστιμάρα τους όμως άφησαν τα όπλα τους πίσω από την πόρτα του σπιτιού που ευτυχώς δεν ανεβρέθηκαν από τους Γερμανούς όταν μπήκαν στο σπίτι.

Μεταφέρθηκε από τους Γερμανούς στο Αγρίνιο. Εκεί βασανίστηκε απάνθρωπα -εφτά φορές τον κρέμασαν- για να προδώσει και να γραφτεί στα τάγματα ασφαλείας. Αρνήθηκε όμως κάθε συνεργασία και έτσι στις 14 Απριλίου του 1944 (Μεγάλη Παρασκευή) τον σκότωσαν στην πλατεία της Αγίας Τριάδας, την κεντρική πλατεία Αγρινίου, μαζί με τον επίσης Λευκαδίτη Κώστα Κατωπόδη (από το χωριό Καρυά, μόνιμος αξιωματικός, απόστρατος ταγματάρχης και αξιωματικός του ΕΛΑΣ) και 118 άλλους αγωνιστές που κρατούνταν στις φυλακές Αγρινίου. Τους τρεις απ΄ αυτούς τους κρέμασαν στην πλατεία Μπέλλου (σημερινή πλατεία Δημοκρατίας) και τους άλλους, μαζί και το Γιώργη Κατσαρό, τους εκτέλεσαν με τουφεκισμό στην Αγία Τριάδα. Είχε προηγηθεί στις 9 του μήνα ενέδρα των ανταρτών του ΕΛΑΣ σε σημείο μεταξύ των χωριών Σταμνάς και Αγγελοκάστρου όπου έγινε ανατίναξη της αμαξοστοιχίας που κινούνταν από Κρυονέρι προς Αγρίνιο και μετέφερε πολεμικό υλικό και καύσιμα, συνοδευμένη από Γερμανούς στρατιώτες, με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανούς. Για το λόγο αυτό οι Γερμανοί αποφάσισαν και εκτέλεσαν τους 120 πατριώτες. Ας μείνει αιώνια η μνήμη τους, φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές…

Ο Γιώργης Κατσαρός (Καραγιάννης) άφησε πίσω του τέσσερα ανήλικα παιδιά -το μεγαλύτερο ήταν 14 και το μικρότερο 4 χρονών- και η γυναίκα του η θειά Ωραία πάλεψε σκληρά για να τα μεγαλώσει, μιας και δεν δικαιούταν σύνταξη για τον άνδρα της γιατί «τυγχάνων ΕΛΑΣίτης» δεν προβλέπονταν κάτι τέτοιο.