Ερώτηση του ΚΚΕ για το κλείσιμο του δίγλωσσου Δημοτικού Σχολείου «Αριστοτέλης» στο Μόναχο
Ερώτηση για το κλείσιμο του δίγλωσσου Δημοτικού Σχολείου «Αριστοτέλης» στο Μόναχο κατέθεσαν στον υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων οι βουλευτές του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, Γιάννης Γκιόκας και Γιάννης Δελής.
Η Ερώτηση αναφέρει:
«Αντιμέτωποι με το κλείσιμο του σχολείου των παιδιών τους ήρθαν οι γονείς του δίγλωσσου Δημοτικού Σχολείου Αριστοτέλης του Μονάχου. Με γρήγορους ρυθμούς είδαν να δίνεται ακόμα ένα χτύπημα στην ήδη υποβαθμισμένη εκπαίδευση των παιδιών τους, όταν την προηγούμενη εβδομάδα ενημερώθηκαν για την αλλαγή δρομολογίων των σχολικών λεωφορείων. Στη συνέχεια, σε συνάντηση με το συντονιστή Μέσης Εκπαίδευσης της προξενικής αρχής στη Βαυαρία, τους έγινε γνωστό ότι το Ελληνικό Δημόσιο αδυνατεί να πληρώνει το ενοίκιο του συγκεκριμένου σχολείου και για αυτό το λόγο συμπτύσσει τα τμήματα του συγκεκριμένου Δημοτικού σε άλλα σχολεία.
Στα βήματα της πολιτικής υπεράσπισης των επιχειρηματικών ομίλων των προηγούμενων κυβερνήσεων η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει και στο εξωτερικό να υποβαθμίζει την εκπαίδευση των παιδιών των εργαζομένων. Τα τελευταία χρόνια ενώ δήθεν θα αντέστρεφε την πορεία της υποβάθμισης της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό, περνάει από την πίσω πόρτα τη σταδιακή, αλλά μεθοδευμένη υποβάθμιση της εκπαίδευσης των παιδιών των μεταναστών. Την ίδια ώρα η μεταναστευτική ροή προς τη Γερμανία αυξάνεται κατακόρυφα εξαιτίας της κρίσης φτάνοντας πάνω από 3.500 παιδιά σε σχολική ηλικία μόνο στο Μόναχο, η κυβέρνηση επιλέγει να υποχρηματοδοτεί, να υποβαθμίζει, να συμπτύσσει την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, ενώ πρόσφατα έχασε οριστικά και το ιδιόκτητο σχολικό συγκρότημα στο Μόναχο, που τουλάχιστον θα έλυνε κάποια προβλήματα της υλικοτεχνικής υποδομής που αντιμετωπίζουν τα σχολεία στο Μόναχο. Μάλιστα ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων ξεκίνησε να βαφτίζει “δίγλωσσα” τα σχολεία χωρίς να έχει πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο για τη μετατροπή τους σε δίγλωσσα. Αντίστοιχα δεν διστάζει να φροντίζει και να υπόσχεται και να υλοποιεί μέτρα για την ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
Τι προτίθεται να πράξει για να μην κλείσει ακόμα ένα σχολείο στο εξωτερικό και ειδικά στη Βαυαρία;
Τι προτίθεται να πράξει για να αναστρέψει την πορεία υποβάθμισης της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό και ειδικά των ελληνικών σχολείων σε Μόναχο.
Θα παρέχει ουσιαστική, ενιαία, δημόσια και δωρεάν δίγλωσση εκπαίδευση στα Ελληνόπουλα ώστε να μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους χωρίς φραγμούς είτε στην Ελλάδα είτε στη Γερμανία και να μη μετατρέπονται σε φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα; Να μάθουν τις παραδόσεις και την ιστορία της χώρας μας.
Θα διασφαλίσει, ανεξαρτήτως κόστους, επαρκή αριθμό καθηγητών και δασκάλων με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, μόνιμη σταθερή δουλειά και εκπαίδευση όπως και την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή».
H Ελλάδα αποτελεί για την Ευρώπη προνομοιακό χώρο επένδυσης και δαπάνης πόρων – δημόσιων και ιδιωτικών- για την παραγωγή επιστημόνων , των οποίων την υπεραξία της εργασίας θα εκμεταλευτούν τα επόμενα χρόνια ( σίγουρα μια γεννεά) οι χώρες κυρίως της Μεσευρώπης και γενικά της Ευρώπης.
Είναι και αυτό ένα ποσοτικά μεθοδευμένο μέγεθος, με πυρήνα την ευρωπαική νομισματική δήθεν ενοποίηση.
Οι επικοινωνιακές απόψεις για την κάποια δήθεν νανεπάρκεια των Ελληνικών ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδερυμάτων, είναι προσχηματικές. Και τούτο διότι στο ισοζύγιο επένδυσης πόρων για την εκπαίδευση – απόδοση πόρων απ τους εκπαιδευόμενους στο οικονομικό γεννεαλογικό κύκλωμα, το κόστος επένδυσης στην παραγωγή επιστημόνων για τις παραπάνω χώρες είναι μηδενικό ( αφού βρίσκουν έτοιμους επιστήμονες). Άρα η υπεραξία απ την εκμετάλευση του Ελληνικού επιστημονικού δυναμικού στις οικονομίες των είναι τεράστια.
Και αυτό είναι συγκροτημένη οικονομικοπολιτική Εθνική μανιέρα διαχείρησης των κοινωνικών κόστων στον κλάδο των τριτοβάθμιων αγαθών στις οικονομίες αυτών των χωρών. Η μεθόδευσή του άρχισε από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και είναι και σχετιζόμενη με την κατάρρευση των χωρών του Ανατολικού μπλόκ από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 αρχή του 1990. Που για πολλές απ αυτές τις χώρες ( του πρώην Ανατολικού μπλόκ) επιλέχτηκε η ένταξή τους στο βιομηχανικό δευτεροβάθμιο κλάδο ή στην απασχολησιμότητά τους στην χαμηλή βαθμίδα της τριτογένειας στις χώρες αυτές.
Μέσα σε αυτό το πλέγμα , εντάσσεται και η ταξινόμηση της Ελλάδος να δεχτεί μετανάστες ανιδείκευτους ουσιαστικά, για την απασχολησιμότητά τους σε επαγγέλματα συντηρητικά του χαμηλού επιπέδου υπεραξίας στο οικονομικό κύκλωμα.
Και αυτή η ταξινόμηση με την διαρκώς μειούμενη – κορεσμένη- προοδευτικά δυνατότητα παραγωγής υπεραξίας της εργασίας των οικονομικών μεταναστών σε μια ενυπάρχουσα αντιπαραγωγική συγκρότηση της Ελληνικής οικονομίας ( για τούτο δεν έχει ευθύνη το φαινόμενο της οικονομικής μετανάστευσης ) συνετέλεσε στην παραπέρα αποπαραγικοποίηση στην Ελληνική οικονομία.
Την δεκαετία του 1990, η δημιουργία του Μεσευρωπαικού ζωτικού χώρου βασίστηκε στην μείωση προοδευτικά του εργασιακού κόστους για τις εντασσόμενες στον χώρο αυτό οικονομίες και κοινωνίες, για ενίσχυση της βιομηχανικής κερδοφορίας και την επανεπένδυση στην παγιοποίηση κυρίως δευτερογενώς στις οικονομίες των χωρών αυτών. Αυτός ήταν και ο λόγος της αφαίρεσης πόρων από τα τριτοβάθμια κοστοβόρα αγαθά ( η εκπαίδευση ως επένδυση απαιτεί μακροχρόνια , 25 χρόνια κατά μέσο όρο, επένδυση πόρων) ως σχεδιασμός των οικονομιών της μεσευρώπης. Και αυτό εξυπηρετούσε χρόνια η όποια μορφή μεταφοράς πόρων στον Ευρωπαικό Νότο υπό την μορφή ενισχύσεων και προγραμμάτων, για τον δήθεν εκσυγχρονισμό των δομών και διαδικασιών, δηλαδή την ανάλωσή τους στο τριτοβάθμιο μέρος της οικονομίας, και εδώ εξηγείται η εξάπλωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ( ανώτερης και ανωτατης) με την δημιουργία Πανεπιστημιακών σχολών και σχολών τει στην Ελληνική περιφέρεια μαζικά.
Η ανισότητα της εσωτερικής αξίας του ευρώ, μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, ακουμπά στην ποσότητα παραγωγικής αξίας που εμπεριέχει το κάθε Εθνικό ευρώ. Ουσιαστικά εσωτερικά στην Ευρωζώνη κυκλοφορεί ένα νόμισμα ( το ευρώ) που υπόκειται σε διακυμάνσεις ( στην βάση της εγγεγραμένης σε αυτό ,το νόμισμα, παραγωγικότητας και παραγωγής). Και η κυκλοφορία εσωτερικού νομίσματος που υπόκειται σε διακυμάνσεις μπορεί να εμφανιστεί και εμφανίζεται μόνο σε εξόχως νοσηρές καταστάσεις.