Τα μπάνια των γυναικών της Λευκάδας στον Μεσοπόλεμο … ο Βωβιός και τα «ΓΚΑΖΟΤΑ»

Ο μακαρίτης ο συμπολίτης Βωβιός άνθρωπος της ωραίας εκείνης εποχής, που η ντροπή είχε μεγάλη σημασία, και ο ανθρωπισμός ήτο εις άλλο επίπεδο του σημερινού, κάθε καλοκαίρι έστηνε τα ξύλινά του παραπήγματα (κοινώς ΓΚΑΖΟΤΑ) παρά το Φρούριον, άτινα εχρησιμοποιούντο δια τα θερινά λουτρά του ωραίου φύλου, και με τη βάρκα του, μετέφερε τας θεάς και θεαίνας του Άστεως, όπου εκεί αθέαται και απροσπέλασται, εις πάντα άρρενος οφθαλμόν έκαναν τα λουτρά των.

Εις δε την δυτικήν αμμώδη παραλίαν, μακράς της ζώνης των γυναικείων λουτρών κειμένη ελούοντο κατά το θέρος οι άρρενες, εν καιρώ ημέρας. Ο δε γυναικείος φτωχόκοσμος έκανε τα λουτρά του εν καιρώ νυκτός.

Σήμερον τα πράγματα ήλλαξαν τελείως όψιν και κατάστασιν σύμφωνα με την θεωρίαν του γυμνού και οι γυμνόφιλοι, εξελθόντες από τα ΓΚΑΖΟΤΑ τους λουτήρας και τους αποκρύφους θαλάμους οι οποίοι ήσαν άφωνοι θεαταί του γυμνού γυναικείου κόσμου και των συναφών ελκυστικών φαινομένων, επέδραμον ακάθεκτοι ως άλλοι βάνδαλοι Κρούμοι, διέσχισαν τα στενά όρια των καλυμάτων, απέβαλλον τας τεχνητάς προφυλάξεις, απηρνήθησαν το σεμνότυφον κουβούκλιον, και εκεί άρρενές τε και θήλεις πάσης ηλικίας και τάξεως, έδωκαν με ζητωκραυγάς τας χείρας και εν εξάλλω ενθουσιασμώ εκυλίσθησαν εις την ελευθέραν και τερπνήν πλαζ της αμμώδους παραλίας συμφυρούμενοι αναμίξ, αλληλοχαζεύοντες και απολαμβάνοντες τας σωματικάς διαπλάσεις αλλήλων εν πλήρη Ηλιακώ φωτί και γυμνώ οφθαλμώ υπερτερούντες εν τη αμίλλη τα παρ΄ αθην΄ αλλώς Φάληρα, την Βούλαν, την Γλυφάδα, την Βουλιαγμένην, το Καβούρι, την Μπάρκιζα, το μεγάλο Πεύκο, τη Κώστα των Σπετσών, το Κέ της Αιγίνης και το πλήθος εκείνο των παραλίων του Σαρωνικού, τα οποία κατά την περίοδον αυτήν παρουσιάζουν συνοικισμούς αφροπλάστων Σειρήνων και δραπέτιδων Ναϊάδων, εν αις κυριαρχούν οι Άσσοι των θυγατέρων του ωκεανού, με τα ξελιγώματα των πενητάρηδων προγαστόρων του Γεννεάρχου μας Αδάμ οι οποίοι διαρκώς σφογγίζουν τα σάλια των!!!

Εξ αντανακλάσεως σφίζει η σαρξ η λουομένη, περιφρονούσα ότι έπραξαν οι Πρωτόπλαστοι μετά το αμάρτημα περιβληθέντες φύλλα Συκής ίνα μη γυμνοί αλλήλους θεώνται, και ότι άλλοτε απετέλει χάρμα οφθαλμών, εν τω σεμνώ περιβάλλοντι της αιδημοσύνης, οργιάζει ακάλυπτον και πλειοδοτεί εις εκθέσεις με βουτιές ακορέστους εις τα χαίνοντα χάσματα του βυθού παρασύρον εις δίνην του ύδατος τους διψώντας Άσσους της διακονήσεως, οι οποίοι δια της αλληλεπιδράσεως μεταφέρουσι την έδραν του νωτιαίου προς τα κάτω αχρηστεύοντες τον ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΝ μετασχηματιζόμενοι εις μαλάκια διαρκώς αποβάλλοντα τους χυμούς της ζωής!!! […].

Π. Κ.

(Δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα «ΕΡΓΑΤΑΓΡΟΤΙΚΗ ΛΕΥΚΑΣ», στο Φύλλο της Κυριακής 6 Αυγούστου 1933).