Πήραν την Πόλη πήραν την…

Επιτέλους κάποτε θά πρέπει νά σταματήση αυτό τό κλάμα καί νά δούμε τήν ίστορική άλήθεια μέ βάση τήν επιστήμη καί όχι μέ τά παραμύθια τών γιαγιάδων καί τών παπάδων.
Ακολουθεί απόσπασμα από τό βιβλίο «Τό Ανατολικό Ζήτημα Σήμερα»
τού Γεράσιμου Κακλαμάνη .
«…Οταν στίς άρχές τού αίώνα μας ό προμνημονευθείς ρουμάνος ίστορικός N.Lorga (καί ένας άπό τούς κορυφαιότερους τής Εύρώπης , πού έτυχε νά θανατωθή βιαίως λίγο πρό τού πολέμου , τήν ίδια πάνω κάτω έποχή πού άνεξηγήτως «πέθανε» καί στήν Ελλάδα νεώτατος ό έξ ίσου κορυφαίος έλληνας δημοσιολόγος Α.Ανδρεάδης ) έγραφε τήν ίστορία τής Οθωμανικής Αύτοκρατορίας έδιδε κάτι νέο καί έλαφρώς τσουχτερό . Είπε , δηλαδή, ότι ό κόσμος τής άνατολικής Μεσογείου δέν είδε στόν Μωάμεθ τόν Β κάποια έννοια κατακτητού , άλλά τήν φυσική συνέχεια τών ρωμαίων αύτοκρατόρων καί ότι τό «νέο δίκαιο» μέ τό όποίο είχε νά διοικηθή ό νέος κόσμος δέν ήταν είμή τό προϋπάρχον Ρωμαϊκό Δίκαιο .
Η ίδέα αύτή τού Lorga έπί τής όποίας έγραψε 5 όλόκληρους τόμους καί έναν είδικά ξεχωριστόν , ήταν έξαιρετικώς βαρύνουσας σημασίας σέ μιάν έποχή , έκείνη τών «Kabinetts» όπου ή ίστορία έγράφετο μέ «στοιχεία» άντλημένα άπό τούς χαρτοφύλακες τών άνακτοβουλίων καί ή ίστοριογραφία έψαχνε νά βρή «ντοκουμέντα» πού νά χωρίζουν τούς λαούς καί όχι ό,τι τούς ένωνε . Βεβαίως δέν έχομε άκόμη έργασίες έκ μέρους τής εύρωπαϊκής βιβλιογραφίας πού νά έπιβεβαιούν ή νά άναιρούν αύτή τήν θέση τού Lorga ώς πρός τό Ρωμαϊκό Δίκαιο . Κάτι τέτοιο παραμένει άκόμη «έκτός έποχής» καί είναι καί τεχνικώς δυσκατόρθωτο , άφού άπαιτεί συνδυασμένες γνώσεις ίστορίας , δικαίου καί θρησκειολογίας. Η πιό…οίκονομική έκδοχή , άλλά πολύ λίγο ίκανοποιητική , είναι ή έπικρατούσα : ότι τό ίσλαμικό δίκαιο άπορρέει άπ’ τό Κοράνι . Παρά τόν άναμφισβήτητο κοινωνικό προσανατολισμό τού Κορανίου , είναι πάντως σάν νά λέμε ότι καί όλο τό Κανονικό Δίκαιο τής άνατολικής Εκκλησίας άπορρέει άπό τήν Αγία Γραφή …Ετσι βέβαια τά πράγματα άπλοποιούνται κατά έπιθυμητούς τρόπους , άλλά δέν λύνουν κανένα πρόβλημα .
Πέραν όμως άπό τά ζητήματα αύτά , πού είναι ζητήματα θεωρίας καί πολιτικής σκοπιμότητας , ή γενική πίστη τών άπλών άνθρώπων τού 15ου αίώνος , μέσα σέ μιά «έξαίσια μίξη ίδεών» (Sonderbare Ideenmischung) , καθώς σημειώνει ό Lorga , ότι ό σουλτάνος είναι ή φυσική συνέχεια τών ρωμαίων βασιλέων , έπιβάλλει σήμερα τήν πολιτικώς χρήσιμη παραδοχή , ότι τά πράγματα τού παρελθόντος τής άνατολικής Μεσογείου δέν μπορούν νά έξαντληθούν στό άπλό σύνθημα τής κατάκτησης .
Μιά «κατάκτηση» πού διαρκεί πάνω άπό 6 αίώνες , πού τίποτε δέν καταστρέφει , δηλαδή πού διατηρεί όλες τίς έθνότητες πού βρίσκει , καί πού διαλύεται άπό έξωτερικούς καί μόνο παράγοντες , δέν είναι άπλώς κατάκτηση .
Εκτός άπό τήν κατάκτηση τής Κων/πόλεως , δέν ύπάρχουν άνάλογες περιπτώσεις στόν χώρο τής άνατολικής Μεσογείου .
Αύτό πού είναι γνωστό , είναι ότι σέ πολλούς χώρους τών Βαλκανίων καί τής Μικράς Ασίας οί Οθωμανοί έκλήθησαν άπό τούς αύτόχθονες , ή δέ Κων/πολη παρέμενε άπλώς μιά έκκρεμότητα μάλλον φύσεως οίκογενειακής . Ο Μωάμεθ ώς γνωστόν ήταν γαμβρός τού Κων/νου τού Παλαιολόγου , άφού παντρεύθηκε τήν άνηψιά του , ό δέ θείος τής νύφης έπέμενε νά κρατά μιάν πόλη χωρίς καμμιά άπολύτως δυνατότητα αύθυπαρξίας , συντηρουμένη άπλώς άπό τούς φόρους τού έμπορίου τών δυτικών , καί σέ πλήρη άντίθεση μέ τήν δημόσια γνώμη τών κατοίκων της , οί όποίοι ήθελαν τήν παράδοση τής πόλης καί άνοιξαν καί τελικώς τήν «κερκόπορτα» . Αν μάλιστα ό πλυθησμός τής Πόλης δέν άπεδεκατίζετο άπό μιάν έπιδημία , ίσως κάθε άντίσταση τού αύτοκρατορα νά άπέβαινε άδύνατη.

Ο λαός τής Κων/πολης τότε , οί λαοί τών Βαλκανίων καί τής Μικράς Ασίας , δέν ήταν τριτοκοσμικοί ύπανάπτυκτοι λαοί τής σήμερον . Ησαν οί «άνεπτυγμένοι» τού τότε κόσμου καί λειτουργούσαν μέ ίστορικά αίσθητήρια .Οτι δέ καμμιάν έχθρότητα δέν αίσθάνονταν έναντίον τών όθωμανών , σημαίνει ότι τά πράγματα Οθωμανικής Αύτοκρατορίας καί χριστιανικού κόσμου έξικνούνται πολύ παληότερα άπό τήν έμφάνιση τών Τούρκων έπί τού ίστορικού προσκηνίου .»