Σαν σήμερα, το 1951, πεθαίνει στην Αθήνα ο Άγγελος Σικελιανός
Σαν σήμερα το 1951 πεθαίνει ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός. Ο Α. Σικελιανός έδρασε μέσα από το ΕΑΜ Διανοουμένων-Καλλιτεχνών και για αυτή τη δράση του στη συνέχεια υπονομεύτηκε τρεις φορές στην υποψηφιότητά του για το βραβείο Νόμπελ. Διατέλεσε επίτιμος πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Στα ψιλά γράμματα εφημερίδας της εποχής διαβάζουμε για την κηδεία του («ΕΜΠΡΟΣ», Πέμπτη 21 Ιουνίου 1951):
|
«ΕΚΗΔΕΥΘΗ ΧΘΕΣ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ Την 5 μ.μ. χθες εγένετο η κηδεία του ποιητού Αγγέλου Σικελιανού εκ του Ιερού ναού της Μητροπόλεως. Της νεκρωσίμου ακολουθίας προέστη ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Σπυρίδων. Παρέστησαν ο αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως κ. Παπανδρέου, ο υπουργός των Οικονομικών κ. Μαύρος, ο υφυπουργός της Παιδείας κ. Μόδης, ο διοικητής της Εθνικής Τραπέζης κ. Κωστόπουλος, ο εκ των συναρχηγών του ΛΕΚ κ. Π. Κανελλόπουλος, οι κ.κ. Σβώλος, Τσιριμώκος. Κ. Τσάτσος, ο πρόεδρος της Ακαδημίας κ. Μαριδάκης, ο διευθυντής Γραμμάτων του υπουργείου Παιδείας κ. Μαντούδης, καθηγηταί του Πανεπιστημίου, εκπρόσωποι του λογοτεχνικού και καλλιτεχνικού κόσμου και πάρα πολλοί φίλοι του. Κατόπιν εκφρασθείσας επιθυμίας των οικείων του ποιητή, λόγοι δεν εξεφωνήθησαν. Η νεκρώσιμος πομπή περί ώραν 7ην μ.μ. αφίκετο εις το Α΄ νεκροταφείον, όπου, ενώ οι παριστάμενοι έψαλλον τον εθνικόν μας ύμνον, εγένετο η ταφή του νεκρού εις τάφον παραχωρηθέντα υπό του Δήμου Αθηναίων.» |
Για τις παρεμβάσεις στη νορβηγική επιτροπή Νόμπελ έγραφε η Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», Φύλλο της Πέμπτης 24 Ιουλίου 1947 – οι υπογραμμίσεις στο κείμενο με μαύρα γράμματα είναι δικές μας:
| «Η Ελλάδα έχασε πέρυσι την ευκαιρία να τιμηθεί με το Νόμπελ στο πρόσωπο του Άγγελου Σικελιανού. Ο λόγος είναι πως επέσανε απάνω οι κράχτες και με τα κρατικά μέσα ματαίωσαν τη βράβευση της χώρας μας, γιατί ο Σικελιανός δεν τους ακολουθεί στο ανίερο έργο τους. Το ομολόγησε μόλις φέτος ο Άλκης Θρύλος1:«Όσο κι΄ αν είναι θλιβερό να ζημιώθηκε η Ελλάδα από τη μη απονομή του επάθλου Νόμπελ σ΄ έναν ποιητή της είναι απόλυτα δικαιολογημένο το κράτος που αντέδρασε σ΄ αυτήν την απονομή.» («Ελλην. Αίμα» 9.7.47).» |
_________________________________________
1Πρόκειται για την Ελένη Ουράνη η οποία ήταν κριτικός λογοτεχνίας και θεάτρου και συγγραφέας, γνωστή με το ψευδώνυμο Άλκης Θρύλος. Ήταν η πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκε το 1971 ακαδημαϊκός. Ήταν παντρεμένη σε δεύτερο γάμο με τον ποιητή και λογοτέχνη Κώστα Ουράνη.
Η τότε βλακώδης ντόπια αντίδραση , χρησιμοποίησε έναν ψευτολογοτέχνη και ψευτοθεατρικό συγγραφέα εμπλεκόμενο και στην δημοσιογραφία του κέντρου των Αθηνών ( αυτό το γκέτο των οικογενειών γύρω απ το κτίριο της βουλής από το 1947 και μετά ελέω χρυσών λιρών) ονόματι Σπύρο Μελά.
Το συμβάν της παρέμβασης για την μη βράβευση του Σικελιανού, με παρέμβαση της Ελληνικής κυβερνητικοπνευματικής τότε ιντελιγκέντσιας του Αθηνα”
ι’κού κέντρου, είναι πραγματικό.
Και αν χρόνια ποτέ δήθεν δεν βρέθηκαν πειστήρια ,όπως από τότε επικαλούνταν οι αντιδραστικοί κύκλοι, υπάρχουν οι αναφορές κάποιων απ όσων έγιναν δέκτες των παρεμβάσεων.
Το ίδιο αντιδραστικό μετερίζι ( του σκληρού αντιδραστικού Αθηαναικού κέντρου) με άλλον τροφιμό του και κάνοντας χρήση τότε της δύναμης της έντυπης » έγκυρης»δημοσιογραφίας , είχε ενεργήσει για να αφερεθεί η Ελληνική ιθαγένεια από τον Νίκο Σβορώνο στην αρχή της δεκαετίας το 1950.
Το σντιδραστικό αυτό κύκλωμα είχε κωδικοποιημένους ρόλους και ιεραρχίσεις.
Γισ τον Λογοτέχνη ο ψόγος έπρεπε να γίνεται από εγχώριο λογοτέχνη.
Για τον πανεπιστημιακό ο ψόγος θσ έπρεπε να γίνεται από εγχώριο πανεπιστημιακό.
Έτσι για τον Λογοτέχνη Σικελιανό αντιστοίχησαν ένα εγχώριο νούμερο που τον ονόμασαν λογοτέχνη.
Και για τον Νίκο Σβορώνο αντιστοίχησαν ένα πανεπιστημιακό τότε μίσθαρνο νούμερο του δικαίου ψευτοασχολούμενο με την ιστορία.
Η ίδια αντιστοίχιση έγινε και σε άλλες περιπτώσεις, όπως χαρακτηριστική για τον Γεωπόνο ερευνητή Ιωάννη Πσπαδάκη ( απ τους κορυφαίους της γεωπονικής ιστορίας του κόσμου) που τον διώξανε τα ίδια χρόνια για την Αργεντινή.
Οι ίδιες αντιστοιχίσεις ψόγου με στόχο την εκδίωξη τον υποβιβασμό και την προσωπική ταλαιπωρία , ελάμβαναν χώρο σε κάθε κλάδο κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής.
Στις ένοπλες δυνάμεις ( υπόθεση Νσυτικού και αεροπόρων ήταν μόνιμη κατάσταση)προκειμένου να παραμερίζονται και να εξοντώνονται οι ικανότεροι.
Οι αποθησαυρισμένες χρυσές ( σποταμιευμένες) χρυσές λίρες εμφανίστηκαν ( αντιθησαυρισμός) πρός εξαργύρωση την δεκαετία του 1960 κοντά στο τέλος, στην ΤτΕ.
Η αντίδραση δεν είχε διστάσει – ούτε θα διστάσει ποτέ- ακόμα και το κοινωνικό ή εθνικό συμφέρον να εμπορευτεί.
Η έξαφάνιση κάθε πνευματικής άξίας , ήταν , καί παραμένει άκόμα καί σήμερα ή βασική έπιδίωξη τού κατεστημένου . Οποιος διαθέτει ζωντανό καί δυνατό μυαλό καί όσοι θέλησαν κάτι νά πούν ή κάτι νά κάνουν γιά αυτόν τόν έρμο τόν τόν τόπο …τούς έφαγε τό μαύρο σκοτάδι . Πόσοι γνωρίζουν σήμερα τό έργο τού Γεράσιμου Κακλαμάνη πού τά βιβλία έχουν γίνει άντικείμενο μελέτης στό ίνστιτούτο μεσογειακών σπουδών στήν Γερμανία ?