«Καβαλερία Ρουστικάνα» στο Φεστιβάλ Λευκάδας ένα βράδυ του ’64
Η Κάλλας σε μια χειραψία με τον αρχηγό του συγκροτήματος της Γιουγκοσλαβίας, Μπέλι. (1964)
Του Λεόντιου Κατσιγιάννη
Το Γιουγκοσλάβικο συγκρότημα είχε σειρά εκείνο το βράδυ να εμφανιστεί στη κεντρική πλατεία της πόλης και το ενδιαφέρον όλων ήταν κορυφωμένο, αφού είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές στο προκαταρτικό της πρώτης μέρας του φεστιβάλ.
Η Μαρία Κάλας τραγουδά στο Φεστιβάλ Λευκάδας το 1964
Όταν σταμάτησαν οι επευφημίες του πλήθους, τίποτα δεν προμηνούσε το απροσδόκητο. Αυτό, που προκάλεσε το νεύμα και η προτροπή του Αρίστου. Έτσι ήταν πάντα ο Ωνάσης. Απρόοπτος σε όλες του τις αποφάσεις. Πάνω σ’ αυτό το διάσημο νεύμα, κτίστηκε ο μύθος εκείνης της βραδιάς που ύμνησε την αιωνιότητα.
Στο πιάνο την συνοδεύει ο μαθητής στο Εθνικό Ωδείο του Καλομοίρη Κυριάκος Σφέτσας
Σαν οπτασία, γεμάτη χάρη ανέβηκε η Diva στην εξέδρα της πλατείας που ασφυκτιούσε από κόσμο. Με κοφτές λέξεις και ανεπιτήδευτες κινήσεις, έδωσε τον τόνο στον μικρό πιανίστα που επιστρατεύτηκε απ’ το πουθενά και η γήινη υπόστασή της άρχιζε να μεταμορφώνεται σε επουράνια. Τα ρυάκια της φωνής της, σαν πύρινη δύναμη έσκισαν την νύχτα και αφού μεσουράνησαν ως τ’ Αυγουστιάτικα άστρα, χύθηκαν έπειτα στη θάλασσα της Γύρας, την ώρα που η πόλη κράταγε την ανάσα της.
Στην πρώτη σειρά η Μαρία Κάλας και ο Αριστοτέλης Ωνάσης
Κατέβηκε μέσα σε εκκωφαντική αποθέωση, χωρίς κανείς να καταλάβει τη μοναξιά της. Πλασμένη για την αθανασία, ζούσε σε μια αγαπημένη πλάνη, υποταγμένη σ’ έναν άνθρωπο που ο έρωτας έπαιζε μαζί του ανταρτοπόλεμο. Εύθραυστη συναισθηματικά, μάταια ζητούσε τη σωτηρία της μαζί του. Μόνο εκείνος δεν χειροκρότησε. Τα λόγια της όπερας έφταναν στ’ αυτιά του σαν απόμακρη σάλπιγγα. Tην αγαπούσε κι ήταν ακόμη μαζί της όχι μόνο γιατί ήταν η Κάλλας, μα τα σύννεφα απ’ τη μεριά του Ατλαντικού, είχαν ξεκινήσει το δρόμο τους. Κι έπειτα σε μια δεκαετία όλα θα έχουν χλωμιάσει. Σε μια μάζα θανάτου θάχουν μετατραπεί, που θ’ αφήσουν πίσω τους στάχτες και χώματα.
Μόνο εκείνο το βράδυ του ’64 θα έμενε αναλλοίωτο και αληθινό. Ήταν η τελευταία εμφάνιση της Κάλλας σε Ελληνικό κοινό. Με την άρια εκείνης της βραδιάς, κλείνει ένας κύκλος που άνοιξε με το ίδιο τραγούδι που τραγούδησε στις διπλωματικές της εξετάσεις στο Εθνικό Ωδείο.-
______________________________
Σχετικά:
Μια μαρτυρία για την Κάλας στο Φεστιβάλ Λευκάδας (2017)
Μαρία Κάλλας: «Δεν έχω κάνει πρόβες και να μην με παρεξηγήσετε… Δεν θάμαι λοιπόν υπεύθυνη για ό,τι πρόκειται να βγει..» (αναν.) (2016)
40 φωτογραφίες από την παλιά Λευκάδα (2015)
Στη Λευκάδα μια μικρή ορχήστρα πριν από μισό αιώνα… (2014)
Η τελευταία δημόσια εμφάνιση της Μαρίας Κάλλας στην Ελλάδα έγινε στις Γιορτές Λόγου και Τέχνης στη Λευκάδα (2008)
