Σκάροι: Ένα Μνημείο της Φύσης που χρήζει προστασίας

Δάσος των Σκάρων, ένα δάσος με αιωνόβια δένδρα: ρουπάκια, γρανίτσες, αριές, πουρνάρια, κοκορεφτιές, αγραπιδιές, κουμαριές, φελικιές, σχοιναριές, και πέτρες και βράχους. Άλλοτε αγκαλιασμένα, ένα σώμα, κι άλλοτε το ένα δίπλα στο άλλο με τους βράχους να μοιάζουν σα μυθικά πλάσματα που λες και βγήκαν από τα παραμύθια των προγόνων μας.

Ρουπάκι χτυπημένο από κεραυνό…

Το επισκεφθήκαμε αυτή τη φορά μόνοι μας, χωρίς τη συνήθη βιασύνη όταν είναι κανείς με παρέα. Είχαμε όλο το χρόνο μπροστά μας. Ήταν πριν λίγο καιρό που καλό έκανε να παίρνει κανείς τα βουνά και τα λαγκάδια. Κι από τέτοια τίποτε άλλο το δάσος των Σκάρων. Ανέκαθεν πρόσφερε καταφύγιο από τις κάθε λογής επελάσεις, ειρηνικές σήμερα κι άλλοτε εχθρικές.

Η πιο γέρικη, ίσως, κοκορεφτιά (κοκορεβυθιά) στο Δάσος των Σκάρων…

Είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε σε σημεία που δεν είχαμε ξαναπάει. Ανεβοκατεβήκαμε λαγκαδιές και ραχούλες, είδαμε από κοντά κάποια δέντρα. Άλλα χτυπημένα από τους κεραυνούς με το μισό τους σώμα να είναι καρβουνιασμένο και απονεκρωμένο και άλλα με τις ρίζες τους να χάσκουν στις κατεβασιές και να δημιουργούν γέφυρες σωτηρίας με τα απέναντι ισώματα σε μια προσπάθεια να διατηρηθούν όσο μπορούν ακόμη στη ζωή.

Επικίνδυνο κι αναγκαστικό πέρασμα…

Το κανάλι και η λιμνοθάλασσα από ψηλά…

Το λιμάνι της Νικιάνας από ψηλά…

Τη λύση για την σωτηρία κάποιων δέντρων που κινδυνεύουν την έχουν δείξει οι προγόνοι μας με τις πεζούλες στις ελιές. Εφαρμόστηκε πρόσφατα σε μια γέρικη βελανιδιά στο ίσωμα της Αγίας Παρασκευής πάνω από τον Αϊ Λιο. (Δες εδώ). Όρεξη μόνο και σεβασμός σε αυτό το Μνημείο της Φύσης είναι η προϋπόθεση, που, δυστυχώς, δεν φαίνεται να υπάρχει…

(Φωτογραφικό άλμπουμ με 85 φωτογραφίες)