Ποδήλατο Bismark (ανέκδοτο ποίημα του Θοδωρή Γεωργάκη-Παποράκη)

Λάφυρο η μεγαλοψυχία τους άφησε!

Η… μεγαλοψυχία τους,
που τον κόσμο σφαχτό, στον σβέρκο επάτησε,
τη γη με χορούς δαιμόνων αιμάτωσε…
Στις αποσκευές τους δε χώραγε…

Ο γυλιός την τσακισμένη σβάστικα έκρυβε…
Η τσαλακωμένη περηφάνια τους έχασκε,
σαν υπερμεγέθη κήτη που φεύ,
τρέφονται με πλαγκτόν τα κακόμοιρα!

Στα τραίνα της μεγάλης φυγής,
στον ήλιο του Ολύμπου ετόξευαν…

Τραγικά τους ξεγέλασε…
Στα όνειρά τους ακάνθινο στεφάνι επέρασε,
να ματώνουν οι λεπίδες το μέτωπο.

Το Δοξάτο, το Μάλεμε σκέφτονται…
Τον παράδεισο της παραφροσύνης τους στέρησε…

Bismark! Το ποδήλατο λάφυρο!
Ξεχασμένο στην γωνιά του κοινοτικού καταστήματος.
Τους λεοντιδείς της δεκαετίας του ’60 μας δίδαξε,
να ισορροπούμε στην ζωή και στο άπειρο!

Στα δικά μας μέτρα τη φέραμε!
Στην απαλάμη σπουργίτι την κρύψαμε!
Προσπάθησε πάλι. Η σέλα φιλόξενη.
Όλες οι προσπάθειες χωρούν στην αγκάλη της.

Προσευχή στον ουρανό, που κλίμακα στεριώνει,
να τη διαβεί της επιμονής το βασίλειο!
Σταγόνες ύδατος πέτρας κοιλαίνουσι…

Πέτρες σαν κάτοπτρο,
ν’ αντιφεγγίζουν του σθένους το μέστωμα,
που βάζουν την ψυχή στον Ηρακλή δίπλα ημίθεη!

Προσπάθησε πάλι.
Τα χέρια ζευγάρι στην ικεσία υψώνονται!
Το ένα χέρι με ύβρη φαντάζει στο ύψωμα…
Το δένδρο με μια τσεκουριά ποτέ του δεν κόβεται…

Το ποτάμι κανείς δε σταματά με τα γένια του…
Με τον τοίχο του στήθους ροή θ’ αλλάξει, το διάβα του!
Ο αγώνας στεφανώνει τη νίκη ροδόχρωμα!
Σαν πέφτεις, θα νοιώθεις την εμπειρία να έρχεται!

Ολόγλυκη η ζωή και μελίρρυτη!
Τα δεινά του Ιώβ να αποκτήσει,
αυτή αντιστέκεται.
Δε γονατίζει στον όλεθρο.

Πανιά και πάλι θ’ ανοίξει στο ξέφωτο!
Απ’ τον ουρανό θα κρεμαστεί!
Σαν κατάρτι θα σχίσει τη δύση,
να ριχθεί στον μαϊστρο στηθάνοιχτα,
σ’ αυτόν που μεθάει τα σύμπαντα!

Μηνύματα φέρνει…
Ο κότινος ελαίας θάλλει την άνοιξη,
των γενναίων τον τράχηλο κόσμησε!

Της αχαλίνωτης ψυχής οι συγκίνησες
υγραίνουν τα βλέφαρα.
Τρέξτε στις καλύτερες μέρες προστάζουνε…
Ποτέ τους δε θάρθουνε μόνες τους…