Το ντοκιμαντέρ «Non Omnis Moriar» προβλήθηκε στο Εργατικό Κέντρο

Το ντοκιμαντέρ «Non Omnis Moriar» («Δεν θα πεθάνω ολάκερος») για την απεργία στην «Χαλυβουργία Ελλάδος», η οποία ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2011 και διήρκεσε εννιά ολόκληρους μήνες, προβλήθηκε το Σάββατο 21 Οκτώβρη 2017 στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Λευκάδας, παρουσία του Χρήστου Γιάννου, που είχε μαζί με την σκηνοθέτιδα Θεοδοσία Γραμματικού την διεύθυνση της φωτογραφίας.

Μετά το πέρας της προβολής ακολούθησε συζήτηση με τους θεατές ως προς τα μηνύματα κυρίως που «περνούν» μέσα από την ταινία και τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών.

Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώθηκε μετά από δυο χρόνια προσπάθειας από την κολεκτίβα «Λοκομοτίβα», σε σκηνοθεσία της Θεοδοσίας Γραμματικού. Το σενάριο υπογράφει ο Φώτης Μιχαλόπουλος. Την επιμέλεια του σεναρίου έχουν κάνει η Θεοδοσία Γραμματικού και ο Κώστας Σταματόπουλος. Διεύθυνση φωτογραφίας: Θεοδοσία Γραμματικού – Χρήστος Γιάννου. Διεύθυνση παραγωγής: Κώστας Σταματόπουλος. Μοντάζ: Σωτήρης Γκέκας – Γιώργος Διδυμιώτης.

Η Θεοδοσία Γραμματικού είχε ακολουθήσει με την κάμερα στο χέρι την εξέλιξη της απεργίας των εργατών με τα σκαμμένα πρόσωπα. Εννέα μήνες η απεργία, εννέα μήνες βήμα προς βήμα η καταγραφή γεγονότων σε στιλ ρεπορτάζ: Στην πύλη του εργοστασίου που μετουσιώθηκε σε φάρο της, καταγραφή των πολυποίκιλων και πυκνών εκδηλώσεων αλληλεγγύης σε Ελλάδα και εξωτερικό, της μάχης των γυναικών των απεργών και των παιδιών τους, των μεγάλων κινητοποιήσεων στο κέντρο της Αθήνας και έξω από τη βίλα του ιδιοκτήτη της επιχείρησης, καταγραφή των ανυποχώρητων διεκδικήσεων του σωματείου σε υπουργεία με καλοπληρωμένους και κακοπληρωμένους υπαλλήλους του κράτους των αφεντικών για τη βρώμικη δουλειά, καταγραφή της βίαιης καταστολής της. Η κινηματογράφηση επιτόπου, σε αυθεντική ατμόσφαιρα και ντεκόρ, σε πραγματικό χρόνο, με πραγματικό ήχο -συχνά μη επεξεργασμένο- και με πρωταγωνιστές πραγματικούς ανθρώπους που είναι οι εαυτοί τους.

Η ταινία ξεκινά με αρχειακό υλικό από τις απεργίες του κλάδου το 1957 και το ’62 για να φτάσει στον Νοέμβρη του 2011 στο Εργοστάσιο της «Χαλυβουργίας Ελλάδος» όπου οι στριγκές των μηχανών ωχριούν μπροστά στην ένταση των συζητήσεων των εργαζομένων. Κυρίαρχη λέξη: Απολύσεις… Οι μηχανές παγώνουν και σιωπούν. Οι χαλυβουργοί συγκεντρώνονται για γενική συνέλευση. Δυο οι προτάσεις: Πενθήμερο / πεντάωρο – που σημαίνει δραστική μείωση αποδοχών. Εναλλακτική; Απολύσεις… Τίποτα απ΄ τα δυο. Απεργία! Μια απεργία που θα αποτελεί παρακαταθήκη για την εργατική τάξη της χώρας μας.