Πλάτων Δρακούλης: «Δεν μάς έμεινε άλλη διέξοδος ειμή ο κατά της πλουτοκρατίας πόλεμος…»

Σχόλιο γραμμένο από τον Πλάτωνα Δρακούλη* και δημοσιευμένο στο τεύχος του περιοδικού του «Έρευνα» το 1913, σελ. 15-16. (Διατηρήθηκε η ορθογραφία του συγγραφέα).

«Άραγε δια της πειθούς θα ημπορέσωμεν ημείς αι Εργατικαί Τάξεις να κάμψωμεν την πλουτοκρατίαν; Αλλά αυτό το εδοκιμάσαμεν τώρα τόσα έτη θέσαντες εις εφαρμογήν το κοινοβουλευτικόν σύστημα. Όλη η κοινοβουλευτική ιστορία αποδεικνύει ότι το μέσον της πειθούς απέβη μάταιον.

Να καταφύγωμεν άραγε εις ικεσίας και ταπεινάς αιτήσεις; Αλλά δεν υπάρχει πλέον εις την ανθρωπίνην γλώσσαν παρακλητική και ικετευτική φράσις την οποίαν μετεχειρίσθημεν. Εξηντλήθη και αυτό το μέσον. Να μην απατώμεθα, παρακαλώ, πλέον. Έχομεν μεταχειρισθή όλα τα μέσα, αιτήσεις, διαδηλώσεις, ικεσίας. Όλαι μας αι αιτήσεις απερρίφθησαν. Όλαι μας αι διαδηλώσεις προεκάλεσαν πίεσιν και ύβριν. Όλαι μας αι ικεσίαι επεριφρονήθησαν.

Είνε μάταιον λοιπόν κατόπιν όλων τούτων να ελπίζωμεν συμφιλίωσιν με την πλουτοκρατίαν. Δεν υπάρχει ούτε έν ίχνος ελπίδος. Εάν επιθυμούμεν να ζήσωμεν ελεύθεροι – εάν επιθυμούμεν να διατηρήσωμεν απαραβίαστα τα δικαιώματα δια τα οποία έχομεν επί γενεάς ολοκλήρους αγωνισθεί υποβαλλόμενοι εις τρομακτικάς θυσίας αίματος και χρήματος και οικογενειακής γαλήνης εάν δεν συσπεύσωμεν να εγκαταλείψωμεν ανάνδρως τον ευγενή αγώνα τον οποίον από γενεών διεξάγομεν και τον οποίον έχομεν ομόσει να μη εγκαταλείψωμεν μέχρις ού κατορθωθεί ο ένδοξος σκοπός του – πρέπει να αποτινάξωμεν τον ζυγόν της πλουτοκρατίας δι’ επιθέσεως.

Δεν μάς έμεινε άλλη διέξοδος ειμή ο κατά της πλουτοκρατίας πόλεμος.

Εις τας μάχας δεν νικούν μόνον οι ισχυροί. Νικούν επίσης οι άγρυπνοι, οι αποφασιστικοί, οι γενναίοι. Υποχώρησις δεν υπάρχει, ειμή υποχώρησις προς τη υποδούλωσιν.

Ειρήνη, λέγουν, έγεινεν ειρήνη. Ειρήνη μολαταύτα δεν υπάρχει. Τι καθήμεθα; Τόσον πολύ αγαπώμεν την ζωήν μας, τόσην πολλήν γλυκύτητα έχει η ειρήνη, ώστε να την εξαγοράσωμεν διά αλύσεων και δουλείας;

Δεν ηξεύρω τι σκοπεύουν να πράξουν άλλοι εργάται. Όσον αφορά εμέ, εγώ λέγω, ή ελευθερίαν ή θάνατον – ή ζωήν ανθρωπίνη ή εξόντωσιν.»

(Πηγή: ithacanews.gr)

* Ο Πλάτων Δρακούλης (1858-1942) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και κοινωνιολόγος, από τους πρωτοπόρους του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Οι απόψεις του ήταν ένα κράμα σοσιαλιστικών (είχε επηρεαστεί από τον βρετανικό σοσιαλισμό της Φαβιανής Εταιρείας), χριστιανικών και ανθρωπιστικών ιδεών.

Γεννήθηκε το 1858 στην Ιθάκη (τότε βρετανική κτήση, όπως όλα τα Επτάνησα), από ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας του, Ευστάθιος Δρακούλης, ήταν ο έπαρχος του νησιού. Σπούδασε νομικά, αρχικά στη Νομική Σχολή Αθηνών και έπειτα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Αιών» του Τιμολέοντος Φιλήμονος και από το 1885 και για δύο χρόνια εξέδιδε το περιοδικό «Άρδην» το οποίο είχε κοινωνιολογικό περιεχόμενο. Αυτό έπαψε να εκδίδεται το 1887. Το 1900 ταξίδεψε στη Γαλλία και πήρε μέρος στη Β΄ Σοσιαλιστική Διεθνή. Το 1887 έγινε καθηγητής ελληνικών στην Οξφόρδη, παραιτήθηκε όμως μετά από εφτά χρόνια, το 1894, καθώς δεν δεχόταν να διδάξει ελληνικά με ερασμιακή προφορά.

Το 1895 ήταν υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές με την Σοσιαλιστική Αδελφότητα σε Αθήνα και Πάτρα. Πήγε καλά σε ψήφους, αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί (ήταν στους πρώτους επιλαχόντες). Το 1910 ίδρυσε το Σύνδεσμο των εργατικών τάξεων της Ελλάδας (ή Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα). Εκλέχτηκε ανεξάρτητος σοσιαλιστής βουλευτής στην Αττική και στην Ιθάκη το 1912 στην Α΄ Αναθεωρητική Βουλή. Μαζί με τον Σταύρο Καλλέργη, και παρ΄ όλες τις μεταξύ τους διαφωνίες, πέτυχαν την καθιέρωση του εορτασμού της εργατικής πρωτομαγιάς στην Ελλάδα. Αρνήθηκε να πάρει μέρος το 1918 στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ και πέθανε φτωχός στην Αγγλία το 1942, έχοντας ξοδέψει όλη την περιουσία του, όπως και ο Καλλέργης, για τις ανάγκες του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα.

Έγραψε μεταξύ άλλων: Μελέτη περί της Γαλλικής Επαναστάσεως (1890), Εγχειρίδιον του εργάτου, ήτοι οι βάσεις του σοσιαλισμού(1893), Φως εκ των ένδον (1894), Ελληνική γλώσσα και φιλολογία (1897), Αποκατάστασις της γυναικός (1912) κ.α., Στοιχεία Βιονομίας.

(Πηγή: Βικιπαίδεια)