Γιατί μόνο με την παρουσία της Τροχαίας;

Του Δημήτρη Γ. Γαρύφαλλου

Ξημέρωσε Πέμπτη, 1η Φλεβάρη, και όπως κάθε πρωί πήραμε τον δρόμο για το 2ο Δημοτικό Σχολείο. Παρκάραμε στον τυφλό δρόμο και, οδεύοντας προς την είσοδο του σχολείου, παρατήρησα ότι η πλευρά του πορτονιού ήταν άδεια από αυτοκίνητα. Είπα από μέσα μου: «Όνειρο ή θαύμα;!»

Μάλλον έκανα λάθος, επειδή δεν είχα υπόψη μου ότι είχαν συμβεί τα εξής:

1ον Υπήρχε τροχονόμος μπροστά στην είσοδο, και

2ον Στις πινακίδες που υποδεικνύεται η απαγόρευση στάθμευσης είχαν συμπληρωθεί τα παρακάτω: «Απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση κατά τις ημέρες και ώρες λειτουργίας του σχολείου».

Αναρωτήθηκα πόσο θα κρατήσει αυτό και δεν άργησα πολύ να πάρω την απάντηση. Το μεσημέρι η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική, λόγω της απουσίας αστυνόμευσης. Όλη η πλευρά του δρόμου ήταν γεμάτη αυτοκίνητα γονέων από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Λευκάδας, από την Νεάπολη, την παραλία, τον Άγιο Μηνά, την Λυγιά, τα προάστια…

Γιατί η συμπεριφορά μας πρέπει να καθορίζεται από την παρουσία ή μη της Τροχαίας;

Γιατί χρειαζόμαστε σώνει και καλά αστυνόμευση;

Ο Σεβασμός καλλιεργείται, δεν επιβάλλεται με κανένα πρόστιμο.

Δημήτρης Γ. Γαρύφαλλος
Γονέας μαθήτριας του 2ου Δημοτικού Σχολείου και δημοτικός σύμβουλος

Υ.Γ. Καθυστέρησα την δημοσίευση του αυθόρμητου παραπόνου μου, της ταπεινής μου γνώμης, κατά μία εβδομάδα, με την κρυφή ελπίδα ότι με το πέρασμα του χρόνου η κατάσταση θα εξομαλυνθεί. Δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, η κατάσταση χειροτερεύει…