Published On: Δε, Φεβ 19th, 2018

Αναβίωσε σήμερα, Καθαρή Δευτέρα, στην πόλη της Βόνιτσας το αποκριάτικο δρώμενο «Γληγοράκης»

Γιορτάστηκε σήμερα, Καθαρή Δευτέρα 19 Φλεβάρη 2018, στην πόλη της Βόνιτσας, παρουσία πλήθους κόσμου που είχε πλημμυρίσει τον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στην παραλία, το αποκριάτικο δρώμενο «Γληγοράκης».

Ο Γληγόρης ξεκίνησε με την βάρκα του από την παραλία της Βόνιτσας και κατευθύνθηκε προς την Σάλτινη όπου μπήκε στο άρμα του για να παρουσιαστεί στο πλήθος.

Στην καρναβαλική παρέλαση πήραν μέρος σύλλογοι της περιοχής, όπως ο Πολιτιστικός Σύλλογος Παλιαμπέλων, ο Σύλλογος Γυναικών Ακτίου-Βόνιτσας κ.ά. Μεταξύ των αρμάτων και πεζοπόρων τμημάτων ήταν οι Φλινγκστόουνς, το Κοτέτσι, οι Άραβες με τις Χανούμισες, το Μουλέν Ρουζ, οι Βλάχοι με τις βλάχες και άλλα γκρουπ. Στο τέλος έκανε την εμφάνισή του ο Γληγόρης με όλο του το σόι, τους γιατρούς τους παπάδες και την νύφη.

Ήταν η πρώτη φορά που επισκεφτήκαμε το αποκριάτικο δρώμενο στην γειτονική μας πόλη. Εκείνο που μας εντυπωσίασε ήταν μια ομάδα ξυλοπόδαρων από την Πάτρα που περιφέρονταν με τις φαντασμαγορικές στολές τους μεταξύ των καρναβαλιστών. Ίσως να ήταν ακόμη καλύτερα αν έλειπαν τα καπνογόνα, που θύμιζαν σκηνές ποδοσφαιρικού γηπέδου και έκαναν κατά διαστήματα αποπνικτική την ατμόσφαιρα. Απ΄ όσο θυμόμαστε αυτό ήταν παλιότερα και μια από τις παιδικές αρρώστιες του λευκαδίτικου καρναβαλιού που σιγά σιγά εξοβελίστηκε ανεβάζοντας έτσι και την ποιότητά του.

Συμπαρουσιαστής ήταν κι εδώ ο Νίκος Βερύκιος, που παρουσίασε φέτος τις καρναβαλικές εκδηλώσεις στη Λευκάδα.

Σύμφωνα με το Πνευματικό Κέντρου του Δήμου Βόνιτσας το έθιμο του Αχυρένιου-Γληγοράκη αναβιώνει κάθε Καθαρά Δευτέρα στην πόλη της Βόνιτσας.

Οι απόψεις για τη προέλευση του εθίμου διίστανται. Κατά μία εκδοχή το έθιμο είναι εξέλιξη της σκωπτικής παράστασης κάποιων μοναχών της Αγίας Παρασκευής εις βάρος ενός μοναχού με το όνομα Γρηγόριος. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το έθιμο είναι κληρονομιά από τους Βενετσιάνους από την περίοδο που κατείχαν την περιοχή της Βόνιτσας.

Όμως η επικρατέστερη άποψη είναι αυτή που θέλει τον Γληγοράκη ψαρά ο οποίος αρνήθηκε τη θάλασσα και έψαξε τη τύχη του στη στεριά. Η θάλασσα όμως τον εκδικήθηκε και τον έριξε στα ξένα, να ταλαιπωρείται και να μην μπορεί να έχει σταθερή δουλειά. Σε κάθε περίπτωση πάντως, το δρώμενο έχει στοιχεία των Διονυσιακών τελετών και των αρχαίων τελετών που γίνονταν για την υποδοχή της Άνοιξης.

Η διατήρηση και ο εμπλουτισμός του δρώμενου οφείλεται στους ντόπιους ψαράδες. Κάθε χρόνο την Αποκριά, οι ψαράδες ξαναθυμούνται εκείνο τον ψαρά, τον Γληγοράκη, και τον καταδικάζουν με το δικό τους τρόπο. Αφού πιούν, μασκαρευτούν από το Σαββατόβραδο της Τυρινής έως την Καθαρά Δευτέρα βλέπουν τον αρνητή της θάλασσας να έρχεται όπως τότε, που τον έφεραν σηκωτό για να τον πάνε στο Κοιμητήριο του ψαράδικου συνοικισμού.

Η μάνα, η γυναίκα, οι μοιρολογίστρες, ο γιατρός, οι συγγενείς, ο παππάς. Κάθε χρόνο καινούργια βάσανα περιμένουν τον Γληγοράκη. Κάθε στάση που κάνει δίνεται και μια μικρή θεατρική παράσταση. Ο γιατρός βγάζει γνωμάτευση κάνοντας ερωτήσεις στους συγγενείς και εξετάζει τον ασθενή. Με το πέρασμα των χρόνων η γνωμάτευση άρχισε να προσαρμόζεται στα δεδομένα της εποχής και κατέληξε σε αναπαράσταση και διακωμώδηση της επικαιρότητας.

Το δειλινό στην κεντρική πλατεία της Βόνιτσας δίνεται η πιο μεγάλη παράσταση. Προς το τέλος της τελετής, σε κάποια διακοπή του γλεντιού, κάποιος εκφωνεί τον επικήδειο, που δεν είναι παρά μια καυστική σάτιρα της επικαιρότητας. Το απόβραδο ο Γληγοράκης στην άκρη του γιαλού ή μέσα σε πρόχειρα κατασκευασμένη βάρκα, ρίχνεται στη φωτιά. Γύρω από τον αχυρένιο που σιγοκαίγεται, γίνεται το γλέντι κορυφώνεται με χορό και ποτό.