Το πιο όμορφο πουλί του τόπου μας…

Την άλλη φορά δεν το είχαμε προλάβει, αλλά σήμερα μας έκανε την χάρη και στάθηκε να το φωτογραφήσουμε. Καμάρωνε για την ακρίβεια, λες και ήθελε να δείξει όλη την ομορφιά του. Το πιο όμορφο πουλί του τόπου μας… Τσαλαπετεινός είναι αλλά το λένε και αγριοκοκόρι. Στα μέρη μας το λένε κατσ(ου)λοπετείναρο.

Ο Τσαλαπετεινός είναι αμέσως μετά τα χελιδόνια, το πουλί που είναι συνδεδεμένο με τον ερχομό της Άνοιξης. Κάνει την εμφάνισή του το δεύτερο δεκαήμερο του Μάρτη ενώ τα τελευταία άτομα θα αναχωρήσουν για το νότο τέλη Σεπτέμβρη, αρχές Οκτώβρη.

Είναι ένα από τα εντυπωσιακά πουλιά της φύσης και ξεχωρίζει από το μακρύ λοφίο του με τις μαύρες μύτες που μπορεί να σηκωθεί. Αναζητά την τροφή του κυρίως πάνω στο έδαφος ψάχνοντας με το μακρύ και ελαφρά κυρτωμένο ράμφος του για έντομα, νύμφες τους, σαλιγκάρια και σκουλήκια. Όταν τον πλησιάσουμε και ενοχληθεί, θα σηκώσει το λοφίο του. Στο επόμενο βήμα μας θα πετάξει νωθρά και κυματιστά, ανοίγοντας χαρακτηριστικά αργά τις φτερούγες του, σαν πεταλούδα. Φτιάχνει τη φωλιά του σε κουφάλες γέρικων δέντρων, σχισμές βράχων, μερικές φορές και σε κτίρια ή ερείπια. Ζει σε αραιά δασύλλια, οπωρώνες, πάρκα που έχουν ανοικτές εκτάσεις με γρασίδι και θάμνους. (Κείμενο: Γ. Μπεριάτος).