Αύριο, Κυριακή, στις 6.30 μ.μ. ο πανηγυρικός εσπερινός στο Μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου στους Σκάρους

Την Κυριακή, 22 Απριλίου 2018, στις 6.30 μ.μ., θα τελεστεί, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Λευκάδας κ. Θεοφίλου, ο πανηγυρικός εσπερινός με αρτοκλασία στο ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου. Δεν θα παραλείψουμε να συγχαρούμε με την ευκαιρία τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νικιάνας «οι Σκάροι» για την διοργάνωση εκδρομής την ίδια μέρα στα Καλάβρυτα, λες και χάθηκαν οι Κυριακές του χρόνου…

Ανήμερα της γιορτής, την Δευτέρα, 22 Απριλίου 2018, στις 7.30 το πρωί θα τελεστεί Όρθρος και θα ακολουθήσει στις 8.30 το πρωί η Θεία Λειτουργία, ενώ το απόγευμα της ίδιας μέρας, στις 6.30 μ.μ., θα ψαλεί η Ιερά Παράκλησι του Αγίου.

Όσοι πάτε από τη Νικιάνα, θα πρέπει να στρίψετε αμέσως μετά τη στροφή στο Λιμνί, όταν αρχίζει η ευθεία της Νικιάνας, δεξιά και να ακολουθήσετε το δρόμο για Άγιους Πατέρες – Κολυβάτα – Αλέξανδρος (υπάρχει σήμανση).

Θα περάσετε το μοναστήρι των Αγίων Πατέρων ακολουθώντας ευθεία πορεία, θα ανεβείτε τις βόλτες και αφού φτάσετε στο ίσωμα, στην περιοχή «Ξήλωμα», θα πρέπει να στρίψετε στον δεύτερο δρόμο αριστερά (ο πρώτος δρόμος οδηγεί στους Σκάρους), εκεί που υπάρχει η πινακίδα για το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.

Θα συνεχίσετε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο και μετά από καμιά διακοσαριά μέτρα στη διχάλα που κάνει ο δρόμος θα στρίψετε και πάλι αριστερά στον χωμάτινο δρόμο που βγάζει στο μοναστήρι. Ο δρόμος είναι βατός και καλά θα είναι να παρκάρετε στο δρόμο πριν το μοναστήρι.

Όσοι πάτε από το δρόμο Λευκάδα – Σφακιώτες θα πρέπει να στρίψετε στην πλατεία των Λαζαράτων αριστερά και να ακολουθήσετε το δρόμο για Αλέξανδρο – Πλατύστομα (υπάρχει σήμανση). Όταν φτάσετε στο παλιό Δημοτικό Σχολείο Αλεξάνδρου στρίβετε αριστερά με κατεύθυνση τα Κολυβάτα. Θα παρακάμψετε τον οικισμό και θα συνεχίσετε για Νικιάνα. Στον πρώτο δρόμο που θα συναντήσετε θα στρίψετε δεξιά (υπάρχει αν προσέξετε πινακίδα).

Θα συνεχίσετε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο και μετά από καμιά διακοσαριά μέτρα θα στρίψετε αριστερά στον χωμάτινο δρόμο που βάζει στο μοναστήρι.

Η επ΄ ονόματι του αγίου Γεωργίου τιμωμένη εις τους Κάρους (εκ του υπερκείμενου αυτής δασώδους άμα και υψηλού όρους: Κάρων) κειμένη επί τη δυσμική κατωφερεία αυτού περιορίζεται απανταχόθεν υπό των ιδίων κτημάτων. Η δε ίδρυσις αυτής ανάγεται κατά την ομολογίαν του εριτίμου αυτής Ηγουμένου ιερομονάχου Γρηγορίου Σούντια εις την βυζαντιακήν περίοδον, ως μαρτυρούσι τα λείψανα των ποικίλων εν αυτή κτισμάτων¹. Παρεκτός τούτου υπάρχουσι διάφορα συμφωνητικά, ων τα μεν φέρουσιν άνωθεν, τα δε κάτωθεν ιταλικήν επικύρωσιν από χρονίας 27 Ιουλίου 1768 s. m. (=sua manu ιδία χειρί).

α^ον) Τουρκικά β^ον) συμφωνητικά ελληνιστί, ων το μεν πρώτον χρονολογείται από του 1514 και περιέχει αφιερώσεις και βεβαιώσεις κτημάτων κληροδοτουμένων τη μονή· το δε γ^ον από του 1642 και 1655 είναι χοτζέτια (αποδείξεις). Υπάρχει και αντίγραφον παλαιού κτηματολογίου έχον ως εξής «Νότα ότι χοράφια αμπέλια ελιές πορικά και άλλο που ποσεδέρι (κέκτηται)» το μοναστήριον του αγίου Γεωργίου στους Κάρους

»Χοράφια αμπέλια ελιές =
»κάδους = τζαπιό = ρίζες (ήτοι τα δένδρα)
»φόρτωμα (εξ οκτώ μέτρων τουτέστι κοιλά τέσσερα)
»ημερομίσθιον (ο χώρος δήλον ότι, ον δύναταί τις να σκάψη εν μια ημέρα)».

Το νυν προσωπικόν της μονής αυτής συναποτελείται εκ πέντε μοναχών, δύο δοκίμων και τριών υπηρετών, συνδιαιτάται δε μετ΄ αυτών και εις δασοφύλαξ στρατιώτης. Η δ΄ ενιαυσία πρόσοδος των κτημάτων της Μονής συνισταμένων εις σταφιδαμπέλους, αμπέλους και ολίγα ελαιόδενδρα, ανέρχεται εις τετρακισχιλίας δραχμάς, ων βεβαία προαγγέλλεται η επαύξησις χάρις εις τον Ηγούμενον κ. Γρηγόριον Σούντιαν, τον και υπέρ της ευπρεπείας καθόλου της μονής αόκνως εργαζόμενον.

______________________________
¹ Περί τούτου μέλλομεν να προαγάγωμεν εις φως τα δέοντα, οπόταν αναγνώμεν τον κώδικα και πάντα τα οικεία έγγραφα της μονής, φυλασσόμενα εν τη οικία του Ευπατρίδου κ. Επαμ. Κόνδαρη, πρώην αρεοπαγίτου.
______________________________

Στο πιο πάνω άρθρο του στο έγκριτο περιοδικό «Παρνασσός» ο γυμνασιάρχης Νικολάος Πετρής, που ερεύνησε τα αρχεία του μοναστηριού το 1883, γράφει καθαρά ότι βρήκε έγγραφα, και δη συμφωνητικά, γραμμένα στα ελληνικά με αφιερώσεις και βεβαιώσεις κτημάτων που κληροδοτούνταν στο Μοναστήρι και ότι το πρώτο χρονολογείται από το 1514. Ως εκ τούτου το 1611 που αναφέρει ως χρονολογία ίδρυσης του μοναστηριού ο Κωνσταντίνος Μαχαιράς στο σύγγραμά του «Ναοί και Μοναί της Λευκάδος» (Βιβλιοθήκη Ιστορικών Μελετών, Αθήναι 1957) και ισχυρίζεται και ο Πάνος Ροντογιάννης στο εκτενές σύγγραμά του «Ιστορία της Νήσου Λευκάδος» (Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, Αθήνα 1980) καθώς και άλλοι μετέπειτα, που φαίνεται να θεωρούν την ημερομηνία αυτή ως απολύτως εξακριβωμένη και απλώς την αντιγράφουν, δεν ισχύει. Αυτό το επισήμανε πρώτος ο συγχωριανός μας φιλόλογος Σπύρος Σούνδιας, στο βιβλίο του «Άνθρωποι και τόποι της πατρίδας μου» (Αθήνα 1999), όπου και εκφέρει την άποψη ότι το μοναστήρι ιδρύθηκε σίγουρα πριν από το 1500 και ίσως τη βυζαντινή περίοδο.

Ο Πετρής σκόπευε να επανέλθει με άλλο σημείωμά του σχετικά με το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου «οπόταν αναγνώμεν τον κώδικα και πάντα τα οικεία έγγραφα της μονής, φυλασσόμενα εν τη οικία του Ευπατρίδου κ. Επαμ. Κόνδαρη, πρώην αρεοπαγίτου», όπως γράφει στη σημείωση του άρθρου του στον «Παρνασσό». Δεν το έκανε όμως και δεν ξέρουμε το λόγο. Όπως δεν ξέρουμε επίσης γιατί φυλασσόταν ο «κώδικας του μοναστηριού» και κάποια άλλα σχετικά με το Μοναστήρι σημαντικά έγγραφα στην οικία του Επαμ. Κόνδαρη, πρώην αρεοπαγίτου, τη στιγμή που το προσωπικό της μονής την εποχή εκείνη, δηλαδή το έτος 1883, «συναποτελείται εκ πέντε μοναχών, δύο δοκίμων και τριών υπηρετών». Μαζί τους έμενε και ένας δασοφύλακας στρατιώτης που φύλαγε το δάσος των Σκάρων. Αν είναι έτσι, τότε τα πιο παλιά έγγραφα του μοναστηριού ενδεχόμενα να μην έχουν γίνει βορά των ποντικιών και της υγρασίας, αλλά να έχουν σωθεί και να βρίσκονται στο αρχείο του Κόνδαρη, το οποίο θα πρέπει να ψάξει κανείς και να δει που βρίσκεται. Ας ελπίσουμε να είναι έτσι και να βρεθούν πράγματι κάποτε στο αρχείο του Κόνδαρη.