Δρυοδάσος των Σκάρων: Εκεί που το λαλούν τ΄ αηδόνια και οι πετροκότσυφες…

Στάση για μια αναμνηστική φωτογραφία στην βελανιδιά-μαθουσάλας των Σκάρων (εκτιμάται ότι έχει ηλικία άνω των 1.000 χρόνων)

Με χαρά αποδεχτήκαμε σήμερα την πρόσκληση μιας παρέας συγγενών και φίλων από την Γερμανία, που επισκέπτονται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά μαζί το νησί μας, να τους ξεναγήσουμε στο δρυοδάσος των Σκάρων. Έχει περάσει κάμποσος καιρός από την τελευταία φορά που ανεβήκαμε.

Η διαδρομή επιλέχτηκε με κριτήρια τόσο το πέρασμα από κάνα δυο κατάλοιπα πολιτιστικών-θρησκευτικών μνημείων όσο, κυρίως, το ανέβασμα σε κάποιες ραχούλες, στους «Παλιοβορούς» και στην «Ράχη στο Βρωμοπήγαδο», που προσφέρουν άπλετη θέα στα Πριγκηπονήσια, στην μπούκα του Νυδριού, και στον όρμο του Βλυχού. Ως προς το δεύτερο ατυχήσαμε αυτή την φορά, αφού ο ορίζοντας ήταν μουντός ενώ η αντάρα (ομίχλη) που είχε σηκωθεί τα κάλυπτε όλα, σχεδόν, για κάποιο διάστημα. Ευτυχώς, μετακινήθηκε γρήγορα, γύρω στις 10.00, όταν άρχισαν τα ημερόπλοια του Νυδριού να ξανοίγονται στην θάλασσα.

Όπως όμως και να είχε ο περίπατος στο δρυοδάσος άξιζε μόνο και μόνο για τα κελαηδήματα των αηδονιών και τον πετροκοτσύφων (τσοπανάκος) που χαλούσαν τον κόσμο, ενώ φάνηκε επίσης να άρεσε στους συνπεριπατητές. Ένα δάσος που όλο και πιο συχνά ανακαλύπτεται τον τελευταίο ιδιαίτερα καιρό από τους επισκέπτες του τόπου μας. Αυτό όμως έχει και τα δυσάρεστα επακόλουθα, αφού κατά μήκος της διαδρομής είναι εμφανή τα πεταγμένα πλαστικά μπουκάλια νερού, καφέδων κλπ.

Το «Crystal Waters» στη Νικιάνα που όλο και μεγαλώνει