Άσπρα – κόκκινα – κίτρινα – μπλε καραβάκια στο Αγκήτα μας τη πέσανε καλέ!

Του ανταποκριτή μας

Δεν έφτανε το ξεπούλημα του «ΜΥΛΟΥ» που έσκασε σαν βόμβα πριν λίγες μέρες και έχει συνταράξει κόσμο, σ’ όλη την Ευρώπη μπορώ να πω, (αλήθεια τι γίνεται με το θέμα ρε παιδιά ξεχάστηκε κιόλας;), με τις συνειδήσεις κάποιων να προσπαθούν μάταια να ισορροπήσουν πάνω στο λεπτό – εύθραυστο σκοινί της πολιτικής ηθικής, δεν έφτανε το μπάχαλο με τα σκουπίδια που οσονούπω θα σταματήσουν να συλλέγονται απ’ το πεζοδρόμο και τη παραλία αφού τελειώνει το δια των εθελοντών χαράτσι (δήμε – δήμε είσαι δω;), δεν έφτανε το μπάχαλο της μόνιμης εμποροπανήγυρης, με το πλαστικό σε πλήρη διάταξη και τα συγκρουόμενα αντίπαλα πραπεζοκαθίσματα στον ανηλεή ακήρυχτο πόλεμο του πεζοδρόμου, έκανε απόβαση και ο…. στόλος!

Το αδιαχώρητο!

Πήξαμε απ’ τα taxi-boat μέσα σε 15 μέρες!!

Μετράμε αισίως 3 καραβο – ταξί στην ελάχιστη παραλία του οικισμού, που στον αγώνα του κόμιστρου – μεροκάματου πάνε κι έρχονται άλλες σφαίρες στο «ΜΥΛΟ».

Η παραλία του «παραδοσιακού» οικισμού πνέει τα λοίσθια υπό το βάρος της επικινδυνότητας, με το εν δυνάμει ατύχημα να βρίσκεται προ των πυλών, τα αυξημένα decibel στ’ αυτιά του επισκεπτών ολημερίς, και τα καυσαέρια απ’ το πετρέλαιο να εκπέμπονται πολλαπλάσια στο κρυστάλλινο νερό δίπλα σε λουόμενα παιδιά κι ενήλικες.

Με τα χαντάκια στο κατεστραμμένο ΒΑ παραλιακό δρομίσκο, με τις κοφτερές πέτρες να καραδοκούν κάτω απ’ την λίγη πρόχειρη άμμο που ρίχτηκε από ιδιώτες για να μη πέσει κανείς μέσα και τσακιστεί για τα καλά και άλλα πολλά. (Χτες ήμουν μάρτυρας που κάποιος έψαχνε οινόπνευμα σε εστιατόριο της παραλίας γιατί σκίστηκε η φτέρνα του εκεί μέσα).

Όλοι δηλώνουν νόμιμοι και κάνεις δεν είναι σε θέση να τους ψέξει για την άσκηση της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, ενώ οι αρμόδιοι ανασηκώνουν τους ώμους δηλώνοντας ότι, προέβησαν στις δέουσες ενέργειες, ψήφισαν κονδύλια και τα ρέστα (παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του …).

Χίλιες δικαιολογίες υπάρχουν στον αγώνα για την επιβίωσή όλων, και για να πληρωθούν τα πιθανά και απίθανα χρέη του καθενός.

Κι οι αρμόδιοι έχουν τα δίκια τους! Τι να σου κάνουν οι άνθρωποι, να ανατρέψουν τη γραφειοκρατία και την διαπλοκή του εδραιωμένου με ατσάλι και μπετόν συστήματος;!! Αμ’ δε, ήταν κι αυτοί άμαθοι, ήταν κι αριστεροί, έχουν και το πολιτικό τους μέλλον να σκεφτούν, θέλουν και χρόνο να καταλάβουν τη φάμπρικα της στημένης μηχανής! (Εδώ θέλει «μπουρλότο» που ‘λεγε και αείμνηστη καρατερίστα Σαπφώ Νοταρά…).

Είναι όμως εξαιρετικά λογικό και επίκαιρο, τώρα που όλα είναι στη κορύφωση της ασέλγειας στον ημιθανή οικισμό, που καταρρέει υπό το βάρος όλων αυτών, να ξανά-τεθούν ( για πολλοστή φορά) κάποια σοβαρά ερωτήματα, όχι τίποτα άλλο αλλά για να μη ξεχνιόμαστε στη χειμωνιάτικη νιρβάνα που ακολουθεί το πυρετό του καλοκαιριού.

Ποιες είναι οι αντοχές αυτού του μικρού χώρου -του Αγίου Νικήτα- στην κούρσα της άκρατης εμπορευματοποίησης και τι χρώμα θα έχει άραγε ο πάτος του βαρελιού, εκεί που βρίσκεται η «κορδέλα» αυτής της ντοπαρισμένης κούρσας, που οδηγούμαστε άνοες;! Είναι βέβαιο ότι το χρώμα θα είναι κατράμι!

Η φετινή περίοδος εξελίσσετε δύσκολα, ως πολύ δύσκολα για το τουριστικό προϊόν. Φαίνεται ότι σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμενοι επαγγελματικά στο χώρο, θα είναι εισπρακτικά κάτω, αν δεν υπάρξει σημαντική ανάκαμψη τη χαμηλή περίοδο και αν δεν βοηθήσει ο καιρός που πιθανά θα την επιμηκύνει σωτήρια.

Θα τολμήσω να προβλέψω ότι αν δεν νοιαστούμε όλοι, χειμώνα- καλοκαίρι, αν δεν κατανοήσουμε τις «ζημιές» που κάνουμε όλοι πάνω στον «πυρετό του χρυσού», δεν ανασυνταχτούμε άμεσα με στόχο τον αγώνα για το καλό του τόπου που είναι άρρηκτα δεμένο με την οικονομική μας επιβίωση, δεν κάνουμε όλοι -μα όλοι- ένα βήμα πίσω στον «ετσιθελισμό» μας, αν δεν πειθαρχήσουμε σε νέους κανόνες ή έστω στους υπάρχοντες, αν οι ρυθμιστικές αρχές δεν ράψουν τις τσέπες τους, δεν σηκωθούν απ’ τις καρέκλες τους και το αραλίκι τους, αν δεν σταματήσουν με τις εξυπηρετίσεις πολιτικών συγγενών και άλλων φίλων, δεν ασχοληθούν με το διαφαινόμενο τέλος εποχής, δεν κάνουν τέλος πάντων το καθήκον τους με ανοιχτά αυτιά και μάτια τότε, «κοντός ψαλμός αλληλούια» ….