ΜΙΑ ΚΛΑΝΙΟΛΑ … έτσι για να γελάσουμε λίγο…

Δεν ήταν λίγες οι φορές που εμφανίζονταν στον ύπνο μου και μου ψιθύριζε: «..Καταγόμαστε από μεγάλο τζάκι παιδί μου, αυτό να το θυμάσαι ….». Ξυπνούσα και γελούσα με τα παράξενα όνειρα που βλέπει κανείς, και που μονάχα ο Φρόϋντ μπορούσε να εξηγήσει.

Πέρασε ο καιρός όταν μια φορά επισκεφτήκαμε το Μουσείο της Ζακύνθου και ω του Θαύματος! Μπροστά στα μάτια μας φάνταζε το Οικόσημο της Οικογένειας DE LAZZARI σε μια περίοπτη θέση δίπλα στο Οικόσημο FLAMBURIARI!

«Μα καλά δίπλα στον Φλαμπουράρη;»….. ρώτησα τη γιαγιά μου το επόμενο βράδυ. «…. Ήταν από τις μεγαλύτερες φεουδαρχικές Οικογένειες του Libro Doro των Επτανήσων αλλά ήταν αντίπαλες και ανάμεσά τους κυριαρχούσε μια αδυσώπητη έχθρα! Μονομάχησαν και χάσαμε…..».

Πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω αυτή την έχθρα, και το μόνο που πρόφτασα να ρωτήσω ήταν: «Και τι απόμεινε από αυτά τα μεγαλεία γιαγιά;»

«ΜΙΑ ΚΛΑΝΙΟΛΑ παιδί μου ΜΙΑ ΚΛΑΝΙΟΛΑ! ….».

«Και τι είναι αυτό γιαγιά;;;;» [Τι ήταν η περίφημη κλανιόλα;]