«ΑΘΑΝΑΤΟΙ!»: Έκδοση αφιερωμένη στους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές διακινείται στο Φεστιβάλ
Η νέα έκδοση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, που είναι αφιερωμένη στους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές της Πρωτομαγιάς του 1944 διακινείται από το περίπτερο της Οργάνωσης στο Φεστιβάλ 100 Χρόνια ΚΚΕ – 50 Χρόνια ΚΝΕ.
Οι 130 σελίδες της έκδοσης, που έχει τίτλο «ΑΘΑΝΑΤΟΙ!», αποτελούν φόρο τιμής στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, που στήθηκαν με περηφάνια μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις εξορίες και τις φυλακές, σε κάθε είδους δοκιμασία τον περασμένο αιώνα.
Όπως πολλές φορές έχουμε αναφέρει μεταξύ των εκτελεσμένων είναι δύο Λευκαδίτες: ο Κώστας ΓΙΑΜΑΛΑΚΗΣ του Αντώνη και ο Βασίλης ΦΙΛΙΠΠΑΣ του Θεοδόση (Τάμπανος).
Ο αναγνώστης της μπροσούρας μπορεί να διαβάσει την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στο διήμερο εκδηλώσεων για τους 200 κομμουνιστές, που πραγματοποιήθηκε στις 29 Απρίλη στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, εγκαινιάζοντας τις «100 εκδηλώσεις σε 100 πόλεις» για τα 100χρονα του Κόμματος. Στην έκθεση φιλοξενείται επίσης φωτογραφικό υλικό από τη μεγάλη συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου, με την οποία ολοκληρώθηκε το διήμερο.
Επίσης, περιλαμβάνονται οι εισηγητικές ομιλίες στα σεμινάρια που πραγματοποιήθηκαν μια μέρα πριν (28/4), με θέματα: «Η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στο Μεσοπόλεμο. Η συμβολή του ΚΚΕ» και «Η γνώση και η μόρφωση βασικό συστατικό της κομμουνιστικής πρωτοπορίας. Το παράδειγμα της Ακροναυπλίας».
Οι σελίδες του αφιερώματος εμπλουτίζονται με τα ονόματα και σύντομα βιογραφικά στοιχεία των 200 ηρώων κομμουνιστών καθώς και με λογοτεχνικά αποσπάσματα και ποιήματα, εμπνευσμένα από τη θυσία τους. Ξεχωριστή ενότητα αφιερώνεται σε αρχειακό υλικό, σχετικό με τους 200, που ξεκινάει από τις μάχες που έδωσαν οι κομμουνιστές στο Μεσοπόλεμο, σε μια περίοδο που σφυρηλατήθηκαν, σε συνθήκες σκληρών διώξεων. Φωτογραφίες από την Ακροναυπλία, από άλλες φυλακές και εξορίες, γράμματα και έργα εξορίστων, δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη» αποτελούν ψηφίδες της εποχής στην οποία ανδρώθηκαν οι 200 κομμουνιστές της Καισαριανής. Συγκλονίζουν επίσης σημειώματα που άφησαν οι μελλοθάνατοι λίγο πριν εκτελεστούν, δίνοντας το παράγγελμα για συνέχιση της πάλης.
Όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων από την ΕΠ της ΚΟ Αττικής στον πρόλογο της έκδοσης, «η έκδοση αυτή αποτελεί ακόμη μια προσπάθεια να μεταδοθεί πλατιά στους εργαζόμενους και τη νεολαία η ιστορική αλήθεια, που χτυπιέται ανελέητα από την επιχείρηση παραχάραξης και ξαναγραψίματος της Ιστορίας από τις αστικές κυβερνήσεις, το κεφάλαιο, την ΕΕ. Είναι μια προσπάθεια να συνειδητοποιηθεί από πού πηγάζει το μεγαλείο εκείνο που οδήγησε δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, περήφανους, άφοβους να στέκονται μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα, να αντέχουν στις φυλακές και τις εξορίες, να δείχνουν το δρόμο, αλύγιστοι».
Πρώτος καθισμένος με την ριγέ καπαρντίνα , τα γυαλιά και το μουστάκι είναι ο Νίκος Πλουμπίδης, φωτό στα σκαλιά της Ακροναυπλίας ( Ιτς Καλέ ) που τους μπουκάρισε για συμμόρφωση ο Γιάννης Μεταξάς ο ΚΕφαλονίτης το 1936 με την απαιτητική άποψη για εγκλεισμό από τον άνακτα Γεώργιο Β τον μνησίκακο και σύμφωνη γνώμη τότε της Αγγλικής Πρεσβείας του ουισκόγλυγα Πρέσβη Ουότερλόου ( ήτανε μόνιμα τύφλα στο μεθύσι από το μεσημέρι και πέρα ο άγγλος Πρεσβευτής στο κτίριο της Αγγλικής πρεσβείας στην οδό Δραγατσανίου Πλατεία Κλαυθμώνος ( παλιό πρώιμο Αττικό κτίσμα οικία Αμβροσίου Ράλλη και αρχιτεκτονικό έργο Σταμάτη Κλεάνθη,ένα απ τα ωραιότερα κτίρια της Αθήνας που δεν υπάρχει. Η Αγγλική πρεσβεία χρόνιαε αυτό το κτίριο , έφυγε για το νέο κτίριο ως σήμερα το 1938 στην Βασιλίσης Σοφίας( πρώην οικία Ελευθερίου Βενιζέλου και Έλενας Σκυλίτση). Με την κύρηξη της Δικτατορίας την 04/08/1936 Κυριακή βράδυ , δόθηκε η εντολή από το παλάτι ( Δενδραμής ) σε συμφωνία με τον ΜΕταξά για σύληψη όλων των κουκουνιστών από το μέγιστο κουμουνιστοφάγο Κων/νο Μανιαδάκη πρωτοπαλίκαρο του Μεταξά. Και όχι μόνο των κουμουνιστών ΄( πρώτιστα αυτών) αλλά και κάθε επικίνδυνου αντίπαλου του Μεταξά. Το μίσος του ΜΕταξά απέναντι στους τότε κουμουνιστές ήταν και προσωπικό, από τον ΣΕπτέμβρη του 1922 , όταν οι έγκλειστοι κουμουνιστές στην φυλακή Αβέρωφ , ως ελιξαστήρια θύματα για την επερχόμενη μικρασιατική καταστροφή, αρνήθηκαν δια του ΚΟρδάτου γενικού ΓΡαμματέα τότε του ΣΕΚΕ ( κκε), να συνεργαστούν στην πρόταση του ΜΕταξά για να σχηματίσουν κυβέρνηση για να περισωθεί ο Θρόνος του Κων/νου, από τον επερχόμενο ΠΛαστήρα και την επανάσταση του στραυτεύματος για την μικρασιατική ήττα. Ο Μεταξάς τότε παρουσιάστηκε στον Έγκλειστο ΚΟρδάτο , μέσω του δημοσιογράφου Ευελπίδη, και ζήτησε απ τον ΚΟρδάτο και τους έγκλειστους κουμουνιστές, απ την μοναρχία, να συμπράξουν σε κυβέρνηση Μεταξλά για να σωθεί ο θρόνος, γιατί φοβόνταν τον Πλαστήρα που ερχόνταν συντεταγμένος απ την ΜΙκρασία με τους κατώτερους αξιωματικούς. Ο ΜΕταξάς είπε στον ΚΟρδάτο, ότι οι ώρες είναι κρίσιμες για τον θρόνο και αν δεν δεχτούν οι έγκλειστοι να μετάσχουν στην κυβέρνηση που του ανέθεσε ο Βασιλιάς , αυτός θα επιστρέψει την εντολή στον ΒΑσιλιά.
Οι έγκλειστοι κουμουνιστές αρνήθηκαν , ο ΜΕταξάς ζήτησε εχεμύθια επί λόγω τιμής του ΚΟρδάτου, και απεχώρησε΄, από το γραφείο της φυλακής που έλαβε χώρα η συνάντηση με τον ΚΟρδάτο. ΤΟ μίσος του ΜΕταξά απέναντι στους κουμουνιστές είχε βάσει και αυτή την πτυχή, άσχετα αν ο ίδιος αργότερα υπεστήριξε έμμεσα με την στάση του την τιμωρία των ενόχων της Μικρασιατικής καταστροφής και έκανε τον αντιμοναρχικό γιατί φοβόνταν το κεφάλι του και αυτός απ την επανάσταση Πλαστήρα και των κατωτέρων αξιωματικών που πίεζαν για γενικευμένη τιμωρία, μια και είχαν ζήσει τα χάλια στην μικρασία στο πετσί τους.
Το Ο.Κ για τον μαζικό εγκλεισμό των κουμουνιστών αμέσως μετά την κήρυξη της δικτατορίας το βράδυ της 4ης Αυγούστου του 1936, αμέσως την ίδια νύχτα το είχε εξασφαλίσει ο άνακτας ΓΕώργιος Β” από την σύμφωνη γνώμη του Άγγλου πρεσβευτή, αλλά και άλλων αντιφρονούντων, για να μην διαταραχθεί η πρόσδεση της Ελλάδος στο Εγγλέζικο άρμα εξωτερικής πολιτικής, εν όψει του από τότε επερχόμενου πολέμου που τον βλέπανε .
Τον Γιαννάκη ΜΕταξά τον είχανε βολιδοσκοπήσει οι ΜΟναρχικοί από νωρίτερα και ξερανε ότι ψώνιο καθώς ήταν και με ιδέες να γίνει δικτάτωρ, είχε αλλάξει κατεύθυνση και από φιλογερμανός τα έτη 1915 και μετά- ο υπαίτιος κυρίως για τον διχασμό του 1915 και μετά- είχε μπατάρει απόψεις και είχε προσδεθεί στο Αγγλικό άρμα ως φιλοσοφία γεωπολιτική. Το ΜΟναρχικό κουρδιστήρι του Γιαννάκη Μεταξά ΄ηταν ο Αθανάσιος Φίλων ( πρόεδρος της μοναρχικής ομάδας για την επάνοσο του Γεωργίου από το 1925 ακόμα και ο Παναγιώτης Πιπινέλης πάντα μΟναρχικός και στο τέλος του βίου του υπουργός εξωτερικών της χούντας του 1967 και άλλοι.Και ο Γιάννης Μεταξάς απ το ίδιο βράδυ της 4ης Αυγούστου με τον ΜΑνιαδάκη ( απ το Σοφικό ΚΟρινθίας) έφάρμοσε το προγκρόμ συλλήψεων εναντίον των κουμουνιστών κλπ αντιφρονούντων.
Το σπίτι που έζησε ως το τέλος της ζωής του ο Κων/νος Μανιαδάκης την δεκαετία του 1970 έφυγε απ την ζωή, είναι και παραμένει το παλιότερο ψευτονεοκλασικό( στον ΄πάνω όροφο ) στον αριθμό 51 της οδού Νοταρά ( το τελευταίο υπάρχων σήμερα ακίνητο στο τέλος της οδού Νοταρά προς την Λ. Αλεξάνδρας, στην Αθήνα. Εκεί μέσα την αρχή της δεκαετίας του 1970 – μεσούσης της δικτατορίας- τον επισκέφηκε νέος τότε πολιτικός επιστήμων ως τις μερες μας , και σε συζήτηση που είχε μαζί του γέρων ο Μανιαδάκης, όταν ρωτήθηκε για το πώς βλέπει ως δικτάτορα τον Γ. Παπαδόπουλο , απάντησε: » ο πούστης τα διάλυσε όλα». Το δυσεύρετο βιβλίο του Βασίλη Μπαρτζώτα , Φάνη κομματικό ψευδώνυμο και υψηλότατο στέλεχος του κκε και του ΔΣΕ τα έτη 1946-1949, το βιβλίο λοιπόν, με τίτλο : » και άστραψε φώς στην Ακροναυπλία» αναφέρει ονομαστικά όλους τους κρατουμένους στην Ακροναυπλία το 1936.
Ο Νίκος Πλουμπίδης είναι το τελευταίο επώνυμο πολιτικό θύμα του παράνομου κκε τότε που εκτελέστηκε το καλοκαίρι του 1954- δίκη του στο στρατοδικείο απότοκη της υπόθεσης Μπελογιάννη είχε πολλές παραμέτρους-. Η εκτέλεση έγινε αριστερά κατηφορίζοντας απ το Δαφνί για τον Σκαραμαγκά μέσα σε έναν μικροχείμαρο που σχηματίζεται. Το ίτό μνημείο που στήθηκε προς τιμήν του – έργο του σπουδαίου Αιτολωακαρνάνα γλύπτη Χρήστου Καπράλου-, το κομμάτιασε η επταετία το 1967, και τα τελευταία χρόνια κάπως κάτι στο σημείο αυτό σηματοδοτήθηκε στην θέση του καταστραφέντος λιτού τότε μνημείου.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι , το 1955 και πρίν την ανάληψη των πρωθυπουργικών καθηκόντων του τον Οκτώβρη του 1955 – έστω και ορισμένος απ το παλάτι- ο Κων/νος Καραμανλής ζήτησε και πέτυχε να σταματήσουν οι εκτελέσεις πολιτικών κρατουμένων. Και αυτό είναι κάτι ενδιαφέρον και σημαντικό αν σκεφτεί κανείς ότι το 1954 έγινε η εκτέλεση Πλουμπίδη και εκρεμούσαν και άλλες καταδίκες σε θάνατο από στρατοδικεία για να εκτελεστούν και το κλίμα συνολικά με την αντικουμουνιστική Μακαρθική υστερία στην Αμερική το 1952 και τον ψυχρό πόλεμο, εκτέλεση ζεύγους
Τζούλιους και Έθελ Ρόζενμπέργκ το 1952, και το πλήθος των εξορίστων ανδρών και γυναικών στην Ελλάδα.