Το Πανό

Έζησε το Πολυτεχνείο τη νύχτα της κόλασης από μέσα κι από χρέος

Της Ανδριανής Στράνη,
Εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Μοιράσανε τις γιορτές με κλήρο. Τα τελευταία χρόνια δεν τις ήθελε κανείς. Άραφος ο χιτώνας της Ιστορίας διανεμήθηκε για τις σχολικές γιορτές. Στον Μηνά έπεσε ο κλήρος για την 17 Νοέμβρη. Σκοτείνιασε ο τόπος γύρω του. Τριανταδύο Νοέμβρηδες είχε περάσει στο σχολείο και έναν στο Πολυτεχνείο. Μέσα. Παρόλο που με τα χρόνια το συνήθισε, η ψυχή του βάραινε στις επετείους. Τρεις σχολικές εορτές και επέτειοι: Για το ΄21, το ΄40 και το ΄73. Όλες επέτειοι Ανεξαρτησίας και Δημοκρατίας και στο τέλος να περιμένεις την έγκριση της Κομισιόν με το χέρι απλωμένο για δανεικά…

Έζησε το Πολυτεχνείο τη νύχτα της κόλασης από μέσα κι από χρέος. Αγωνίστηκε στο κατόπι του πατέρα του που τον έβλεπε με διαλείμματα ανάμεσα στις φυλακές και τις εξορίες. Η μάνα μόνη με τ΄ ανήλικα και η πατρίδα τσακισμένη στο γύψο. Εφτά χρόνια δικτατορίας για τους αγωνιστές και συμβιβασμού για το πολιτικό κατεστημένο. Μετά ήρθαν οι γιορτές και τα πανηγύρια. Έζησε και τη φθορά της μεταπολίτευσης. Τα είδε όλα. Την Δημοκρατία να έρχεται αεροπορικώς από τους Παρισίους, την άνοδο και την πτώση του ΠΑΣΟΚ (από το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» έως το κάλεσμα του ΔΝΤ από το Καστελλόριζο), την πρωτοδεύτερη φορά αριστερά που παραλίγο να σκίσει τα μνημόνια και να χορεύουν οι αγορές. Στο τέλος χορέψαμε εμείς και είπαμε και ένα τραγούδι. Είδε και το τρένο του Καμμένου να φτάνει στον προορισμό του: Την Βόρεια Μακεδονία.

Από τη θέση του καθηγητή στα δυτικά προάστια το πάλευε όσο μπορούσε. Για πόσο ακόμα ποιος ξέρει; Γι αυτόν είχαν αποφασίσει άλλοι. Για τον Παύλο Χαϊκάλη ήταν ένας ακόμα ρόλος. Παραμονές Δεκαπενταύγουστου (14-8-2015) ο γνωστός κωμικός Υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Ιούλιος -Αύγουστος 2015) υπόγραψε τη σχετική εγκύκλιο για 40 χρόνια δουλειά και βασική σύνταξη 392,7 Ευρώ στα 67. Κωμωδία και τραγωδία. Ο ρόλος του γνωστού θεατρίνου χρειάστηκε να παιχτεί στην καλοκαιρινή σεζόν και μετά… ήρθε ο εργασιακός χειμώνας για τον Μηνά και για τον Χαϊκάλη καινούριος ρόλος στην τηλεόραση…

Καθώς πλησίαζε η γιορτή της 17 Νοέμβρη ξεκίνησαν οι πρόβες. Για τα παιδιά ήταν πρόβες έργου ενώ εκείνος το είχε ζήσει. Με τον Αντρέα αποφάσισαν να κλειστούν στο Πολυτεχνείο, πρωτοετείς τότε στη Φιλοσοφική. Άλλο τρόπο δεν έβλεπαν παρά μόνο αυτόν της Αντίστασης. Κρεμάσανε το Πανό στα κάγκελα της Πατησίων και γράψανε πρόχειρα συνθήματα με κόκκινη μπογιά: «ΕΞΩ αι ΗΠΑ – ΕΞΩ το ΝΑΤΟ». Σήμερα όλα περασμένα ξεχασμένα. Έμειναν τα συνθήματα να τα θυμούνται λίγοι και «γραφικοί». Για τους άλλους συνωστισμός, ποιος θα πρωτομπεί στο ΝΑΤΟ για να «γλιτώσει» από τους Ρώσους. Ακόμα και οι Σκοπιανοί παραλλάζουν το όνομά τους για το χατίρι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οι Ρώσοι, κομμουνιστές και μη, είχαν πάντοτε στην Ιστορία μας το ρόλο του κακού. Η δολοφονία του Καποδίστρια κάτι θύμισε στον Μηνά αλλά δεν ήθελε να το πάει τόσο πίσω…

Συλλογισμένος με τα παλιά και με σφίξιμο στην καρδιά περίμενε τα παιδιά για τις πρόβες. Δεν άργησαν να τελειώσουν και τον παρακάλεσαν να φύγουν νωρίτερα. Ήθελαν να δουλέψουν το Πανό που ετοίμαζαν. Εκείνος χάρηκε. Άλλη γενιά, μακρινή απ τη δική του, αλλά να, που θα έφτιαχναν και αυτά το δικό τους Πανό. Ο Μηνάς περίμενε την ώρα που θα το ξεδίπλωναν μέσα στο αμφιθέατρο για τη 17 Νοέμβρη. Ήθελε να το ζήσει. Ακόμα είχε όραμα. Πίστευε στο μέλλον και στην εξέγερση. Γέλασε μόνος του σκεφτόμενος ότι μπορεί να είχε και κάποια ορθογραφικά λάθη. Τα παιδιά τον ευχαρίστησαν και έφυγαν. Ο Δημήτρης είπε: «Αύριο Κύριε το πανό θα είναι έτοιμο, θα το φέρουμε να το δείτε».

Παραμονές της επετείου του Πολυτεχνείου έφεραν το Πανό στο σχολείο και το ξεδίπλωσαν μπροστά του. Έγραφε: «Γιώργο μπράβο! Είσαι μεγάλο ταλέντο». Ο Μηνάς έμεινε! Αυτό που θα το πάτε; τους ρώτησε. Τα παιδιά τον κοίταξαν με χαμόγελο και του είπαν. Τι, δεν σας αρέσει Κύριε; Στον διαγωνισμό για τα μεγάλα ταλέντα. Να στηρίξουμε τον φίλο μας Γιώργο που πέρασε στον τελικό. Έρχονται και πούλμαν από την επαρχία. Είμαστε καλεσμένοι στο τηλεοπτικό στούντιο μπροστά-μπροστά. Θα μας δείτε; Ο καθηγητής δεν είπε κουβέντα.

Η γιορτή του Πολυτεχνείου ξεκίνησε στο σχολείο. Όλοι πήραν τις θέσεις τους στο θεατρικό. Η χορωδία τραγουδούσε ελαφρά Θεοδωράκη με ολίγον Χατζιδάκη για την περίσταση. Η Μουσικός τελευταία είχε γυρίσει το παραμύθι από την ανάποδη. Όλοι έκαναν αντίσταση έλεγε, γι αυτό και το Πολυτεχνείο είναι Εθνική γιορτή. Ντυμένη στα ροζ που φάνταζαν μαύρα έδινε το ρυθμό στην χορωδία ενώ ακουγόταν η φωνή της π. Επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ναυτιλία και την Αλιεία κυρίας Δαμανάκη: «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!…». Αλλά γιατί ο Μηνάς άκουγε «Εδώ Βρυξέλλες, εδώ Βρυξέλλες!»; Ακουστική ψευδαίσθηση ή πραγματικότητα;

Η Ιστορία με μακρύ κόκκινο χιτώνα γύρισε και τον κάρφωσε με αινιγματικό μειδίαμα. Οι Μεταμορφώσεις της Ιστορίας; αναρωτήθηκε . Στο τέλος της γιορτής δεν εμφανίστηκε το Πνεύμα της Εξέγερσης. Λίγο αργότερα στο τηλεοπτικό στούντιο ξεδιπλώθηκε το Πανό των παιδιών – Το Πνεύμα της Εποχής (zeitgeist). Φαινομενολογία του Πνεύματος;

Ο Γεώργιος Χέγκελ ήταν πράγματι μεγάλο ταλέντο!

Υ.Γ
Στη μνήμη του Γκέοργκ Βίλχεμ Φρήντριχ Χέγκελ (1770 -1831) που συναντήθηκε με το Απόλυτο Πνεύμα στις 14 Νοεμβρίου 1831 και στην Εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο 14 Νοέμβρη 1973. Οι περιπέτειες της Διαλεκτικής και της Ιστορίας. Η Διαλεκτική θα εγκαταλείψει τον ανθρώπινο κόσμο αφού τον κατανοήσει ως μοναχική κάμπια και μεταμορφούμενη σε πεταλούδα θα αλλάξει.

(Δημοσιεύτηκε στο huffingtonpost.gr – Ο σύνδεσμος μας στάλθηκε από αναγνώστη μας)