Το καθημερινό μακρινό ταξίδι του Κορμοράνου
Ο Κορμοράνος συναντάται σε πολλά μέρη στην Ευρώπη, Ασία και Αφρική και στην Ανατολική Ακτή της Βόρειας Αμερικής. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Phalacrocorax carbo
Είναι ένα διαδεδομένο θαλασσοπούλι, που απαντάται και στον ελλαδικό χώρο.
Τους μεγαλύτερους πληθυσμούς έχω συναντήσει στη λίμνη της Κερκίνης.
Είναι μεγάλο μαύρο πουλί, που το μήκος του κυμαίνεται στα 77-94 εκατοστά και με άνοιγμα φτερών που μπορεί να φτάσει τα 121-149 εκατοστά.
Ζει συνήθως κοντά στη θάλασσα, σε λιμνοθάλασσες, λίμνες και ποτάμια. Το χειμώνα αποδημεί προς το Νότο κατά μήκος των ακτών.
Από απόσταση το χρώμα του φαίνεται τελείως μαύρο ενώ από κοντά στο μαύρο χρώμα διακρίνεται μια γαλάζια και πράσινη απόχρωση.
Ο κορμοράνος έχει ιδιαίτερο πέταγμα με το λαιμό του απλωμένο, με συνεχή και «έντονα» φτεροκοπήματα.
Και ο τρόπος που κολυμπά είναι χαρακτηριστικός, καθώς το πτηνό είναι σχεδόν πλήρως βυθισμένο στο νερό με το κεφάλι του να κοιτάει σχετικά ψηλά.
Τρέφεται με ψάρια τα οποία πιάνει με μακριές και μεγάλης διάρκειας βουτιές στο νερό.
Μετά το «ψάρεμα» ξεκουράζεται σε πέτρες, κλαδιά, όχθες, με μισοαπλωμένα τα φτερά του.
Κάθε φθινόπωρο είναι μόνιμος και σταθερός επισκέπτης και στις δύο λιμνοθάλασσες του νησιού μας.
Στη μικρή λιμνοθάλασσα συνήθως τον παρατηρούμε πάνω στις πέτρες του παλιού δρόμου που ένωνε τη συνοικία κοντά στο Ενετικό Κάστρο με την Αμαξική να λιάζεται μαζί με τους Ερωδιούς και τους Γλάρους.
Είναι μόνιμος επισκέπτης πάνω στα κατοίκια του μικρού ιβαριού, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να βουτήξει πάνω στα κεφαλόπουλα και τις λιγδοπούλες που εγκλωβίζονται μέσα σ’ αυτούς του περιφραγμένους χώρους.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι καθημερινά λίγο πριν κάτσει ο ήλιος όλοι οι Κορμοράνοι σε μια ομάδα σηκώνονται και αρχίζουν να κατευθύνονται προς τα δυτικά για να περάσουν την νύχτα τους πάνω στη βραχονησίδα της Σέσουλας.
Καθημερινά διανύουν μια απόσταση 15 περίπου μιλίων ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν και συνήθως κόντρα στον άνεμο.
Εκεί βρίσκουν καταφύγιο και σιγουριά μέσα σ’ ένα «δάσος» από μεγάλες δενδρομολόχες που έχουν θεριέψει από τη λίπανση που δέχονται από αυτούς τους μόνιμους βραδινούς επισκέπτες .
Αυτό το φυτό χρόνο με το χρόνο φαίνεται πως έχει καλύψει το μεγαλύτερο τμήμα της βραχονησίδας.
Η προστασία του κορμοράνου σε εθνικό όσο και σε κοινοτικό και ευρωπαϊκό επίπεδο χαρακτηρίζεται ως «χαλαρή», εξαιτίας της μεγάλης Ευρωπαϊκής εξάπλωσής του και των μεγάλων πληθυσμών του.
Άμεσες πιέσεις πάνω στους πληθυσμούς του (π.χ. κυνήγι) δεν πρέπει να υπάρχουν, αλλά η συρρίκνωση και υποβάθμιση των υγροτόπων που αποτελούν τα οικοσυστήματα όπου απαντάται, η υποβάθμιση της ποιότητας των υδάτων και η μείωση του αριθμού των ψαριών σε αυτά απειλούν έμμεσα και αυτό το υδρόβιο πτηνό.
