Επεκτείνεται και άλλο το «Crystal Waters» στη Νικιάνα
Επεκτείνεται και άλλο το ξενοδοχειακό συγκρότημα «Crystal Waters» στη Νικιάνα Λευκάδας. Και μαζί με αυτό βρίσκονται υπό κατασκευή μια σειρά ακόμη παραθεριστικές κατοικίες, τόσο στον ευρύτερο χώρο της Νικιάνας όσο και κατά μήκος του παραλιακού άξονα από την Λευκάδα μέχρι τη Νικιάνα.
Από την άλλη χωλαίνουν οι υποδομές, για να μην πούμε ότι χρόνο με το χρόνο χειροτερεύουν από τη φυσική τους και μόνο φθορά, πέρα από κάποιες παρεμβάσεις στο δίκτυο ύδρευσης, όπως η κατασκευή της δεξαμενής στην Λυγιά.
Αποχέτευση που δεν υπάρχει και δεν φαίνεται προς το παρόν να είναι στις προτεραιότητες της δημοτικής αρχής, αν και έχει πάρει το δρόμο της τελικής επίλυσης το σχέδιο πόλης Λυγιάς-Καρυωτών-Σπασμένης Βρύσης, που προβάλλονταν όλα αυτά τα χρόνια ως εμπόδιο για την επέκταση του υφιστάμενου δικτύου και την σύνδεσή του με την Μονάδα βιολογικού καθαρισμού της πόλης της Λευκάδας.
Ύδρευση με τα γνωστά προβλήματα, που οξύνονται τους καλοκαιρινούς μήνες. Δρόμοι με τα προβλήματά τους κι αυτοί, ιδιαίτερα εντός των οικισμών (αν μπορεί κανείς να τους αποκαλεί έτσι), ένα σωρό άλλοι που προβλέπονται μεν στα χαρτιά αλλά ποτέ δεν διανοίχτηκαν, προσβάσεις στη θάλασσα ανύπαρκτες κι αυτές και όσες υπάρχουν να χρειάζονται οι επισκέπτες του τόπου μας πυξίδα για να τις βρουν.
Η ελληνικότητα τελικά είναι να γίνονται πρώτα οι υπερδομές και μετά οι κατ ανάγκην και λογικά περιορισμένες και λειψές υποδομές.
Τα όρια έτσι της ανάπτυξης είναι περιορισμένα μια και ποσοτικά δεν μπορούν να δημιουργήσουν νέες ικανές ποιότητες.
Το τίνος ευθύνη ιναι οι υποδομές παραπέμπει και στο ερώτημα τίνος ευθύνη ειναι η ανάπτυξη και χρειάζεται και σε ποιό βαθμό ότι οριστεί ώς ανάπτυξη.
Και το δημόσιο προσδοκά αναπτυξιακούς πόρους να τους διανείμει και αναδιανείμει αλλά και ο επενδυτής προσδοκά πόρους κερδοφορίας για τούτο επενδύει.
Άρα και ότι ενισχλυει και μεγενθύνει την ανάπτυξη είναι κοινή παράμετρος δημοσίου και ιδιωτικού ενδιαφέροντος.
Δεν είναι περίεργο σρκετές φορές να μην επιδιώκεται η βέλτιστη ή όσον το δυνατό βέλτιστη αναπτυξιακή πολιτική , και αυτό αποτελεί και πολιτικό συμβάν και συμβάν μειωμένης κοινωνικής εταιρικής ευθύνης.
Και όπου συμβαίνει αυτό υπάρχει και σπατάλη στον χρόνο πόρων και ταυτόχρονα ανισομερής κατανομή κόστων εν σχέση με τα προσδοκόμενα ωφέλη.