Η κ. Μέρκελ στην Αθήνα και το τελευταίο come back home
Της Ιωάννας Φέτση
Η κ. Μέρκελ στην Αθήνα και το τελευταίο come back home
Για τα σκίτσα και τις γελοιογραφίες της κ. Ιωάννας Φέτση που έχουν δημοσιευτεί στη σελίδα κάντε κλικ εδώ.
Published On: Πα, Ιαν 11th, 2019
Στο σχέδιο για την υπαγωγή της Ελλάδος σε καθεστώς χρεωστασίου και με την μορφή που υλοποιήθηκε, δεν ήταν απέξω το θέμα του πολιτειακού και της μορφής του.Και αυτό ήταν εξ αρχής ζητούμενο προοδευτικά , στο βαθμό βέβαια που στην Ευρωπαική Ένωση προσπαθούν δήθεν να αποφύγουν τις πιλιτειακές αστάθειες των χωρών μελών, αλλά ταυτόχρονα θέλουν και την πολιτειακή οργάνωση σε συγκεκριμένη κατεύθυνση που κοντά στα όρια της παλαιότερης διοικητικά μοναρχικής οργάνωσης των χωρών.
Οι κρατικές διοικητικές εντολές κατ αυτή την επιδιωκόμενη οργάνωση πρέπει να φτάνουν απεξέργαστες στους πολίτες ώς εξουσιαστικός κρατικός φόβος για συμόρφωση και οι αποφάσεις να λαμβάνονται απί τα κλειστά εξουσιαστικά οικονομικά και κοινωνικά λόμπυ ( σαν την παλιά μοναρχική ολιγαρχία που η Ελλάδα την είχε βιώσει).Το οικονομικό στοιχείο σε αυτή την κατεύθυνση θα παίζει τον ρόλο του καναλιού της διοχέτευσης των κρατικών αδιαφανών αποφάσεων ( εδώ εξηγιται η νομοθετική μονιμότητα του απροσδίοριστου κάθε χρόνο ενφια ώς το 2031 )
και ταυτόχρονα η ελαστικοποίηση των όρων εργασίας ( για την αποφυγή των οργανωμένων συλλογικών εργασιακών διαμεσολαβήσεων για την λήψη των κρατικών αποφάσεων).
Το τέχνασμα της αυτονομίας της αυτοδιοίκησης δήθεν και των θεσμών της είναι το πρόσθετο βήμα οργάνωσης αυτής της ειδικής μορφής κοινοβουλευτισμού , μια και πάλι αφήνει δήθεν ελεύθερη την λληψη και διαχείρηση των περιφερειακών θεμάτων εντοπίως, αλλά ταυτόχρονα διαχειρίζεται κεντρικά τους πόρους που απαιτούνται για την λειτουργίσ των αυτοδιοικητικών αποφάσεων.Τουτέστιν δημιουργεί το διαλυτικό κοθνωνικό σύμπτωμα της ανυποληψίας των αυτοδιοικητικών θεσμών μέσω της λήψης απόφασης αλλά αδυνατότητας υλοποιήσής της ( αυτής της απόφασης).
Το εξόχως περίεργο πολιτειακό σύμπτωμα στην χρεωκοπημένη Ελλάδα από το 2008 και εντεύθεν ήταν το ότι με την χρήση του οικονομικού στοιχείου οδήγησαν την χώρα στο πολιτειακό εκλογικό ελντοράντο με το ρυθμό των εκλογικών αναμετρήσεων σε ρυθμό επαναληπτικής καραμπίνας γελαδάρηδων cowboys.Ακόμα και γνωρίζοντες ότι ο πολιτικός κύκλος είναι κατ εξοχήν οικονομικός προγραμματικός κύκλος.Και εδώ έχωμε το φαινόμενο να επιδιώκει η Ευρωπαική Ένωση την οικονομική διόρθωση μιας χώρας μέλους της και αυτό να γίνεται με τρόπο αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος της χώρας.Δεν ειναι και δεν ήταν τυχαία κάτι ροζ μοναρχικά συνεφάκια που παρουσιάστηκαν κάποια εποχή σε μεγάλες ώς τότε «δημοκρατικές «εφημερίδες , μαζί με τις εκ της τέως μοναρχίας φημόσιες απόψεις στις τηλοψίες για το ότι : «»είναι θέμα λαού να αποφασίσει τι θέλει πολιτειακά»».
Η κορυφή του παιχνιδιού ήταν η μεταστροφή του δημοψηφισματικού όχι , σαν και οι Ευρωπαίοι δεν γνωρίζουν την λειτουργική δομή των δημοψηφισμάτων και γιατί γίνονται , που δεν είναι απλά η τελική απόφαση αλλά οι ανίχνευση των τάσεων σε μια κοινωνία.Η άκαμπτη στάση των ευρωπαίων απέναντι στην τάση των Ελλήνων πολιτών όπως αυτή εκφράστηκε στο δημοψήφισμα δεν ήταν παρσ η καταφανής απόπειρα των να ελέγξουν το πιλιτειακό σλυστημα της χώρας , στην βάση των οικονομικών συμφερόντων των και για τούτο έδειξαν ότι αν χρειαστεί δεν θα διστάσουν και την πολιτειακή παρέμβαση , με όποια μορφή εξυπηρετούσε τις δεδομένες στιγμές τα συμφεροντάτων.
Ο συμβολισμός του capital control την εποχή του δημοψηφίσματος ( καλοκαίρι του 2015 ), που επιβλήθηκε στην χώρα- επιβλήθηκε τότε- ήταν σαφής.
Ακόμα και στις κάπως αυταρχικές αναφορές πολιτικής εφαρμογής, αλλά με μια ποσοτική μορφή ανάπτυξης, που το οικονομικό στοιχείο οδηγεί σε ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών και προοδευτική αλλοίωση των δομών του αυταρχισμού, ακόμα και σε τέτοιες εποχές δεν εμφανίστηκε η μορφή του capital control. Μπορεί να υπήρξαν συναλλαγματικοί έλεγχοι, αλλά το capital control που επιβλήθηκε στην Ελληνική ταμειακά εξηντήμένη πραγματικότητα και δη σε μια εποχή απότοκη των εκλογών του Γενάρη του 2015 και μιας λαικής συμμετοχικής απαίτησης δημοψηφισματικά για να ακουστούν και οι πολίτες, αυτό το σύμπτωμα δεν έχει προηγούμενο στην Ελληνική ιστορία. Δηλαδή ο των πολιτών αποκλεισμός στην χώρα, από την διαχείρηση του οικονομικού στοιχείοι=υ και όταν αυτό το οικονομικό στοιχείο στην συναλλακτική του εκδοχή ( νομισματική ποσότητα για την χώρα ήταν ελεγχόμενο από το εξωτερικό ). Δηλαδή χώρα κοινοβουλευτική σε κατοχή , με το νομισματικό στοιχείο (που το έλεγχαν οι »δημοκράτες Ευρωπαίοι»,) σε κύριο μέτρο διαμεσολόβησης μεταξύ πολιτών και θεσμικής πολιτειακής κρατικής οργάνωσης, και επιπλέον το νόμισμα ( ως συναλλακτικό ισοδύναμο ) σε ελεγχόμενη ανεπάρκεια για την συγκρότηση των κοινωνικών καθημερινών σχέσεων των πολιτών. Η νοσηρότητα αυτού του επάλληλου σωρρευτικά – Ευρωπαϊκής δημοκρατικής μορφής για την πολιτειακή κοινοβουλευτική οργάνωση μιας χώρας- δεν είχε παρουσιαστεί ποτέ στην νεοελληνική ιστορία , και ακουμπά μόνο στην αναγκαιότητα των ταμειακών αναγκών της χώρας το 1922 ( διχοτόμηση του νομίσματος ) και στην πληθωριστική διεργασία της Γερμανικής κατοχής τα έτη 1941-1944. Δηλαδή σε περιόδους καταστροφής.
Σε αυτό το υπόβαθρο – της μεθοδευμένης απ τα Ευρωπαϊκά κράτη καταστροφής της χώρας και αλιμουργιάσματος των πολιτών , θα ανιχνευτεί και η στροφή του πολιτικού συστήματος άμεσα υπέρ της αποδοχής των μέτρων των μνημονίων με τις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015 και της περίπου ομοθυμίας για την αποδοχή αυτών των μέτρων.
Αυτό που αφέθηκε όμως στην τύχη του απ τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας , ήταν η αποξενωσίς του πολιτικού συστήματος απ την συμμετοχικότητα των πολιτών- ακόμα και από όση τέτοια είχε μείνει- μετά τις απροθυμές του πολιτικού συστήματος και της ίδιας της κρατικής έκφανσής του να κινητοποιήσει τους πολίτες από το 2009 και μετά διαδοχικά. Και η βουλή που έκλεισε απότομα τον Μάιο του 2009, για να μην ξανανοίξει ως τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2009, αλλά και η πολιτική διαχείρηση των ετών 2009- 2012 που επ ουδενί λόγο δεν προσφέρθηκε επικαλεστεί τις δομές της πολιτικής συσσωμάτωσης ( καταφεύγοντας στο εργαλείο της συμμετοχικότητας των πολιτών που είχε πρωτόλεια εμφανιστεί με την μορφή των » αγανακτισμένων») ουσιαστικά έστελναν και έστειλαν το μήνυμα της εξάντλησης του πολιτειακού ( αυτό συνιστά και η εμφάνιση των φαινομένων παραίτησης πρωθυπουργού με το 44%, διαβατικής κυβέρνησης τεχνοκρατών, απανωτές εκλογές το 2012 !!! και ουσιαστική ασυμφωνία των πολιτικών δυνάμεων για τον πρόεδρο της δημοκρατίας.. που οδήγησε σε εκλογές τον Γενάρη του 2015 και τα όσα ακολούθησαν…..
Ουσιαστικά το όλο αυτό διάστημα κονιορτποίησε και την πολιτική και πολιτειακή συνταγματική τάξη της χώρας – από το 1975- . Δεν ήταν λίγες οι φωνές( ήταν οι περισσότερες) που έλεγαν ότι βρισκόμαστε σε επίπεδα εκτροπής του πολιτειακού, και μόνο με την επίκληση των συνθηκών του πολιτεύματος – πολύ επικίνδυνα αυτά τα πράγματα στην ιστορία και δη στην Ευρωπαική- αναφερόνταν ή όλη κατάσταση. Παρέκαμπταν όμως – και η ευθύνη των Ευρωπαίων δημοκρατών είναι ακέραια – το ότι και το πολίτευμα συνταγματικά και οι συνθήκες του πολιτεύματος, εδράζονται και εξυπηρετούν την συμμετοχικότητα των πολιτών, για την οποία συγκροτήθηκε και συγκροτείται ο κοινοβουλευτισμός.
Το όλο σύμπτωμα, αυτού που ονομάστηκε Δημοκρατική Ευρώπη και Δημοκρατική Ευρωπαική Ένωση,… και για πολλούς ακόμα θέλουν να ονομάζουν αυτό το οικονομίστικο κατασκεύασμα ως δημοκρατικό,το όλο σύμπτωμα αυτό επεδίωξε και επέφερε και επιδιώκει καίριες τροποποποιήσεις στην κοινωνική ιστορική θεσμικότητα με την οποία οι Έλληνες πολίτες αντιλαμβάνονταν ( συμμετοχικά ).. την διαχειρισιμότητα της χώρας. Είναι οι ίδιοι πολίτες με τα Ελληνικά κριτήρια πολιτικής ανέλιξης που έφεραν τον συμμετοχικό κοινοβουλευτισμό με πολύ κόπο και χρόνια ταλαιπώριες, τα οφέλη του οποίου κοινοβουλευτισμού στην Ελληνική ιστορία πλέον τα έζησε η χώρα υπό μορφή ηρεμίας από το 1975 και μετά.
Και αυτό δεν άρεσε – ούτε αρέσει- στο Ευρωπαικό μόρφωμα που ενέσκηψε δίκην σωτήρων της χώρας.
Τα ακραία φαινόμενα που παρουσιάζονται στην χώρα, ο κερματισμός και η αποιδελογικοποίηση των πολιτικών δυνάμεων, η προσωποποιημένη υβριστική του κοινοβουλίου, η μαζική ανεργία, η γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού και των πολιτικών, η ανυπαρξία κομματικών συλλογικοτήτων μέσα στους οποίους θα τελείτο ένας ιδεολογικοπολιτικός διάλογος ( τα κόμματα αποτελούν συνταγματικούς πυλώνες του πολιτειακού)..και πολλά άλλα φαινόμενα.. δεν ήταν αποτέλεσμα αλλά επιδίωξη της »Δημοκρατικής Ευρώπης» για την Ελλάδα και προς τούτο επιλέχτηκε η οικονομική επιτροπεία. Και αυτό θα συνεχίσει- ή επιδιώκεται να συνεχίσει- και για άλλες χώρες..
Και αυτό το πληρώσει και θα το πληρώνει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια για πολλά χρόνια.
To ερώτημα που θα μείνει για χρόνια αναπάντητο- ή ποτέ δεν θα απαντηθεί- όπως δεν απαντήθηκε σε άλλα ιστορικά μεγέθη βέβαια και εποχή, το ερώτημα του κατευνασμού το 1938 τον Σεπτέμβρη στο Μόναχο.
Το ερώτημα λοιπόν γιατί τα Ευρωπαϊκά κράτη με κύριο άξονα τον Γερμανικό πρώτα φάσμα και Γαλλία. επιδιώξαν και βιάστηκαν να μετατρέψουν το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδος σε δημόσιο μεταξύ των κρατών των κυρίως, και σε εποχές που μάλιστα οι κανόνες της Ευρωσταθερότητας παραμένουν προυπόθεση ( 3% έλλειμα του ΑΕΠ και 60% δημόσιο χρέος΄σε κάθε χώρα ), και μάλιστα σε εποχές που σε όλη την Ευρώπη επιδιώκεται η ιδιωτικοποίηση ή η ιδιοτική εκμετάλευση των κάθε λογής Εθνικών ή δημόσιων πόρων ή επιχειρήσεων.., το ερώτημα αυτό θα μένει αναπάντητο μόνιμα.
Στο τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου .. ο Τσώρτσιλ ( ο πατέρας της νίκης) -Τσέρτσιλ κατά την ορολογία της εποχής-
όταν τον ρώτησε πώς είδε τον Β παγκόσμιο πόλεμο είπε : »ήταν ένας άχρηστος πόλεμος ».
Στον κατευνασμό και για τον κατευνασμό του 1938, κύριο λόγο έπαιξε η Λέσχη των Εγγλέζων λόρδων του Κλα’ι’βέντεν,.. (ως υποσημείωση της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας).
Το παραπάνω ερώτημα.. αυτό που θα μείνει αναπάντητο.. υπερβαίνει τους πολίτες και τις κοινωνίες, δεν είναι της αρμοδιότητάς τους, ούτε στα μέτρα των.
Μια και τα μέτρα για τους πολίτες είναι η ανεργία- για τούτο μαζική- και η καθημερινή διαβιωτική ανασφάλεια.
Το Ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν είχε άλλα κριτήρια ως ιστορικές βιωμένες αναφορές , αποφάσεις,.. και εφαρμοστικές πολιτικές για να είχε πορευτεί???
Και καλά οι όποιες ομάδες της πάντα υπάρχουσας ολιγαρχίας.
Η αριστερά και η σοσιαλδημοκρατία, πλέον η φωτισμένη δεξιά ή και η κεντροδεξιά ???
Ο ίδιος ο Τσέρτσιλ ( Τσώρτσιλ ) δεν ήταν από τους εμπλεκόμενους στην λέσχη σδελφάτο των λόρδων «» του Κλα’ι’βέντεν «» που ήταν η συντηριτικότερη λέσχη της Αγγλικής κοινωνικής οργάνωσης με τους Λόρδους και τους Κόμηδες , Βαρωνέτους( υποκόμηδες) , λαίδες , σέρς κλπ.
Στην λέσχη του Κλα’ι’βέντεν ήταν ανώτερος σε ιεραρχία ο υπουργός εξωτερικών Χάλιφαξ έναντι του Εγγλέζου πρωθυπουργού Νέβιν Τσάμπερλαιν που φορτώθηκε τον Κατευνασμό στο Μόναχο το 1938 , και γύρισε στο αεροδρόμιο του Λονδίνου και επέδειχνε απ τα σκαλιά του αεροπλάνου το χαρτί !! του κατευνασμού της Ναζιστικής Γερμανίας.
Ο Τσέρτσιλ ήταν σε άλη λέσχη -αδελφάτο-και οι λέσχες είχαν αποχρώσες διαφοροποιήσεις και αντίστοιχα διαφορετικά σαλόνια συγκεντρώσεων , για το πώς θα χειρίζονται την εσωτερική πολιτική και εξωτερική πολιτική της απένταρης από το 1931 χρεωκοπημένης Αγγλίας .Και η μέν εσωτερική πολιτική δεν ήταν παρά πώς θα οι λόρδοι θα σπεφεύγαν την προσωπική κσι οικογενειακή χρεωκοπία και θα διατηρούσαν τα κεκτημένα οφίκια κοινωνικά και οικονομικά η δε εξωτερική πολιτική δεν ήταν παρά πώς θα βρούν τον τρόπο να ξαναστήσουν το εξωτερικό οικονομικό κύρος της Αγγλικής Λίρας ( που είχε γίνει πληθωριστική χαρτοπετσέτα από το 1931 και την αποσυνδεσή της απ τον χρυσό που οι ίδιοι είχαν αποφασίσει από το 1924).Τον Τσέρτσιλ επιπλέον τον βάραινε η κατηγορία και η μομφή της ατυχούς έκβασης της εκστρατείας της Καλλίπολης που ώς πρώτος λόρδος του υπουργείου ναυτικών δηλαδή αρχιναύαρχος και αρχιναυμάχος ( χωρίς ποτέ να έχει δεί θάλασσα ) έστειλε τα Αγγλικά στρατεύματα και διαλύθηκαν από τους Τούρκους και τους Γερμανούς οργανωτές στην Καλλίπολη των Δαρδανελίων.Μέσα δε αυτό το κλίμα της δεκαετίας του 1930 ώς επιδιώξεις της Αγγλικής εξωτερικής πολιτικής θα πρέπει να ειδωθεί και η παλινόρθωση στην Ελλάδα του βλάκα άνακτα Μονάρχη Γεωργίου του Β” το 1935 με την πραξικοπηματική με Εγγλέζικο δάκτυλο του κοινοβουλευτικού συντηρητικού πρωθυπουργού Παναγή Τσαλδάρη εκ Δερβενίου Κορινθίας.
Ο Τσέρτσιλ λοιπόν απεφεύγε συστηματικά να υποστηρίξει τον κατευνασμό ώς μέτρο για την εξασφάλιση της Ειρήνης στην Ευρώπη αλλά ταυτόχρονα δεν είχε αντίρηση για να τροφοδοτεί η Αγγλία με τόνους χρυσό την Ιταλία του Μουσολίνι ακόμα και ώς το 1940 για να την αποσπσσει δήθεν από τον Γερμανικό άξονα ( δηλαδή τον Γερμανοιταλικό άξονα , μια και η Ιταλία είχε κάνει την κολεγγιά με την Γερμανία , ώς άξονας.
Όλες οι λέσχες των λόρδων στην Αγγλία συμφωνούσαν στο να εφοδιάζουν με χρυσό την Ιταλία του Μουσολίνι , αρκεί την διανομή και τον εφοδιασμό αυτό να τον έκαναν οι ίδιοι οι Λόρδοι για να κρατάνε το Ξά’ι” τα δικαιώματα παρακρατημάτων και έτσι να ενισχύουν τα δικά τους ιδιωτικά ταμεία με χρυσό εν όψει του επερχόμενου παγκοσμίου πολέμου που όλοι οι Λόρδοι ξέρανε και τον υποδαυλίζανε , αφήνοντας την αναθεωρητική Γερμανία από το 1935 να επανεξοπιχεται και να απλώνεται καταπατώντας και εισβάλοντας αναίμακτα στρατιωτικά στις συνοριακές χώρες με το πρόσχημα της προστασίας των Γερμανικών μειονοτήτων και την Ιταλία να επιτίθεται στην μακρυνή Αβυσηνία στην Αφρική χωρις λόγο και μόνο για την τρέλλα ώς δήθεν μεγάλη δύναμη για το Mare Nostrum.
Και τώρα στο Ευρωπαικό μόρφωμα και ιδιαίτετα μετά το Ευρώ ώς νόμισμα , σφάζονται μεταξύ τους ουσισστικά δύο αδελφάτα.
Το ένα είναι η προυπάρχουσα από την δεκαετία του 1950 λέσχη με διεθνέστερο χώρο Μπίλντεμπέργκ ( σε Ολλάνδική πόλη αρχική μάζωξη ) και το άλλο είναι η γραφειοκρατική και Ευρωτραπεζική ομσδα των Βρυξελών.Τα μίση και τα πάθη τα Ευρωσυντροφικά μαχαιρώματα με τις μπαγιονέτες, οι ίντριγκες, οι μαφιόζικες προσεγγίσεις μελών της αντίπαλης ομάδας , οι γκανγκστερικές πρακτικές απιμονώσεως των αντιπάλων, η επίκληση της υπερατλαντικής συνδρομής απ τους αντιμαχόμενους έναντι των αντιπάλων, οι κολλεγιές με ομάδες του ευρωκοινοβουλίου και η σύσταση Ευρωθεσμών που ο ένας θεσμός να εξουδετερώνει την ύπαρξη του αντιπάλου θεσμού ( για τούτο πλήθυναν και οι Ευρωπαικές επιτροπές και οι επίτροποι).πάνε παπόρι αεράτο. Μέχρι και στα Εθνικά κράτη κυτάζουν οι αντίπαλοι να φκιάξουν συμμαχίς ώστε ακόμα και οι υπάλληλοι από τα Εθνικά κράτη που θα πηγαίνουν στις Βρυξέλες να προσεταιρίζονται από την κάθε αντιμαχόμενη ομάδα και κύκλωμα.
Έχει δε μεγάλο ενδιαφέρον να δεί κάποιος Έλληνας πολίτης εργαζόμενος στην Ελλάδα , κάποιον Έλληνα που έκοψε με τον γνωστό τρόπο για να εργαστεί για κάποια χρόνια ή εργάζεται στις Βρυξέλες στα γραφεία της ΕΟΚ στο γραφειοκρατικό σφαδαζόμενο και σφαζόμενο απ την ίντριγκα μόρφωμα και κύκλωμα. Ο εργαζόμενος στις Βρυξέλες νομίζει ότι είναι ο σωτήρας και τιμητήςβτου κόσμου και του πλανήτη , ο απόλυτος ορθολογιστής ο έχων όλες τις λύσεις , ο πανεπιστημων, ανώτερος του Αρχιμήδη και μίλια μπροστά από τον Αινστάιν.Μαζί είναι φορτωμένος με τούβλο από μώβ ευρωνομίσματα στην τσέπη , πίνει καφέδες Βιεννουά, λέει ότι μαθαίνει εύκολα ξένες γλώσσες ( ας μην ξέρει ούτε την Ελληνική), συναναστρέφεται με νομοταγείς Ευρωπαίους πολίτες, έχει κατακτήσεις στο αντίθετο φύλλο, αποφασίζει για τους δασμούς και τους φόρους των προιόντων των Εθνικών κρατών; αν δεν υπογράψει ο ίδιος δεν εισάγονται πραλίνες και σοκολάτες ΛΕΩΝΙΔΑΣ απ το Βέλγιο στις άλλες χώρες, πηγαίνει σε θέατρα και σε χώλ όπερας , οδηγεί σούπερ αυτοκίνητα , ζει σε μεγάλα πολιτισμένα σπίτια , έχει γραφεία από ξύλο έβενο και καρέκλες από δέρμα κροκόδειλου , φοράει γούνες μίνκ ρούψα Hermes σπ το Παρίσι …είναι υιός του πστέρα του, αδελφός του αδελφού του, ανηψιός του θείου του, και εγγονός του παππού του. Δηλαδή έχει σπάνιες δυσεύρετες ιδιότητες!!