Πέθανε ο πρώην υπουργός της ΝΔ Δημήτρης Σιούφας
Πέθανε σε ηλικία 75 ετών ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Δημήτρης Σιούφας, ο οποίος διετέλεσε και υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις του κόμματός του.
Το Σεπτέμβρη του 2007 εκλέχθηκε πρόεδρος της Βουλής, ενώ ανέλαβε διάφορες θέσεις στο κόμμα της ΝΔ. Για πρώτη εκλέχθηκε βουλευτής της ΝΔ το 1981.
Ο Δημήτρης Σιούφας γεννήθηκε στον Ελληνόπυργο του Νομού Καρδίτσας, ήταν παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών.
Τη θλίψη τους για το θάνατο του εξέφρασαν ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, κ.ά.
«Για την απώλεια του Δημήτρη Σιούφα, βουλευτή, υπουργού της ΝΔ και πρώην προέδρου της βουλής, το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένειά του» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου του Κόμματος.
Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Νικόλαος Βούτσης προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Με θλίψη και συγκίνηση πληροφορήθηκα τον θάνατο του Δημήτρη Σιούφα, πρώην Προέδρου της Βουλής και εκ των κορυφαίων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας.
Κατά τη μακρά πολιτική του σταδιοδρομία τιμήθηκε με υψηλές κυβερνητικές θέσεις, από τις οποίες υπηρέτησε το δημόσιο συμφέρον αφήνοντας σημαντικό έργο.
Η Προεδρία του στη Βουλή των Ελλήνων, από τις 27 Σεπτεμβρίου 2007 έως τις 14 Οκτωβρίου 2009, χαρακτηρίστηκε από την άοκνη προσπάθειά του για την αναβάθμιση του πολυσχιδούς έργου του Κοινοβουλίου και την εξωστρεφή του κατεύθυνση.
Προς τιμήν του η σημαία της Βουλής θα κυματίζει μεσίστια από αύριο το πρωί έως την εξόδιο ακολουθία.
Εκφράζω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του».
Θα πρέπει να αναγνωριστεί -σε κάποιους δεν θα αρέσει- η συμβολή του νομου Σιούφα στο αδφαλιστικό συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας το 1992.
Με ρεαλισμό και την πολιτική αίσθηση ώς μέτρο εφικτού , ο νόμος Σιούφα του 1992 έδωσε υγιή παράταση στο συνταξιοδοτικό ασφαλιστικό σύστημα της χώρας για 12-15 χρόνια χωρίς κλειδονισμούς κοινωνικούς.Αν αυτή η συλλογιστική του ρεαλισμού και του κοινωνικά εφικτού των προσαρμογών του ασφαλιστικού συνταξιοδοτικού συστήματος της Ελλάδος ακολουθούνταν προοπτικά κάθε 10-15 χρόνια, δεν θα υπήρχε πρόβλήμα ασφαλισμού και συνταξιοδοτήσεων και σήμερα, και εν πολύς θα αποφεύηετο η χρεωκοπία ή απλά θα ήταν λιγώτερο οδυνηρή και όχι μακροχρόνια πλέον και παταπέρα.
Η απόπειρα του κοινωνικού αιφνιδιασμού με το αντιρεαλιστικό και ανέφικτο για την εποχήπολιτικό στοιχείπ που έγινε από τον Σημιτικό εκσυγχρονισμό , ώς εκτός πολιτικής και κοινωνικής εφικτότητας( ανεπίκαιρη και σφαγιαστική κοινωνικά ) δεν μπορούσε να βρεί κριτήρια κοινωνικής στήριξης και δεν πέρασε. Τότε ήταν αρκετοί εμπειρογνώμονες που είχαν διαμηνύσει στους νομοθετούντες ότι είναι εκτός και ορθολογικής πραγματικότητας η δυνάμει νομοθέτηση αυτή , και θα έβρισκε καθολική -όπως βρήκε- αντίδραση.Το ζητούμεμο τότε ήταν γιατί η κυβέρνηση, 5 μήνες μετά την
υπέρπληθωριστική εισαγωγή του ευρώ έφερε ένα ανεδαφικό νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό συνταξιοδοτικό σύστημα και χωρίς ίχνος κοινωνικού ρεαλισμού και πολιτικής εφικτότητας.
Και ενώ μπορούσε μέσα από την πληθωριστική εισαγωγή του ευρώ να χρηματοδοτήσει αναλογιστικά το ασφαλιστικό σύστημα στην βάση της ορθολογικής παρατάσεως του συστήματος- και σύμφωνα με την πεπατημένη του νομου Σιούφα 10 χονια πρίν.??Αν γινονταν αυτό απ την απόπειρα του 2002 το συνταξιοδοτικό σύστημα θα έπερνε παράταση προσαρμοστικά για 15-20 χρόνια που με κυλιόμενες προσαρμογές σε αυτά τα χρόνια θα μορφοποιούνταν ορθολογικά στημ αναλογιστική δυναμική του εξέλιξη. Η εξήγηση και το φανέρωμα ήρθε 1 χρόνο αργότερα ( για όσους προβληματιζόνταν) και πρός το τέλος του 2003 όταν με τους φορολογικούς σε ρυθμό διατάξεων νόμους καταργήθηκαν οι πιστωτικοί καταναλωτικοί κανόνες και οι φορολογικές ελάχιστες εισοδηματικά διατάξεις ..για να συνεχίσει διογκωμένο το καταναλωτικό ελντοράντο ( είχε αρχίσει με το χρηματιστηριακό υπόβαθρο από των ετών 1998-2003) που το χρήμα είχε γίνει εμπόρευμα) με την απώλεια ελέγχου της καταναλωτικής τα υπόλοιπα χρόνια 2003-2008 απ τις κυβερνήσεις Καραμανλή και τα τσιτάτα για ανέξοδη πράδινη ανάπτυξη των κυβερνήσεων ΓΑΠ , στην οποία έφτασε ο λογαριασμός πρός εξόφλησιν στο ταμείο.
Και βέβαια πάντα πίσω απ τους γκισέδες των ταμείων κάθονται υπάλληλοι γραφιάδες και εισπράκτορες αλλά υοbox office το ελέγχουν οι γκάνγκστερς.
Ο ασφαλιστικός νόμος Σιούφα -έτσι έχει μείνει στην ασφαλιστική ιστορία της χώρας-ήταν ο καινοτόμος ορθολογικά και ταυτόχρονα κοινωνικώς ορθολογικά και εφικτά , ώς νομοθέτημα που ταίριαζε και αντανακλούσε στην πολιτική δημοκρατική κοινοβουλευτική συγκυρία της εποχής του , που έλυνε και δρομολογούσε την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήμάτός τής χώρας , το οποίο μετά την πρώτη μαζική μεταπολεμική ωριμανσή του χρονικά , προειδοποιούσε για τα επερχόμενα προβλήματα.Δυστυχώς η κουλτούρα του νόμου δεν ακολουθήθηκε , ότσν έπρεπε.Κάί τό σύντάξιοδοτικό ασφαλιστικό σύστημα έτσι ταλαιπώρησε κσι ταλαιπωρεί και θα ταλάιπωρεί την Ελληνική κοινωνία.
Κάποιοι -όχι όλοι ακόμα και μέσα απ τον κομματικό του χώρο οι αμνήμονες-θα τον θυμούνται.