Βασίλης Λεων. Σίδερης: Ένας άγνωστος ταλαντούχος Λευκαδίτης καλλιτέχνης

Η οικογένεια Σίδερη έχει μια μακρόχρονη παράδοση στη καλλιτεχνική δημιουργία.

Δεν γνωρίζω όμως πολλούς να έχουν υπόψη τους ένα πολυτάλαντο καλλιτέχνη σαν τον Βασίλη Σίδερη, που στο σύντομο χρόνο της ζωής του (1921-1953) άφησε τη σφραγίδα του στα καλλιτεχνικά πράγματα του τόπου μας.

Ο Β. Σίδερης στη μαντολινάτα του Ορφέα

Γράφει γι’ αυτόν ο Δήμος Μαλακάσης: «Ήταν ένας βέρος Λευκαδίτης καλλιτέχνης. Ζωγράφος, ποιητής, σκηνογράφος, ηθοποιός, χορευτής, τραγουδιστής, κιθαρίστας, σκιτσογράφος, συγγραφέας θεατρικών σκετς, ενδυματολόγος, σκηνοθέτης, σχεδιαστής, αθλητής.

Ένας μποέμ!

Η Λευκάδα ατύχησε που ο Βασίλης Σίδερης άφησε τη ζωή στα τριανταδυό του χρόνια, ένα ανοιξιάτικο πρωινό.

Ο Β. Σίδερης στην ομάδα του Τηλυκράτη

Δούλεψε σ’ αυτά τα λίγα αξέχαστα χρόνια της σύντομης ζωής του για τη Λευκάδα και την προκοπή της και μόχθησε αφιλόκερδα σ’ αυτά τα λίγα λεπτά της αιωνιότητάς του για την πρόοδο των σωματείων της.

Πολέμησε στα βουνά της Αλβανίας και πρόσφερε την υγεία του στην Πατρίδα.

Πρόσφερε όλη τη ζωτικότητα του αστραφτερού πνεύματός του και τις ανεξάντλητες ικανότητές του στον αγώνα εναντίον των κατακτητών, δημιουργώντας θιάσους και χορευτικούς ομίλους στα κεφαλοχώρια του νησιού.

Ο Β. Σίδερης σε μια θεατρική παράσταση στην Καρυά

Η Καρυά που τόσο αγάπησε στάθηκε το κύκνειο άσμα για όλες τις εκφάνσεις των προσφορών του.»

Ο Γιάννης Αθηνιώτης

Ο ζωγράφος Γιάννης Αθηνιώτης γράφει ένα περιστατικό στην περίοδο της Ιταλικής Κατοχής στη Λευκάδα: «Κάναμε βόλτες μετά την υποστολή της φασιστικής σημαίας στην κεντρική πλατεία με τον Βασίλη Σίδερη συμμαθητή και φίλο από μικρά παιδιά. Ο Βασίλης είχε κληρονομική κλίση για τη ζωγραφική. Είχε μια παράδοση από παππού και πατέρα.

Βολτάραμε συζητώντας, μια συνηθισμένη διασκέδαση.

Μπροστά μας ερχόνταν δυο φασίστες μελανοχίτωνες. Ο Βασίλης δεν πρόσεξε τα καθάρματα και ο ώμος του άγγιξε τον ώμο του φασίστα.

Ξαφνιάστηκε από το άγγισμα. Ζήτησε αυθόρμητα συγνώμη. Ο φασίστας σταμάτησε και τού ΄φραξε το δρόμο. Τον κοίταξε. Κάτι μουρμούρησε στον συνάδελφό του στα ιταλικά. Σήκωσε κατόπιν το αριστερό του χέρι και τ’ απίθωσε στον ώμο του Βασίλη. Με το δεξί του χέρι ο φασίστας του άστραψε στο μάγουλο ένα ηχηρό χαστούκι.

Όλοι γύρισαν προς το μέρος του ξαφνικού περιστατικού.

Οι φασίστες συνέχισαν γελώντας τη βόλτα τους σα να μη συνέβαινε τίποτα.

Ο Βασίλης μόλις συνήρτε από την πρώτη του έκπληξη χάθηκε σα βολίδα προς το στενό του Κουτσούρια. Έτρεξα πίσω του, αλλά δεν τον συνάντησα.

Ο Β. Σίδερης

Την άλλη μέρα πήγα στο ατελιέ του. Απέφυγα να του θυμίσω το περιστατικό. Ούτε αυτός τούτη την ώρα το ανέφερε. Κάθε τόσο μόνο σήκωνε το χέρι του και κρατούσε το μάγουλό του.

Πονούσε. Πόναγε το πληγωμένο του φιλότιμο.

Και κάθε τόσο έβγαινε από το στόμα του ένα μακρόσυρτο καλάαα!

Πέρασε φοβερές μέρες και νύχτες όπως μου εξομολογήθηκε με τον καιρό.

Διανοήθηκε φοβερές λύσεις. Ηρέμησε.

Εντάχθηκε στις πρώτες παράνομες ομάδες. Δεν βγήκε στο βουνό γιατί η κλονισμένη υγεία του από το Αλβανικό μέτωπο δεν του το επέτρεπε. Παρ’ όλα αυτά η αντιφασιστική του δράση ήταν σημαντική.»

Ο Β. Σίδερης

Ο Βασίλης άφησε την τελευταία του πνοή στις 13 Μαΐου του 1953. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Φιλαρμονικής για να τιμήσει τον νεαρό καλλιτέχνη παραιτείται από το υπέρ της Φιλαρμονικής ποσοστό 20% από την αμοιβή για τη συμμετοχή στη κηδεία του.

Ο Δήμος Μαλακάσης

Και ο Δήμος Μαλακάσης τελειώνει μ’ αυτά τα λόγια για τον Βασίλη Σίδερη: «Τι να πούμε άλλο, γι’ αυτό το παιδί …. Γιατί έζησε τη ζωή του, ανέμελα σαν παιδί.

Γι’ αυτό έφυγε τόσο γρήγορα από κοντά μας, αμόλυντος, άσπιλος.

Γιατί αν τούχε η μοίρα να κάθονταν ακόμα εδώ, θα γέραζε μαραζωμένος από τις μοχθηρότητες του σημερινού ανθρώπου.»

Κάρτα ζωγραφισμένη από τον Β. Σίδερη

Μπάμπης Λάζαρης, Φλεβάρης 2019