Άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα στην εφημερίδα «Έθνος» για τις γερμανικές αποζημιώσεις
Ναζί στο Δίστομο
Άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα για τις γερμανικές αποζημιώσεις δημοσιεύει η εφημερίδα «Έθνος» στο φύλλο της Πέμπτης 7 Φλεβάρη.
Παρατίθεται το άρθρο:
«Σήμερα, 74 χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, σε εκκρεμότητα παραμένουν οι οφειλές της Γερμανίας σε αποζημιώσεις και επανορθώσεις. Κι όταν μιλάμε για τις γερμανικές αποζημιώσεις και επανορθώσεις μιλάμε για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο-ληστεία, που επιβλήθηκε στην κατεχόμενη Ελλάδα, τις τεράστιες καταστροφές στις υποδομές που προκάλεσαν τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα, που αναγνωρίσθηκαν από τη Διάσκεψη των Συμμάχων στο Παρίσι (Δεκέμβρης 1945 – Γενάρης 1946), τις αποζημιώσεις των θυμάτων των φρικιαστικών ναζιστικών εγκλημάτων, των ομήρων στα ναζιστικά στρατόπεδα και στα εργοστάσια των γερμανικών μονοπωλίων, την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών ανεκτίμητης αξίας και των θησαυρών πολιτιστικής κληρονομιάς, που λεηλατήθηκαν από τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.
Τεράστιες είναι οι ευθύνες όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων της χώρας και της σημερινής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ουσιαστικά δεν έθεσαν ποτέ ζήτημα πραγματικής διεκδίκησης των γερμανικών επανορθώσεων. Κι αυτό, χρησιμοποιώντας διάφορες αστήρικτες δικαιολογίες και προσχήματα, όπως ότι «δεν είναι τώρα η κατάλληλη η στιγμή για να τεθεί το ζήτημα», ότι «πρέπει να βρούμε την κατάλληλη στιγμή», την οποία τελικά ποτέ δεν βρήκαν όλα αυτά τα χρόνια.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαγγείλει ότι θα φέρει την «Έκθεση της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών». Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη έκθεση στέλνει ξανά τη διεκδίκηση στις ελληνικές καλένδες, γιατί ουσιαστικά μιλάει για πρωτοβουλία που θα πάρει η Βουλή για την εκπόνηση και υλοποίηση «ενός σχεδίου εθνικής στρατηγικής» στα θέματα των γερμανικών οφειλών! Και αφού οριοθετήσει όπως λέει και «χαράξει τις γενικές και επιμέρους κατευθύνσεις και στόχους, πρέπει να ανοίξει εθνικό διάλογο»!!! Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει, λέει ο λαός μας και έχει δίκιο.
Βέβαια, για να μην κοροϊδευόμαστε, δεν έχουν αποφασιστεί ακόμη ούτε καν οι διακρατικές διαπραγματεύσεις Ελλάδας – Γερμανίας για τις επανορθώσεις. Η κυβέρνηση ουσιαστικά κάνει πλάτες στην άρνηση της Γερμανίας να πληρώσει τις οφειλές, η οποία θεωρεί ότι το θέμα και νομικά έχει λήξει επιδιώκοντας να αμβλύνει έως και να καταστήσει ανενεργή κάθε πρωτοβουλία και δράση διεκδίκησης των επανορθώσεων είτε αυτές αφορούν το κατοχικό δάνειο και τις καταστροφές στην Ελλάδα είτε τις οικογένειες που ξεκληρίστηκαν στα ολοκαυτώματα στις μαρτυρικές πόλεις και τα χωριά.
Συμπράττει ουσιαστικά στον τρόπο με τον οποίο η Γερμανία προσπαθεί να αντιπαρέλθει την υποχρέωση να πληρώσει τις οφειλές της για τα εγκλήματά της στην Ελλάδα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γι’ αυτό το σκοπό η Ομοσπονδιακή Κάτω Βουλή της Γερμανίας αποφάσισε τη δημιουργία του ονομαζόμενου Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον. Τι ακριβώς σχεδιάζουν; Επιστημονικά συμπόσια, ερευνητικά προγράμματα και άλλα σχετικά…
Προχωρούν μάλιστα και στη δημιουργία «Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας», που απ΄ ό,τι φαίνεται δεν είναι άσχετο με τις γερμανικές αποζημιώσεις. Αφού κι αυτοί που το διαφημίζουν, όπως ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Τόμας Στέφεν, λένε ότι υπάρχουν μεν δυνατότητες συνεργασίας με Έλληνες μέσω έργων για τους νέους και μέσω του «Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον», όμως από την άλλη θεωρεί ότι «το να μιλάμε για τις αποζημιώσεις είναι ο λάθος δρόμος»!!!
Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα η σημερινή, που επικαλείται καπηλευόμενη την ιστορία των ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ – ΔΣΕ, μολύνοντάς την, ακολουθεί την ίδια ρότα με τις προκατόχους της και δεν διεκδικεί τις επανορθώσεις – αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Γιατί ταυτίζεται με τις επιλογές και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, που δεν θέλει να διαταραχθούν η θέση και η σχέση της με την ΕΕ και ιδιαίτερα με τη Γερμανία, η οποία είναι το ηγετικό κράτος στη διακρατική αυτή ιμπεριαλιστική ένωση.
Μάλιστα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απαντήσει στο ερώτημα αν θα διεκδικήσει τις οφειλές από το γερμανικό κράτος, στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου, όπως ειπώθηκε από τους Έλληνες ευρωβουλευτές στη συνεδρίαση τον Ιούνη του 2016.
Το βασικό επιχείρημα, που η κυβέρνηση επικαλείται ότι χρειαζόταν να προηγηθεί η τεκμηρίωση για να εγείρει το ζήτημα των επανορθώσεων, είναι έωλο και προβάλλεται εκ του πονηρού.
Στοιχεία υπήρχαν. Άλλωστε, ολόκληρη τη δεκαετία του ’90, αλλά και του 2000 και στη συνέχεια, υπήρχαν ατράνταχτα στοιχεία για την τεκμηρίωση των επανορθώσεων και το ύψος τους. Υπάρχουν οι εκθέσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Να, γιατί λέμε ότι η διεκδίκηση των επανορθώσεων από τη Γερμανία είναι καθαρά θέμα πολιτικής βούλησης και μόνο.
Το ΚΚΕ, εξοπλισμένο με την πείρα των πολύχρονων παρεμβάσεών του, θα συνεχίζει να πρωτοστατεί στη δράση για τη διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων, αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα για την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος του λαού μας».
Η διακριτική θεσμική ναζιστική( εθνικοσοσιαλιστική είναι ακριβώς ο όρος) συνέχεια , ήταν δόγμα που εκπονήθηκε στον Βερολίνο αμέσως μεταπολεμικά στο πλαίσιο της αναγκαιότητας κρατικής οργάνωσης του ακόμα τότε απροσδιόριστου Γερμανικού κράτους.Και του κατεχόμενου από συμμάχους Βερολίνο.
Το όλο σχέδιο ήταν εμπνεύσεως και των ΗΠΑ που στο οικονομικό τοπίο εκπροσωπούνταν απ τον Στρατιωτικό των ΗΠΑ οικονομολόγον Ευγένειο Κλέ’ι’και σπό τον Γερμανό Επίτροπο οικονομικών Έρχαρντ και τον Γερμανό διοικητικό ινστρούκτορα Κλόμπκε , πρώτο γραμματέα των νόμων της Νυρεμβέργης το 1935 και μετέπειτα το αμεσότερο γραφειοκρατικό συνεργάτη της κάθε Δυτικογερμανικής Καγκελαρίας για χρόνια.
Κσίτοι οι Ναζί τον Μάρτιο του 1945 είχαν αρχίσει μα κσταγράφουν στην κεντρική Τράπεζα του Ρά’ι’χ ( Raichsbank) τα δάνεια που εισέπραξαν από την Ελλάδα ώς κατεχόμενη χώρα , το όλον πρόγραμμα σταμάτησε με την Ναχιστική ήττα την αρχή του Μαίου του 1945. Η ταραγμένη για την Ελλάδα εποχή 1945-1949 δεν επέτρεψε στην Ελλάδα να ενδιαφερθεί για τις Γερμανικές οφειλές μαζί όμως με την πίεση των ΗΠΑ στο συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι το 1946 που η Ελλσδα έφυγε με αδειανά χέρια και άγραφα χαρτιά και παρά τις απαιτήσεις της Ελληνικής πιλιτικής αντιπροσωπίας ( Βούλγαρης Τσαλδάρης κλπ). Στον κυρίαρχο αμερικανικό παράγοντα της εποχής τα κεφάλαια που είχαν επενδυθεί στην προπολεμική Γερμανία από το 1933 και μετά (Φόρντ , General Motors , Τζαίηζ Μανχάταν, κλπ) έψαχναν τις σποσβεστικές τους στο χρόνο διαδικασίες και δεν είχαν διάθεσει να σπαταλήσουν τους δυνάμει Γερμανικούς στα μπροστά χρόνια πόρους απ την Γερμανική οικονομική πρόοδο υπερ της καταβολής των Γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων πρός την Ελλάδα και άλλες χώρες. Και για τούτο ουδεμία διάθεση υπήρχε και απ την ηττημένη Γερμανία αλλά και απ τον ισχυρό αμερικανικό παράγοντα να ενδιαφερθούν ούτε για τις αποζημιώσεις εκ των πολεμικών καταστροφών με ευθύνη της Γερμανίας αλλά ούτε ακόμα και για τα δάνεια που ιδιοποιήθηκε η Γερμανική κατοχική μηχανή από τις κεντρικές τράπεζες των κατεχομένων χωρών. Η υπόρρητη διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Γαλλίας απ την πρώτη κιόλας μέρα της οριστικής Γερμανικής ήττας , για την επιτροπή στρατηγών των συμμαχικών χωρών στην οποία θα παραδίδετο η Γερμανία ήταν σαφής.Μια και οι Αμερικανοί θεωρούσανοτι δεν χρειάζεται Γάλλος στρατηγός στην επιτροπή, που τελικά κατόπιν επιμονής των Γάλλων τοποθετήθηκε ένας δευτεροκλασάτος Γάλλος στρατηγός την τελευταία στιγμή για το θεαθήναι.Έτσι το έδαφος για την διεκδίκηση και απ την Ελλάδα πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου ήταν απ την αρχκή άμέσως μετά την ήττα των Γερμανών αμερικανικά προκατασκευασμένο αρνητικά για την Ελλάδα και άλλες χώρες, μια και η Γερμανία προορίστηκε από το 1943 ακόμα απ την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ , ώς το Ανατολικό σύνορο απέναντι στο Σοβιετικό χώρο.Μετά δε την οριστική ήττα της Ιαπωνίας με την χρήση ατομικής βόμβας ( επίδειξη ισχύος των ΗΠΑ πρός την Σοβιετική Ένωση που απέκτησε ατομικό όπλο μολις το 1949) η αμέσως ισχυρή κοσμοκράτειρα πλέον ΗΠΑ φάνταζε ώς η μόνη νικήτρια του πολέμου και αρμοδία για τημ μεταπολεμική γεωπολιτικό οικονομική τακτοπιίηση του κόσμου μεταπολεμικά.
Το σχέδιο Μανχάτταν για την ατομική βόμβα άρχισε το 1943 που απέδωσε τον Ιούλιο του 1945 το ατομικό όπλο.Και μαζί από το 1943 άρχισε η στόχευσητων ΗΠΑ για τον μεταπολεμικό κόσμο.Ήταν οι δύο όψεις της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής( ατομικό όπλο και μεταπολεμική παντοδυναμία).
Για την Ελλάδα ( που είχε ταξινομηθεί στην Cia από το σχέδιο Μάρσαλ και μετά και όχι στο Αμερικανικό υοουργείο εξωτερικών) η υπόθεση για την διεκδίκηση πολεμικών αποζημιώσεων και κατοχικού δανείου ήταν χαμένη υπόθεση.Η επιθετική αναδίπλωση( απέναντι στο αίτημα διεκδίκησης και του κατοχικού δανείου) της Ελληνικές εξωτερικής πολιτικής την δεκαετία του 1950 που ειχε προκαλέσει ακόμα και την απορία των Ελλήνων διπλωματών ιδιαίτερα τα χρόνια 1955-1963, ήταν δεδομένηβπλέον και ταυτοποιήθηκε ( και όχι άδικα απ τον διεθνή παράγοντα) ότι δεν υπάρχει πλέον θέμα κατοχικού δανείου μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Ο αυταρχικός ( λειψός κατά ορισμένους) κοινοβουλευτισμός της δεκαετίας του 1950 ,με τα αναπτυξιακά τουνπροτάγματα μόνο στο οικονομικό όμως τοπίο ,παρακάμπτοντας το πολιτικό και κοινωνικό ισόρροπα στοιχείο εκ παραλλήλου είναι η βάση και η εξήγηση μαζί για την οριστική ηθελημένη απεμπόληση ουσιαστικά των δικαιωμάτων της Ελλάδος για την επιστροφή ακόμα και του κατοχικού δανείου απ την μεταπολεμική Γερμανία. Και αυτό γίνεται κατανοητό απ την διεθνή διπλωματία και για τούτο όλη η υπόθεση ( δίκαια ώς Ελληνικό αίτημα) δεν έχει ούτε θα έχει κανένα αποτέλεσμα.Και μάλλον δίνει και λαβή στην Γερμανική πλέον κρατική οντότητα να ασκεί το οικονομικό μπούλινγκ παραδειγματικά δτην Ελλάδα ιδιαίτερα από το 2010 και την υπόθεση περί χρεωκοπίας.
Τι εμπόδισε τον πανλισχυρο Αλέξανδρο Παπάγο το 1953-1954 να θέσει θέμα Γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων και κατοχικού δανείου, όταν πανίσχυρος εσωτερικά και με τεράστιο κύρος στο εξωτερικό – ο ισχυρότερος πρωθυπουργός της μεταπολεμικής Ελλάδος αναλογικά συγκριτικά στον χρόνο-. Ήταν τόσο ισχυρός που μπόρεσε να πάει το κυπριακό θέμα στον ΟΗΕ. Εκεί βέβαια οι ΗΠΑ και οι Εγγλέζοι τον καθήλωσαν.
Αλλά μονο και μόνο που πήγε το ΚΥπριακό στον ΟΗΕ δείχνει και την δυνατοτητά του και την δυναμή του. Αυτή την δυνατότητα και δύναμη γιατί δεν την άσκησε υπέρ των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου απ την Γερμανία.????
Η άποψη ότι τον εμπόδιζαν οι ΗΠΑ, δεν ορθολογεί.Διότι και στο Κυπριακό το 1953-1954 οι ΗΠΑ και η Αγγλία ήταν αρνητικές προπαρασκευαστικά, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Παπάγο να πάει στον ΟΗΕ.
Και από εδώ αρχίζει η προκλητική επιθετική αναδίπλωση της Εθνικοφρονικής Ελλάδος απέναντι στην διεκδίκηση από την Γερμανία, αλλά σε βάρος όμως των Ελληνικών συμφερόντων.
Την διελκύστιδα της αναδίπλωσης αυτής, ήταν λογικό να την εκμεταλευτεί η ΓΕρμανία προοδευτικά και με τα χρόνια ο Γερμανός κατοχικός εγκληματίας Μέρτεν που συνελήφθει στην Ελλάδα το 1958, όχι μονο να αφεθεί ελεύθερος από τον σκληρό Εθνικόφρονα αντιδραστικό ουσιαστικά Ευάγγελο Αβέρωφ , και έτσι βρήκε την ευκαιρία να κατηγορήσει και τον Έλληνα πρωθυπουργό Κων/νο Καραμανλή ότι ήταν εθελούσιος συνεργάτης των Γερμανών στην κατοχή.
Αλλά και αυτός- ο Καραμανλής τότε ως πρωθυπουργός τι έκανε???
Προκειμένου να εμπεδωθεί η εθνικοφροσύνη της εποχής να εμπεδωθεί, οι εθνικόφρονες δεν δίσταζαν μπροστά σε τίποτα. Και θα δίσταζαν να απεμπολήσουν το δικαίωμα για την διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών???
Κάποια εποχή η Ελληνική τότε αστυνομία είχε εφοδιαστεί με 50 ή κάπου τόσες μοτοσυκλέτες BMW.
Κάποια εποχή η κατασκήνωση του Πευκιά στο Ξυλόκσστρο Κορινθίας ήταν υπό ιδιωτική εκμετάλευση.
Από το 1952 είχε αρχίσει να παράγεται στην Γερμανία το επιβατικό αυτοκίνητο Mercedes Benz 180-220 pronton ( το στρόγγυλο).Ήταν ευρύχωρο αυτοκίνητο.
Όλα αυτά την δεκαετία του 1950.
Από την δεκαετία του 1950 έχουν παρέλθει 65 χρόνια.
Ο Πευκιάς Ξυλοκάστρου ( ωραία Πευκώδης και κάπως κρύα παραλία όπως όλος ο ΠατραικόΚορινθοακός κόλπος) είναι για δημόσια χρήση.