Ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου για τις 8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

«Η φετινή 8 Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, ιδιαίτερα τις νέες, να ματώνουν από τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόστηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ κ.λ.π., μέτρα που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται και σήμερα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και των μονοπωλιακών ομίλων», σημειώνει η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λευκάδας-Βόνιτσας σε ανακοίνωσή της για τις 8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Πέρασαν 162 χρόνια από τις 8 Μάρτη 1857 όταν οι ράφτρες και οι υφάντρες της Ν. Υόρκης σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης. Διεκδικούσαν λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό ωράριο εργασίας, ίσο μισθό για ίση δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες.

Η φετινή 8 Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, ιδιαίτερα τις νέες, να ματώνουν από τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόστηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις Ν.Δ- ΠΑΣΟΚ κ.λ.π., μέτρα που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται και σήμερα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και των μονοπωλιακών ομίλων. Τα παραμύθια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η προσπάθεια να πείσει συνολικά το λαό με ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι τα δύσκολα πέρασαν, βγήκαμε από τα μνημόνια, περνάμε στην κανονικότητα, έρχεται η δίκαιη ανάπτυξη, πέφτουν στο κενό. Γιατί είναι σε πλήρη εφαρμογή όλοι οι αντεργατικοί νόμοι των 3 μνημονίων και η εποπτεία των θεσμών παραμένει.

Την ανάπτυξή τους τη βιώνει συνολικά η εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα οι γυναίκες. Στο όνομα της «ισότητας», γενικεύεται η εργασιακή ζούγκλα και η ανασφάλεια σ’ όλο το εργατικό δυναμικό, σε άνδρες και γυναίκες. Χτυπιέται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς, εντατικοποιείται η εργασία, αυξάνεται η εκμετάλλευση. Οι επενδυτικοί όμιλοι επενδύουν στο «γυναικείο δυναμικό» και τη χρησιμοποίηση των «γυναικείων δεξιοτήτων», στα πλαίσια της μεγαλύτερης κερδοσκοπίας και ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Στο όνομα της «ισότητας» και των «ίσων ευκαιριών», καλούν την εργαζόμενη γυναίκα να αποδεχτεί το τσάκισμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων που σχετίζονται με την προστασία της μητρότητας, της Υγείας και ασφάλειας του γυναικείου οργανισμού στους χώρους δουλειάς, τη στήριξη του κοινωνικού ρόλου της γυναίκας. Της λένε να αποδεχτεί ότι η μητρότητα είναι εμπόδιο στην «επαγγελματική» της ζωή ή ακόμα και λόγος απόλυσης, ότι πρέπει να δουλεύει νύχτα – μέρα και σε βαριές ανθυγιεινές συνθήκες, ότι η ελαστική και μερική απασχόληση «συμφιλιώνει» την επαγγελματική με την προσωπική και οικογενειακή ζωή, ότι πρέπει να συνταξιοδοτείται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία και η σύνταξή της να πετσοκόβεται διαρκώς.

Την καλούν να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση όλων όσων έχουν αρπάξει από τους εργαζόμενους τα προηγούμενα χρόνια και από τον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και να «κυνηγά»τη γυναικεία επιχειρηματικότητα και την «ποσόστωση» της συμμετοχής των γυναικών σε οργανισμούς και επιτελεία που στηρίζουν και προωθούν τη σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τη μήτρα που γεννά τα οξυμένα προβλήματα των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών, την ανισοτιμία.

Η μεγαλοεργοδοσία και τα επιτελεία της, η ΕΕ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί εκφραστές των κεφαλαιοκρατών, προσπαθούν με κάθε τρόπο να θολώσουν την ουσία και το περιεχόμενο αυτής της μέρας, που αποτελεί μια από τις αμέτρητες λαμπρές σελίδες που έχει γράψει με θυσίες και αίμα το εργατικό κίνημα.

Από κοντά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που ανάγουν τη γυναικεία ανισοτιμία σε ζήτημα «ποσόστωσης» . Επιχειρούν να αποσυνδέσουν τη γυναικεία ανισοτιμία από τη γενικότερη ταξική εκμετάλλευση και να ενσωματώσουν τις γυναίκες στα δεσμά της εκμετάλλευσης του συστήματος.

Αυτά τα δεσμά μπορούμε να τα σπάσουμε, αν ακολουθήσουμε το δρόμο του οργανωμένου αγώνα μέσα από τα ταξικά σωματεία, κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο και σε κάθε κυβέρνησή του, στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες να μπορούν να εξασφαλίσουν, όχι μόνο οι γυναίκες αλλά συνολικά η εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα, μια ζωή όπως τους αξίζει. Σε όλα αυτά τα καλέσματα του συμβιβασμού και της υποταγής, μόνο μια μπορεί να είναι η απάντηση των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών: Η οργάνωση και ενίσχυση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους, για διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων, της προστασίας της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού στους εργασιακούς χώρους, των κοινωνικών παροχών, για ΣΣΕ που απαντούν σε αυτές τις ανάγκες.

Καλούμε όλες τις γυναίκες, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε:

• Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για υπογραφή και της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. και των κλαδικών συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς και μείωση των ωρών εργασίας. Κατώτερος μισθός 751€. Το δικαίωμα στην πλήρη, σταθερή δουλειά.
• Δημόσια και δωρεάν κοινωνική ασφάλιση για όλες και όλους.
• Προστασία της μητρότητας. Μέτρα φροντίδας των παιδιών και των νηπίων. Μέτρα προστασίας και φροντίδας των ΑμεΑ.
• Για μια ζωή χωρίς φτώχεια, ανεργία, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, προσφυγιά.

Για μια κοινωνία που θα καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου άνδρες και γυναίκες θα κάνουν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.»