Σύλλογος Εργαζομένων Νοσοκομείου: «Ψωμί και τριαντάφυλλα» την Παρασκευή 15 Μάρτη»

Ανακοίνωση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Σκηνή από την ταινία

Τιμώντας την παγκόσμια ημέρα της εργαζόμενης και αγωνίστριας γυναίκας, το ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Λευκάδας θα προβάλει την Παρασκευή 15 Μάρτη και ώρα 7:00 μμ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας την ταινία «Ψωμί και Τριαντάφυλλα»* του Κεν Λόουτς.

Σε ανακοίνωσή του για τις 8 Μάρτη σημειώνει:

«Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μάρτη, απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα σε όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου, να ενώσουμε τις φωνές μας στο δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης για τα σύγχρονα δικαιώματά μας. H ημέρα της γυναίκας είναι ξεχωριστή. Είναι επέτειος θανάτου γενναίων γυναικών που βγήκαν απέναντι σε όπλα για να διεκδικήσουν αυτά που σήμερα χάνουμε με ταχύτητες……Ευρωπαϊκές !!

Στις 8 Μάρτη του 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατέβηκαν σε απεργία διεκδικώντας μείωση των ωρών εργασίας (στις 10 από 16 που δούλευαν τότε), ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στους εργοδότες και το κράτος τους. Ο αγώνας τους βάφτηκε στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής.

Σήμερα,162 χρόνια μετά, μας ζητάνε να συμβιβαστούμε με «αξιοπρέπεια» στη μισή ζωή με τσακισμένα δικαιώματα. Να ξεχάσουμε τις κατακτήσεις που μας πήραν πίσω την περίοδο της κρίσης και να μην διεκδικούμε στο όνομα της «δίκαιης» αλλά εύθραυστης ανάπτυξης.

Μας καλούνε να αποδεχτούμε την περικοπή του επιδόματος τοκετού για όσες γυναίκες γεννούν σε δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο. Να ξεχάσουμε τη 5ετή διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών, να συμβιβαστούμε με τη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, με την ευέλικτη και κακοπληρωμένη δουλειά με «δόσεις». Έχουν βάλει στο στόχαστρο το ανθυγιεινό επίδομα στα νοσοκομεία, όταν τα μέτρα προστασίας της υγείας μας είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα και δεν εντασσόμαστε στα ΒΑΕ.

Οι γυναίκες συνειδητοποιούμε τι σημαίνει διάκριση στο μεροκάματο, τι σημαίνει ρατσισμός στον τρόπο που αντιμετωπιζόμαστε στον εργασιακό τομέα. Πέρασαν τόσα χρόνια, μιλάνε για πολιτισμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι γυναίκες αμειβόμαστε χαμηλότερα σε σχέση με τους άντρες 15%, για την ίδια θέση, έχοντας τα ίδια προσόντα. Η Ευρωπαϊκή και η ντόπια πολιτική τους, μας λέει να κάνουμε παιδιά χωρίς να μας λέει ούτε πως θα τα μορφώσουμε ούτε που θα τα αφήσουμε για να εργαστούμε.

Όλα αυτά συμβαίνουν το 2019 όταν η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας καθώς κι η παραγωγικότητα της εργασίας μπορούν να εξασφαλίσουν:

➢ Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες τις γυναίκες και τους άντρες με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, με πλήρη εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα.

➢ Ολόπλευρη κοινωνική προστασία της μητρότητας, ικανοποίηση των ιδιαίτερων βιολογικών αναγκών μας, αλλά και των αναγκών των οικογενειών μας, των παιδιών και των ηλικιωμένων μελών μας με τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών.

➢ Ελεύθερο χρόνο που θα τον αξιοποιούμε δημιουργικά, σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά μας, αλλά και για να συμμετέχουμε στην κοινωνική δράση.

Σήμερα οι εργαζόμενες γυναίκες αντιμετωπίζουμε κυριολεκτικά μια εφιαλτική κατάσταση σε κάθε τομέα της ζωής μας. Σήμερα την μητρότητα, μας την πασάρουν ως ατομική μας υπόθεση και την ίδια στιγμή μιλάνε για υπογεννητικότητα στη χώρας μας, όταν γνωρίζουμε, ότι οι ίδιοι την προκαλούν με τις πολιτικές τους. Ο ελεύθερος χρόνος μας είναι, ή ανύπαρκτος ή πανάκριβος ή ψευδεπίγραφος. Η γυναίκα θα αλλάξει τη θέση της μόνο μέσα από σοσιαλιστικές αξίες όπου όλοι θα είναι ίσοι. Όχι ίδιοι αλλά ίσοι.

Μπορούμε να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν και μας στερούν Ε.Ε. και κυβερνήσεις.

Να εντείνουμε τον αγώνα για τα δικαιώματα μας στην εργασία, τη μητρότητα, τον ελεύθερο χρόνο.

Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε το αγωνιστικό περιεχόμενο της 8ης Μάρτη!».

* Για την ταινία:

Στις 8 Μάρτη του 1909, 15.000 γυναίκες διαδήλωσαν στη Νέα Υόρκη απαιτώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερο μισθό, δικαίωμα ψήφου και να σταματήσουν να απασχολούνται παιδιά σαν εργάτες. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα» (Bread and Roses), με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Τρία χρόνια μετά ακολουθεί η μεγάλη «απεργία των ρούχων» που κήρυξαν οι γυναίκες εργάτριες στη βιομηχανία κατασκευής έτοιμων ενδυμάτων στη Μασαχουσέτη με το ίδιο σύνθημα, το οποίο ενέπνευσε και τον ποιητή James Oppenheim να γράψει ένα ομώνυμο ποίημα γι΄ αυτόν τον αγώνα.

Πάνω από 90 χρόνια μετά ο Κεν Λόουτς δανείζεται αυτό το σύνθημα για την ταινία του για να μας διηγηθεί την ιστορία της Μάγια, μιας νεαρής Μεξικανής μετανάστριας εργάτριας στο Λος Αντζελες. Οι συνάδελφοί της χωρίς καμιά ταξική συνείδηση, θύματα εκμετάλλευσης των εργοδοτών τους, μισθοί της πείνας, ανύπαρκτη περίθαλψη και η απόλυση να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους. Ο Σαμ Σαπίρο εισβάλλει δυναμικά στη ζωή της Μάγια και των εργατριών, τις προκαλεί να αγωνιστούν για την επαγγελματική τους αξιοπρέπεια, για το δικαίωμα να συγκροτηθεί μια συνδικαλιστική οργάνωση. Με τη βοήθειά του, οι εργάτριες οργανώνουν διαμαρτυρία, την ώρα που οι κεφαλαιοκράτες εργοδότες τους δεν το περιμένουν. Καταφέρνουν να κάνουν τα αιτήματά τους γνωστά στην κοινή γνώμη. Ο προσωπάρχης απολύει τους πρωτεργάτες, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και η Μάγια. Και ενώ ο αγώνας κλιμακώνεται η ασφυξία πνίγει τους απολυμένους εργάτες. Ο φλογερός, γεμάτος ιδανικά νεαρός, που οργανώνει το κίνημα των εργατών, όσο και αν προσπαθεί, δεν μπορεί να βιώσει τα συναισθήματά τους, ούτε να ταυτιστεί με τα προβλήματά τους και την αντίληψή τους για τη ζωή…