Μαν. Θερμός: «Θιασώτες της «αυθεντικής» συμφοράς»
Φωτό αρχείου
Του Μανώλη Θερμού,
Προέδρου Ξενοδόχων Ν. Λευκάδας
Το μάταιο κάθε καταγγελίας, το ατελέσφορο της διαμαρτυρίας, παγιώνουν την παθητικότητα των πολιτών. Έχουμε όλοι πεισθεί ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Επομένως, περιττεύει κάθε προσπάθεια.
Αρκετά χρόνια πριν την χρεωκοπία, την επιτρόπευση, την δίχως προσχήματα υποδούλωση της χώρας στους δανειστές της, ήταν προκλητικά φανερή η κοινωνική μας αποσύνθεση και κρατική διάλυση. Οι επιφάσεις του τάχα και πολιτικού συστήματος υπηρετούσαν μόνο την συντήρηση ψευδαισθητικών εντυπώσεων, όχι κοινωνικές ανάγκες και στοχεύσεις. Η παντομίμα της «δημοκρατίας» και της γραφειοκρατίας κάλυπτε την ωμή και χυδαία καταλήστευση του κράτους από τον υπόκοσμο της καμαρίλας των κομμάτων. Μια τέτοια εκδοχή διαχείρισης της εξουσίας ήταν ο κανόνας για ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό της χώρας – αν υπήρχαν εξαιρέσεις βαρύνονται με την ενοχή ειδεχθούς κακουργίας επειδή , ενώ ήξεραν, σιωπούσαν.
Ακόμη και τώρα οι δυσμενείς και μη αναστρέψιμες παρεμβάσεις στο περιβάλλον συνεχίζονται αμείωτες.
Οι ορεινοί όγκοι στα Πευκούλια τραυματίζονται για να παρθούν υλικά επιχωματώσεων ή για δήθεν «αποφόρτιση των τοιχείων».
Όλα αυτά ερήμην…. της λογικής και των αρμοδίων αρχών
Στην εποχή του καταναλωτικού Ελληνικού Ελντοράντο , όπου μπορούσαν οι αρχές Κράτος- Δήμοι- Κοινότητες τραβάγανε δρόμους – ασκήσεις ουσιαστικά επί χάρτου λόγω απολύτου δεδομένης εφαρμοστικής Ελληνικής ανεπάρκειας- χωρίς καμμία προοπτική επιβίωσης του δρόμου στον χρονικό ορίζοντα και με βάση τους δεδομένους τοπογραφικούς και γεωλογικούς προσδιοριστικούς παράγοντες. Είχε μάλιστα εκπονηθεί η άποψη ότι το πρόβλημα είναι του εδάφους και της φύσης και όχι των ανθρώπων που θέλουν να νομίζουν ότι έτσι εξυπηρετούνται. Δηλαδή αν η φύση – τα βουνά τα λαγκάδια τα πρανή και τα βράχια- δεν εξυπηρετούν τους ανθρώπους , τότε το πρόβλημα το έχει η φύση , δηλαδή το πρόβλημα το έχουν τα βράχια τα λαγκάδια τα βουνά και όχι οι άνθρωποι. Αυτοί και ιδιαίτερα στην Ελλάδα στο υλοποιητικό θέμα των ασκήσεων επί χάρτου , έχουν το προνόμοιο να απαιτούν να προσαρμόζεται η φύση στις διαθέσεις τους.
Δηλαδή τα ασταθή και αμμώδει εδάφη να μην κόβονται και κατολισθαίνουν, οι πέτρες να μην κατρακυλούν, να μην τελούνται γεωλογικά φαινόμενα ( σεισμός), τα άσφαλτα των δρόμων να μην χρειάζονται συντήρηση , να μην μπομπάρουν απ την βροχή εδάφη, τα λαγκάδια και οι χείμαροι να μην κατεβάζουν νερό, και όλα της φύσης να τελούν υπό τον ανθρώπινο πιθαναγκασμό για να εξυπηρετούνται οι ομφαλοσκοπούμενοι και ναρκισευόμενοι πολίτες και δη της Ελλάδος .
Έτσι στην θέση των παλιών αγροτικών μονοπατιών και παρακάμψεων των χωμάτινων υπαρχόντων δρόμων, η Ελληνική πραγματικότητα νόμισε ότι μπορεί να ανοίγει λεωφόρους- να κάνει διαπλατύνσεις, να καλύπτει λαγκαδιές και χειμάρους, να καθετοποιεί τα πρανή και τις πλαγιές , ασχέτως εδάφους, και υπεδάφους. Στο μεταξύ οι δαπάνες γίνονται σωρευτικά για να σωθούν μάταια οι ανεπαρκείς δημιουργηθείσες δομές και ψευτουποδομές… και ο λογαριασμός ήρθε και θα έρχεται κάθε φορά απ την ίδια την φυσική διεργασία. Και μαζί ο λογαριασμός της χρεωκοπίας που δεν μπορεί να πληρωθεί.
Η εφαρμοστική κατάσταση για την δημιουργία των υποδομών ( ενήμεροι γνώστες των υποδομών άλλων χωρών έχουν καταφερθεί με προβληματισμό αν τα όσα η Ελλάδα θεωρεί ως υποδομές αποτελούν πράγματι υποδομές) είναι για γέλωτες.
Δημόσιο έργο παλαιότερα που ενδιαφέρθηκε Γαλλική επιχείρηση για την εκτελεσή του μέσω συμμετοχής της στον μειοδοτικό διαγωνισμό , δόθηκε μειοδοτικά ( με έκπτωση 75% ) σε Ελληνικά χέρια – οι Γάλλοι είχαν τιμολογήσει στο 100% χωρίς έκπτωση με εγγύηση 10 χρονια-. Το εκτελεσθέν έργο απ την Ελληνική τεχνογνωσία και με έκπτωση 75% , κατέρευσε απ τον πρώτο κιόλας χρόνο μετά την αποπερατωσή του. Και μέσω αναθεώρησης των λογαριασμών μειοδοσία πληρώθηκε ακριβά. Δηλαδή εκτελέστηκε για να καταρεύσει, και πληρώθηκε για να ξαναπληρωθεί.
Τα μέσα της δεκαετίας του 1980 περίπου άρχισε η ένταση – μετά την εγκατάσταση της πλωτής γέφυρας- της χύμα οδικότουριστικής διάστασης στην Νήσο.
Τα κονδύλια έρρεαν – οι εργολαβομηχανικοί διακανόνιζαν τα έργα ( κάποτε τέθηκε θέμα πτυχιούχων και μη πτυχιούχων εργολάβων ούτε καν εμπειροτεχνών ) η κατά ασκήσεις επί χάρτου οδοποιία τράβαγε , οι εκρεμνοί το 1987 δεν είχαν ανοίξει μετά γίνανε αυτοσχέδιες σκαλωσιές κατάβασης, μελέτες δεν υπήρχαν γεωλογικής προοπτικής , το έστω και εμπειρικά προφανές ( τα πρόβατα κατεβαίναν απ την Λαγκάδα στα νυν πευκούλια για να τα πλύνουν ) δεν λήφθηκε καθ όλου υπ όψιν , κάθε έννοια αρχιτεκτονικής δομικής εξοβελίστηκε ( τι τον θέλανε τον Πικιώνη και τον Κωνσταντινίδη και τον Δεσποτόπουλο και τον Καρύδη ) και όλα αυτά συνέχισαν και συνεχίζουν.
Κάποιος πολίτης που πλήρωσε οικοδομική άδεια σε μηχανικό και απαίτησε επίβλεψη γιατί την πλήρωσε ( η μελέτη και η επίβλεψη ) κάποια εποχή έλαβε την απάντηση ότι έχω τον οικονομικό μετανάστη για επίβλεψη !! ).
Δεν είναι καλύτερα να επικαλούνται οι πολίτες τον σεισμό να μην κουνήσει ή τον καιρό να μην βρέξει, παρά να πληρώνουν φόρους για να διατίθενται κονδύλια για το κατασκευαστικό της οδοποιίας και της ανάδειξης παραλιών στα βράχια και την ψευτοασφαλτόστρωση δρόμων.
Να ζητάμε πράγματα που γίνονται, όχι τα αδύνατα.
H άποψη ότι η Ελληνική δομική τενογνωσία είναι τοιφιο επαρκής με τις προηγμένες χώρες , ακούστηκε την αρχή της δεκαετίας του 1990 από χείλη Ελλήνων κατασκευαστών που ιχαν αναλάβει τότε την κατασκευή των δύο Εθνικών οδών εξόδων αρχικά απ την πρωτεύουσα , και διάφορα άλλα έργα. Τους δύο αυτούς οδικούς Εθνικούς άξονες ώς τότε αλλά και αργότερα οι ειδικοί της αυτοκινητοκυκλοφορίας τις ονόμσζαν Εθνικές λαιμητόμους.
Στην αποπερατωμένη Εθνική οδό πρός τα Βόρεια της χώρας 1 χρόνο μετά την πσραδοσίν της, άρχισε να σκάει το βουνό σπ τις ρίχες του οποίου είχε χαραχθεί η διαπλάτυνση της.Με αποτέλεσμα η νέα διαπλατημένη 3-4 λωρίδες κυκλοφορίας να κοπεί και για χρόνια ( μκέχρί τό σέίσμό του 1999 στην πρωτεύουσα ) είχε γίνει επικίνδυνη ( κστά τους ειδικούς γεωλόγους) παράκαμψη της κατεστραμένης και νέας Εθνικής Ευρωπαικής μάλιστα οδού. Στο ίδιο σημείο είχαν καταστραφεί και οι γραμμές του τραίνου και σε αυτές έγινε παράκαμψη.
Εκεί είχε αποδειχτει φανερά κσι εμπεριστατωμένα ή επάρκεια της Ελληνικής δομικής κστασκευαστικής τεχνογνωσίας εμπειρίας και ευθύνης ( το σπουδαιότερο γιατί έχει σχέση με την ασφάλεια των πολιτών και την εμπιστοσύνη ώς προυπόθεση για την κοινωνική συμβίωση).Που όλο αυτό το Ελληνικό τεχνογνωστικό backround είναινκαι ανεπαρκέστατο και μαζί και ανεύθυνο.
Ούτε ένα αγροτικό μονοπάτι δεν μπορεί να υλοποιήσει, που ένα μεταφορικό ζώο το χαράζει και το υλοποιεί με δυό δρομολόγια του πήγαινε άδειο γύρνα φορτωμένο.
Για τούτο δρόμοι κόβονται( κόβεται ο δρόμος) και πρανή δρόμων κατρακυλούν κσι πέφτουν και κόβεται πάλι ο δρόμος.