Μονή Αγ. Γεωργίου: Μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά…

Καθαρίστηκε το ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους, το οποίο ανήκει στη Μητρόπολη Λευκάδας, η οποία έχει διορίσει από το 2016 διοικούσα Διαχειριστική Επιτροπή που εκτελεί χρέη Ηγουμενοσυμβουλίου.

Υπενθυμίζεται ότι με το Προεδρικό Διάταγμα υπ΄ αριθμό 41 της 14ης Ιουλίου 2016 έχει γίνει στα χαρτιά η επανασύσταση του Μοναστηριού ως «Ανδρώα Μονή»: «Επανασυνιστάται η Ανδρώα Ιερά Κοινοβιακή Μονή Αγίου Γεωργίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Λευκάδος και Ιθάκης, που βρίσκεται στους πρόποδες των «Σκάρων», του οικισμού Κολυβάτων, της Τοπικής Κοινότητας Αλεξάνδρου, της Δημοτικής Κοινότητας Λευκάδας, της Δημοτικής Ενότητας Λευκάδας, του Δήμου Λευκάδας, του Νομού Λευκάδας».

Καλώς βέβαια έγινε ο καθαρισμός κι είναι αλήθεια ότι από τα παιδικά μας ακόμη χρόνια είχαμε να δούμε το Μοναστήρι σε αυτή την κατάσταση, όταν το επισκεπτόμαστε συχνά, κι όχι μόνο στη γιορτή του, για αμύγδαλα (το μοναστήρι είχε την εποχή εκείνη μέσα και έξω από τον περίβολο πολλές αμυγδαλιές), για δαμάσκηνα, για την ψάρα (αγριόμπιζο), που φύτρωνε στα χωράφια γύρω από το μοναστήρι που τα έσπερναν την εποχή εκείνη με αγριοκόκι, για να τρυπώσουμε από ένα μικρό παραθυράκι του νότιου τοίχου στο ανώγειο του Ηγουμενείου, που ήταν τότε κλειδωμένο και διατηρούνταν σε καλή κατάσταση, χαζεύοντας με τις ώρες τα διάφορα παλιά έγγραφα με τις υδατογραφίες και τις εγχάρακτες σφραγίδες -αν και τα περισσότερα δεν μπορούσαμε να τα διαβάσουμε-, που ήταν σκορπισμένα στο πάτωμα και έγιναν στη συνέχεια βορά των ποντικιών και της αδιαφορίας Θεού και ανθρώπων κλπ.

Από τότε είχαμε να δούμε την θολωτή πόρτα στο λιτρουβιό του μοναστηριού, που την θυμόμαστε να είναι πάντα πρόχειρα κλεισμένη με πέτρες και η οποία αποτελούσε μέρος του εξωτερικού μαντρότοιχου, όπως επίσης και το χτίσμα έξω από τον περίβολο του μοναστηριού που χρησίμευε, μάλλον, ως σταύλος.

Καλώς λοιπόν καθαρίστηκε και κόπηκαν κάποια δέντρα, κυπαρίσσια κυρίως, που το είχαν κυριολεκτικά πνίξει, αγριοσυκιές, κάποιες ξεραμένες ρίζες ελιές κ.ά. Μαζί όμως με αυτά την πλήρωσαν και κάποια άλλα δέντρα, τα οποία αποτελούσαν, κατά την άποψή μας, πραγματικό στολίδι και κακώς κόπηκαν, όπως μια μεγάλη κουτσουπιά, που ανθίζει την εποχή αυτή και βρισκόταν λίγα μέτρα από το νοτιοδυτικό αγκωνάρι του καθολικού, και κάποια άλλα που δεν μπορούμε να διακρίνουμε από τους κορμούς το είδος τους έξω από τον μαντρότοιχο του μοναστηριού.

Ξύλα δεν διακρίναμε, αφού είχαν παρθεί, μόνο σε κάποιες μεριές που είχαν καεί τα κλαριά ήταν εμφανή τα αποκαΐδια.

Με λίγα λόγια «άγιοι Πατέρες» μαζί με τα ξερά κάψατε και τα χλωρά κι είναι απορίας άξιο γιατί θα έπρεπε να συμβεί αυτό.

Κατά τα άλλα στην πόρτα του καθολικού μια πινακίδα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας (το Μοναστήρι είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος με το υπ΄ αριθμό 473 ΦΕΚ της 17ης Δεκεμβρίου 1962) «απαγορεύει αυστηρώς το ασβέστωμα του Ναού», ενώ σε μία άλλη απευθύνεται έκκληση «για την ενίσχυση της αναστήλωσης της Μονής με κατάθεση στον λογαριασμό 0026038060020046660 στην τράπεζα Eurobank – Ergasias».

Επίσης, μόλις πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι η μικρή καμπάνα του πεσμένου σήμερα καμπαναριού, η οποία παρεμπιμπτόντως απ΄ όσο θυμόμαστε είχε «κλουβιάνει», «φυλάσσεται» σε διπλανό χωριό (κλάπηκε για να «μην κλαπεί»). Απευθύνομε έκκληση να επιστραφεί στο Μοναστήρι όπου και ανήκει. Είναι κι αυτό ένα ζήτημα που θα πρέπει να το δει το Ηγουμενοσυμβούλιο της Μονής…

Άλμπουμ με 45 φωτογραφίες
Για να δείτε το άλμπουμ σε ξεχωριστό παράθυρο κάντε κλικ στον τίτλο