Άνοιξη παρά τέταρτο!

Άνοιξη παρά τέταρτο, που λέει και ο Ελύτης!

Μέσα Απρίλη κι΄ όμως βροχές, αέρας, κρύος καιρός. Τα δέντρα ωστόσο έχουν αλάνθαστο ρολόι. Κατακλύστηκαν από χυμούς, στολίστηκαν με τα άνθη τους και προκαλούν τις μέλισσες σε σμίξιμο ερωτικό.

Σε ψηλές πλαγιές ή δίπλα στο κύμα, έκρηξη χρωμάτων και ευωδιάς ανακαλούν στη μνήμη όλους τους περασμένους, προσωπικούς, Αθέατους Απρίληδές μας.

Και οι στίχοι του Ελύτη ντύνουν υπέροχα την χαμένη αθωότητα:

«… Θυμάμαι ήταν Απρίλης όταν ένιωσα πρώτη φορά
το ανθρώπινο βάρος σου
Το ανθρώπινο σώμα σου πηλό κι αμαρτία
Όπως την πρώτη μέρα μας στη γη
Γιόρταζαν τις αμαρυλλίδες – Μα θυμάμαι πόνεσες
Ήτανε μια βαθιά δαγκωματιά στα χείλια
Μια βαθιά νυχιά στο δέρμα κατά κει που χαράζεται
Παντοτινά του ο χρόνος

Σ’ άφησα τότες…»

(Ο. Ελύτης, Προσανατολισμοί)