Το «πουλί» της Χούντας στο νοτιότερο άκρο της Λευκάδας…

Το «πουλί» της Χούντας το έβαζαν συνήθως στις μπασιές πόλεων και χωριών ώστε να είναι ευδιάκριτο στους περαστικούς για να τους θυμίζει την «εθνοσωτήριο επανάσταση» της 21ης Απριλίου 1967. Ήταν το έμβλημα της επτάχρονης Χούντας των συνταγματαρχών. Ο φοίνικας που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του και στη μέση ο ένοπλος φαντάρος. Στο κάτω μέρος αναγράφονταν η μαύρη επέτειος του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1967, η 21η Απριλίου.

Ότι όμως θα υπήρχε και στο νοτιότερο άκρο της Λευκάδας, στο ακρωτήριο Λευκάτας, δίπλα από τον Φάρο, δύσκολα θα μπορούσαμε να το φανταστούμε. Προς τι άραγε, μέσα στην ερημιά; Η μόνη, ίσως, λογική εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι ήταν ευδιάκριτο για τους ναυτικούς των καραβιών που περνούσαν από τον κάβο, αφού όπως φαίνεται και στη φωτογραφία το μέγεθός του θα πρέπει να ήταν πολύ μεγάλο.

Αναγκαστικά όπου και να έστρεφε κανείς το βλέμμα του την εποχή εκείνη αντίκριζε παντού το «πουλί». Στα δημόσια σχολεία και τις υπηρεσίες, στους στρατώνες, στους ηλεκτρικούς στύλους των δρόμων, στα σπιρτόκουτα, στα γραμματόσημα, στα κέρματα, στα χαρτονομίσματα, στα δημόσια έγγραφα… Το είχαν περάσει στο υποσυνείδητο του κάθε Έλληνα.

Το θυμάμαι, όντας πιτσιρικάς τότε, να φιγουράρει στην είσοδο του διπλανού χωριού Μαυρογιαννάτα (Αλέξανδρος) – στο χωριό μου, τα Κολυβάτα, δεν είχαμε. Ήταν στημένο στη μπασιά του χωριού, στη στροφή που κάνει ο επαρχιακός δρόμος, δίπλα από το σπίτι του «Γιωργή». Εκεί το «ανακάλυψα» και πάλι μετά από πολλά χρόνια από το πρώτο στήσιμό του, πεταμένο σε ένα κοντινό χωράφι. Δεν υπάρχει πλέον. Ίσως να έχει παρθεί ως «σουβενίρ», αφού υπάρχουν ακόμη και σήμερα οι νοσταλγοί της χούντας και οι απόγονοι των βασανιστών του ΕΑΤ-ΕΣΑ, η ναζιστική και εγκληματική οργάνωση «Χρυσή Αυγή». Που να το φανταζόμαστε για να το δίναμε σε κανένα περιπλανώμενο Ρομά για σκραπ…