«Όταν ο Μαρξ συνάντησε τον Ένγκελς» απόψε Σάββατο στην κρατική τηλεόραση
Σε πρώτη τηλεοπτική μετάδοση θα προβληθεί από την ΕΡΤ2, το Σάββατο 4 Μάη, στις 22.00, η πολύ αξιόλογη ταινία του Ραούλ Πεκ «Όταν ο Μαρξ συνάντησε τον Ένγκελς».
Η ταινία προσπαθεί να μας βάλει στο εργαστήρι της σκέψης των Μαρξ και Ένγκελς με τα εκφραστικά μέσα της κινηματογραφικής τέχνης. Παρακολουθούμε τον 26χρονο Καρλ Μαρξ που παίρνει το δρόμο της εξορίας με την σύζυγό του, Τζένι, και στο Παρίσι του 1844 γνωρίζουν τον νεαρό Φρίντριχ Ένγκελς, γιο εργοστασιάρχη, που έχει μελετήσει και ζήσει από κοντά την εμφάνιση του προλεταριάτου στην Αγγλία…
Η ταινία επικεντρώνεται στην περίοδο από το 1843 έως το 1847, όταν ο Κ. Μαρξ γνωρίζεται με τον Φρίντριχ Ενγκελς και αναπτύσσουν μια δυνατή φιλία αμοιβαίας αλληλοεκτίμησης. Παρακολουθούμε την κοινή δράση των δύο νέων επαναστατών που θεμελίωσαν την επιστημονική κοσμοθεωρία του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, δίνοντας στην πρωτοπόρα επαναστατική τάξη, την εργατική, τα όπλα για να γίνει τάξη για τον εαυτό της. Η ταινία αναδεικνύει διάφορες πλευρές της ζωής τους, εστιάζοντας στο γεγονός ότι επρόκειτο για μαχόμενους στοχαστές, που συμμετείχαν στην πολιτική δράση και τους διεκδικητικούς αγώνες της εργατικής τάξης.
Μεγάλο μέρος της ταινίας καταπιάνεται με την ίδρυση της «Ένωσης Κομμουνιστών», του πρώτου δηλαδή Κομμουνιστικού Κόμματος στην Ιστορία. Παρακολουθούμε -στην ίσως πιο δυνατή στιγμή της ταινίας- την αποφασιστική συμβολή των Μαρξ και Ένγκελς, αλλά και την οξεία διαπάλη που ανέπτυξαν με τους ουτοπικούς και μικροαστικούς σοσιαλιστές της εποχής, για το μετασχηματισμό της οργάνωσης «Ένωση των Δικαίων», που μιλούσε γενικά και αφηρημένα για καλοσύνη και αδελφοσύνη, σε οργάνωση του προλεταριάτου. Το προηγούμενο ουτοπικό σύνθημα «Όλοι οι πολίτες είναι αδέρφια» αντικαταστάθηκε από το καινούριο ταξικό σύνθημα «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε». Η ταινία ολοκληρώνεται με τις προσπάθειές τους για τη συγγραφή του Προγράμματος της «Ένωσης των Κομμουνιστών», που έμεινε στην Ιστορία ως «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» και εκδόθηκε το Φλεβάρη του 1848.
Η ταινία είναι γερμανο-γαλλο-βελγική παραγωγή του 2017, διάρκειας 114 λεπτών. Παίζουν: Αουγκούστ Ντιλ, Στέφαν Κόναρσκε, Βίκι Κριπς, Ολιβιέ Γκουρμέ, Χάνα Στιλ, Αλεξάντερ Σιρ, Χανς-Ούβε Μπάουερ.
(902.gr)
Η κρατική τηλεόρασή τα χρόνια 2015-2019 όποιας εκδοχής είναι ένα προπαγανδιστικό κυβερνητικό καυασκεύασμα που όμοιό του δεν έχει περάσει ποτέ.
Και μαζί πληρώνεται απ τους πολίτες μόνο και μόνο για να νοιώθουν ότι εκλαμβάνονται απ τους διαχειριστές της κρατικής τηλοψίας ώς ζώα που έχουν ανάγκη εκμαυλισμό.
Η κρατική ti vi ανακαλύπτει δήθεν προοδευτικά πολιτικά θέματα τελευταία, αναφορές σε γεγονότα πιασάρικα για την κουλτούρα της κυβέρνησης ώς δήθεν αριστερά χρόνια , και ταυτοχρονα ειδησιογραφικά ο αγκιτατορισμίς και η επιλεκτικότητα της ειδησιογραφίας με στόχο την προβολή της κυβέρνησης είναι προκλητικά προκλητική.Χτές στο βραδυνό δελτίο έκοψε ανεπτυγμέμη είδηση σπροκσλυπτα γοα να προβάλει εικόνα του πρωθυπουργού απ την επαρχία.
Έτσι χρησιμοποιώντας το ιδεολόγημα της αριστεράς η παρούσα μη αριστερή αλλά ουσιαστικά κατασταλτική κοινωνικά κυβέρνηση αβαντάρει πάνω σε περιγραφική εκ παραδόσεως ιδεολογικής χροιάς θέματα κινηματογραφικά , ντοκυμανταίρ, αφιερώμστα ιστορικών επετείων αριστερής δήθεν χρονια χρήσης, για να αυτοκαλιεργεί το κλίμα της ταυτισμένης με την αριστερά κουλτούρα. Και μάλιστα με την ειδική απόχρωση της παρε’ί’στικης ιντριγκαδόρικης εσωστρεφούς και sui generis τσιπουράδικης καφενοβειακής αριστεράς της μεταπολίτευσης αυτής του κκε εσωτερικού του Θούριου και της νεολαιίστικης του Ρήγα Φερραίου. Που ουδεμία σχέση έχει όλο αυτό το υπαρκτό απ την μεταπολίτευση κατασκεύασμα με την διανόηση ή τον ποσοτικό Γερμανικής εκδοχής ιστορικισμό ( Μαρξισμός ή Νεομαρξισμός) , αλλά και ούτε με την τέχνη έστω και φιλμικά.
Και αν οι μεταπολιτευτικές αυτές παρέες υπυ Θούριου.του Ρήγα Φερραίου ενόμισαν ότι ώς κλειστές dui generis κάστες ιδεολογικής εστέτ ή ιντελεκτουέλ επεξεργασίας των κοινωνικών φαινομέμων μπορούσαν από τότε να δομήσουν κοινωνικές προτάσεις αριστερής διαχείρησης μιας χώρας ( ως κκε εσωτερικού συνασπισμός σύριζα) , τούτο φαίνεται δτις μέρες μας ώς κοινωνική διαχείρηση και προοαγάνδιστικό τρόπο της διαχείρησης αυτής, μέσω της κυβερνητικής χρήσης της κρατικής τηλεόρασης. Που το μόνο που αποδικνύει ( αυτή η κυβερνητική κουλτούρα και πρακτική) είναι η επικοινωνιακή ιδιοποίηση και οικειοποίηση της μηνιαίας καταβολής της συνδρομής των πολιτών.