Σαν σήμερα, η προβοκάτσια του Γ. Παπαδόπουλου που έμεινε στην ιστορία ως «σαμποτάζ του Έβρου»
Οι στρατιώτες Δημήτρης Μπέκιος (αριστερά) και Κώστας Ματάτης
Σαν σήμερα στις 11 Ιουνίου 1965 κατοπινός δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος στέλνει επιστολή στον Τύπο σχετικά με δολιοφθορά που δήθεν πραγματοποιήθηκε σε στρατιωτικά οχήματα στην 164η Μονάδα Πεδινού Πυροβολικού, της οποίας ήταν διοικητής.
O Παπαδόπουλος χαιρετά κατοίκους τής Oρεστιάδας στην 117 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού (φωτογραφία Ανδρέα Ασκιτίδη)
Η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου υπό τον Γ. Παπανδρέου δεν πήρε μέτρα κατά του Παπαδόπουλου, παρότι είχε αποδειχθεί πως ο ίδιος υπήρξε υπεύθυνος του σαμποτάζ και όχι οι στρατιώτες Δημήτρης Μπέκιος και Κώστας Ματάτης, οι οποίοι μετά από φριχτά βασανιστήρια είχαν «ομολογήσει» ότι υποκινήθηκαν από το ΚΚΕ.
Ο Κώστας Ματάτης και ο Δημήτρης Μπέκιος διηγούνται στο πιο πάνω βίντεο αναλυτικά τα γεγονότα που έζησαν. Ο Ματάτης αναφέρει, στο 36.55 του βίντεο, ότι φυλακίστηκε για περίπου τέσσερις μήνες και στις φυλακές Λευκάδας.
Μερίδα του τύπου είδε με επιφυλακτικότητα το «σαμποτάζ» του Έβρου
Ο Κώστας Ματάτης διέθετε το κατάλληλο προφίλ για να αποτελέσει στόχο. Παιδί αριστερών γονέων που χάθηκαν στον Εμφύλιο, είχε μεγαλώσει στο Παπάφειο Οικοτροφείο, και στη συνέχεια σπούδασε στην τεχνική σχολή «Ευκλείδης», απ΄ όπου γνώριζε και τον Γιάννη Στεφανίδη, στέλεχος τής Νεολαίας Λαμπράκη και πρόεδρο του Συλλόγου Σπουδαστών του «Ευκλείδη».
Ο πατέρας του είχε πολεμήσει στις τάξεις του ΕΛΑΣ άπό τό 1943 και όταν κατατάχθηκε στο στρατό στάλθηκε στη Μακρόνησο Από εκεί -υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες- βρέθηκε ξανά αντάρτης στο βουνό (Βέρμιο). Ο Κώστας Ματάτης γεννημένος στη Στενήμαχο Ημαθίας το 1945, ζούσε στη Βέροια με τη γιαγιά του και την (επονίτισσα) μητέρα του, η οποία αναγκάστηκε κάποια στιγμή να φύγει με τη σειρά της στο βουνό, όπου σκοτώθηκε τον Απρίλιο του 1947, κατά τη διάρκεια μάχης έξω από τη Βέροια (στο Πετρίτσι). Ένα μήνα αργότερα σκοτώθηκε και ο πατέρας του (ακριβέστερα έκτοτε αγνοείται η τύχη του) και ή υπερήλικη γιαγιά του αναγκάστηκε να τον δώσει σε ορφανοτροφείο.
«Περιπλανήθηκα σε όλες τις παιδουπόλεις τής Φρειδερίκης», αναφέρει ο ίδιος, «και στο τέλος κατέληξα στο Παπάφειο στη Θεσσαλονίκη».
Ο Ματάτης καταδικάστηκε σε ποινή 15ετούς κάθειρξης, για φθορές και για εγκατάλειψη θέσης σκοπού. Στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών τον Μάρτιο του 1966 η ποινή του μειώθηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση. Κρατήθηκε στο Μπογιάτι (όπου έλαβε απολυτήριο από το στρατό), την Αίγινα, τη Λευκάδα και στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί βρέθηκε με τους πολιτικούς κρατούμενους της δικτατορίας, οι όποιοι του «στάθηκαν σαν παιδί τους». Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον Κορυδαλλό, απ΄ όπου τελικώς αποφυλακίστηκε, υπό τον όρο της περιορισμένης διαβίωσης στη Βέροια, όπου ήταν υποχρεωμένος να δίνει το «παρών» στην Ασφάλεια τρεις φορές την εβδομάδα, μέχρι τη μεταπολίτευση.
O Δημήτρης Μπέκιος (αν καί «έθνικόφρων» και μάλιστα παιδί χωροφύλακα που «είχε πολεμήσει τους κουκουέδες στο Γράμμο καί στό Βίτσι»), φαίνεται ότι είχε καταστρέψει ηθελημένα έναν αυτόματο διακόπτη, στην απλοϊκή προσπάθειά του να απαντήσει στον λοχαγό του «πώς χαλάνε».
Καταδικάστηκε σε ποινή 4ετούς φυλάκισης, για φθορές (σε συνδυασμό με τον νόμο 4000 περί τεντυμποϋσμού). Στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών τον Μάρτιο του 1966 η ποινή του μειώθηκε σε έξι μηνών φυλάκιση. Εξέτισε διαδοχικά την ποινή του στις στρατιωτικές φυλακές Μπογιατίου (όπου κακοποιήθηκε), Αίγινας, Τίρυνθας και Κορίνθου.
Οι «ομολογίες» έγιναν ύστερα από ένα τριήμερο «εντατικών» ανακρίσεων (με γρονθοκοπήματα, κλωτσιές, στέρηση νερού, κρέμασμα από δοκάρι της οροφής, βούλιαγμα στο φρεάτιο του βόθρου κτλ.), στις οποίες συμμετείχε δίνοντας εντολές και ο ίδιος ό Παπαδόπουλος. Πρώτος έσπασε ο Μπέκιος, υπογράφοντας ό,τι τού έβαλαν μπροστά του, και ακολούθησε ο Ματάτης. Συνοψίζει αργότερα ο ίδιος ό Μπέκιος:
«Υπέγραψα, γιατί κατάλαβα ότι αυτοί ήταν διατεθειμένοι να σκηνοθετήσουν ακόμα και την αυτοκτονία μου. Μόλις είδα τον Ματάτη πρησμένο και γεμάτο αίματα, του είπα: «Κώστα υπόγραψε καί σύ, να τελειώσουν τά βάσανα μας»»… «Πάνω σε αυτές τις μικροζημιές στήριξαν τήν κατηγορία ότι μας είχαν βάλει οι κομμουνιστές να κάψουμε και να προκαλέσουμε ζημιές στα αυτοκίνητα. Πετύχαινε έτσι ο Παπαδόπουλος με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: πρώτον να συγκαλύψει τις βλάβες στα αυτοκίνητα και να τις φορτώσει στις πλάτες μας. Και δεύτερον να ξεσηκώσει την Ελλάδα με τον κομμουνιστικό κίνδυνο».
Ο Παπαδόπουλος προσπαθώντας να ερμηνεύσει το γεγονός ότι οι κατηγορούμενοι στρατιώτες και πολίτες δεν φέρονταν «χαρακτηρισμένοι» (ένν. ως αριστερών φρονημάτων) και άπήχαν από κομματικές οργανώσεις και εκδηλώσεις, συμπέραινε ότι «δέν ευρισκόμεθα πρό μηχανισμού τής ΕΔΑ, άλλα του παρανόμου μηχανισμού του ΚΚΕ», σκοπός του οποίου «θα πρέπη να θεωρηθή ήδη αι δολιοφθοραί καί ενδεχομένως δολοφονία στελεχών του Στρατού».
(Οι περισσότερες πληροφορίες ελήφθησαν από το άρθρο του Λεωνίδα Καλλιβρετάκη με τίτλο «Το «σαμποτάζ» του Έβρου χωρίς ζάχαρη – Μια απόπειρα αναψηλάφησης» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Αρχειοτάξιο» (vol. 12, pp. 132-160, 2010), στην ενότητα «Προσεγγίσεις»). (Δες εδώ).
Εδώ έγινε αναθεώρηση της δίκης των 6 μετά από 80 και βάλε χρόνια. Δηλαδή καθαρά πολιτική πράξη κατά Τολιάτι μια και αναφέρονται πρόσωπα.
Και δεν μπορούσε ή δεν μπορεί να γίνει αναθεώρηση της δίκης για το σαμποτάζ του Έβρου.Που είναι ώς τώρα μόνο 54 χρόνια??
Μπορεί η εφαρμοσμένη δικαιοσύνη να είναι ανεξάρτητη ,αλλά και ο κάθε πολίτης μπορεί να έχει την δική του άποψη για το τι είνσι η έννοια της ανεξαρτησίας. Και να την διατυπώνει μετά το 1974 το καλοκαίρι.
Πάντως και η ανεξάρτητη δικαιοσύνη τελείται στην βάση της μισθοδοσίας απ τα κρατικά ταμεία.Όπως όλοι οι υπάλληλοι του κράτους. Τώρα το τι είναι το κράτος αυτό σηκώνει ιστορική σε βάθος αναφορά.
Το Ελληνικό κράτος το 2010 μπήκε σε χρεωκοπία και επιτροπεία.Για τούτο και χρειάστηκε μνημόνια στήριξης.
Εκ των υστέρων στην κοινωνική ιστορία της καθημερινότητας και του στρατού , μαθεύτηκε ότι η ιδέα του » σαμποτάζ?» ώς στοιχείο ψυχολογικού πολέμου ήταν του Τζών Φατσέα. Που ώς συνσπουδαστής και πάτρωνας του Παπαδόπουλου στο Λάνγκλευ των ΗΠΑ, τότε ήταν στην Αθήνα στην υπηρεσία της cia.
Υπάρχει μονιμη δημόσια ομολογία χαμηλόβαθμου οτε αξιωματικού ανακριτή στο Δικαστικό του Στρατού , σύμφωνα με την οποία όταν εργαζόνταν στο πόρισμα της ΕΔΕ για το σαμποτάζ, κσι ενώ ήταν φανερή η προβοκάτσια του μετέπειτα δικτάτορα, ζητησε την γνώμη του ανώτατου διευθυντή του στρατηγού του Δικαστικού.Για να πάρει την απάντηση απ τον Στρατηγό δικαστικού :»» τι πας να κάνεις να κατηγορήσεις τον Παπαδόπουλο? Αυτοί ετοιμάζουν πραξικόπημα».
Ήταν όλα γνωστά και απλά την δεκαετία του 1980 και 1990 οι συνταξιούχοι πλέον ή κσι δημοκράτες στρατιωτικοί χωρίς φόβο πλέον έλεγαν φανερά τα όσα ώς νεαροί αξιωματικοί είχαν ζήσει.
Αξιωματικός του στρατούτο 1987 έλεγε -λίγο πρίν πάρει σύνταξη- ήτανε οι μέρες του καύσωνα του 1987 , έλεγε φανερά το τι συνέβαινε στον Έβρο απ το 1963- 1964 και μετά.
Οι ίδιοι οι αξιωματικοί του στρατού-όχι η ηγεσία βέβαια- ειδοποίησαν τον Καραμανλή τότε για το τι ετοίμαζαν προοδευτικά οι παρακρατικοί αξιωματικοί από τό 1961 με μοχλό τον Βασίλειο Καρδαμάκη καθ την κάλυψη του Χοιδά του Μπίτσιου και του Ποταμιάνου. Για τούτο και παραιτήθηκε το 1963 ο Κσραμανλής με αφορμή το ταξίδι δήθεν της Φρειδερίκης στο Λονδίνο.Που αφού φάγανε τον Λαμπράκη το 1963 ήταν έτοιμοι.
Ο Τζών Φατσέας ήταν το αφεντικό του παρακράτους και των στρατιωτικών και ο σταθμάρχης της cia την Αθήνα Τζακ Μώρρυ ήταν ο υφιστάμενος του Φατσέα αοό το 1962.